Του Dimitrios Stampoulis

Το Δωδεκαήμερο ζώντας στο Βώλακα, στη Καλή Βρύση, στο Μοναστηράκι, στο Ξηροπόταμο, στη Πετρούσσα στους Πύργους, θέλοντας και μη, συνειδητά ή μη, συμμετείχες στη μαγεία, στη μυσταγωγία, στο μυστήριο και στη σαγήνη της Παράδοσης.

Εκ των πραγμάτων, ¨αναγκαζόσουν¨, όχι απλά να προσαρμοστείς στο ρόλο του απλού θεατή των δρώμενων και των συνηθειών που εκτυλίσσονται μπροστά και γύρω σου, αλλά ένοιωθες να μαγνητίζεσαι από τα τεκταινόμενα στο περιβάλλον σου και μια αόρατη δύναμη να σε τραβά υποσυνείδητα να συμμετείχες ενεργά ως μέλος – Χορός- του όλου δρώμενου. Πολλοί από τους νέους μας που ζούσαν και εργάζονταν στο Εξωτερικό η ¨Δεύτερη Γενιά¨, ήταν ¨ταγμένοι¨ κάθε χρόνο να παίρνουν μέρος ακόμα και να συμμετέχουν ενεργά στα πατροπαράδοτα έθιμα των χωριών μας.

Οι νέοι μας, του εξωτερικού, προτιμούσαν να στερούνται τις διακοπές του καλοκαιριού, παρά ν΄ απουσιάζουν από την αναβίωση των εθίμων του Δωδεκαημέρου – της Παράδοσης του τόπου τους/μας.
Αρκετοί και όχι μόνον νέοι, από τους ¨μυημένους¨ στις αναπαραστάσεις σήμερα αλλά και παλαιότερα, πιθανόν να μην έχουν κάποια ιδέα σ΄ αυτό που συμμετείχαν και το ρόλο που υποδύονταν, πόσο μάλλον στην αξία και πολύ περισσότερο στη σημασία του δρώμενου.

Οι χωριανοί μας, ως Μετανάστες στις χώρες που ξενιτεύτηκαν, στο μέτρο του δυνατού, όχι μόνον τηρούσαν με σεβασμό κι ευλάβεια, τα πατροπαράδοτα έθιμά τους, αλλά τα φύλαξαν και τα διέδωσαν, όσο το δυνατόν ¨αναλλοίωτα¨, πιο πιστά στα παιδιά τους – στις επόμενες γενιές.

Οι πατροπαράδοτες παραδόσεις των χωριών μας, πιστεύω ακράδαντα, πως ακόμα και σήμερα, από το μεγαλύτερο μέρος των χωριανών μας Μεταναστών έχει μεταλαμπαδευθεί στη Τρίτη Γενιά και δια-τηρούνται όσο το δυνατόν ¨πιστά¨ στις χώρες που ζουν.

Τα παλιά τα χρόνια, προκειμένου να επιβιώσουν σε εξαιρετικά δύσκολες και σκληρές συνθήκες στο φυσικό περιβάλλον, οι πρόγονοί μας, έπρεπε ν΄ αντιπαλέψουν και ν΄ αντιμετωπίσουν με επιτυχία τεράστιες προκλήσεις. Ένοιωθαν πολύ κατώτεροι των φυσικών φαινομένων. Στα στοιχεία της φύσης εναπόθεταν τις τύχες της ύπαρξής τους

Η αδυναμία τους, να ¨δαμάσουν¨, να ελέγξουν και να επιβληθούν στα στοιχεία της φύσης, αλλά συνάμα ο τρόμος και ο φόβος που τους κυρίευε στο ξέσπασμα και την οργή των ¨αχαλίνωτων¨ δυνάμεων της φύσης, αναζητούσαν διέξοδο στις φαντασιώσεις, σε μυστικές και αινιγματικές δυνάμεις.

Αυτά που σήμερα εμείς ονομάζουμε αναβίωση των ¨ηθών και εθίμων των προγόνων μας¨ δεν ήταν παρά ο τρόπος έκφρασης των προγόνων μας, όπως αυτοί συνήθιζαν να αποδίδουν τιμές στις δυνάμεις της Φύσης καθώς η ίδια τους η Ύπαρξη – η Ζωή και η Επιβίωση, εξαρτιόνταν ολότελα και αποκλειστικά από την πρόνοια – εύνοια των δυνάμεων της φύσης – που επενεργούσαν στο περιβάλλον τους

Η σχέση των ανθρώπων με τα στοιχεία της φύσης – που σ΄ αυτά απέδιδαν υπερφυσικές ιδιότητες, καθώς αφορούσε ολότελα την ύπαρξη και την επιβίωσή τους, δεν μπορεί παρά να ήταν παραπάνω από φιλική.
Επικρατούσε η άγνοια και η αμάθεια γύρω από τα αίτια των φυσικών φαινομένων, η ανεπάρκεια γνώσης για τη δημιουργία του σύμπαντος και του ανθρώπου.

Στα πλαίσια αυτά, της προσπάθειας του αρχέγονου ανθρώπου, προκειμένου να εξευμενίσει τα στοιχεία της φύσης, για να μπορέσει να επιβιώσει στο άγριο φυσικό περιβάλλον που τον περιέβαλλε, ανάγονται όλες οι τελετουργίες Και όχι μόνον του Δωδεκαημέρου – ΑΝΑΒΙΩΣΗΣ των δρώμενών μας.
Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά!!!