Ενυπόγραφα

Η Δράμα μικρογραφία, γράφει η Νόπη Χατζηιγνατιάδου

Δημοσιεύθηκε

στις

Η Δράμα μια μικρογραφία της χώρας. Η Ελλάδα, πλέον, μια μικρογραφία  του κόσμου.

Η Δράμα, μια πόλη νεκρή, εδώ και χρόνια με ασθενική οικονομία, ενώ ακολουθεί  το δεύτερο μεγάλο κύμα. Τα καταστήματα κλείνουν την ώρα που πρέπει να κλείνουν. Πόσα καταστήματα ακόμα θα κλείσουν;

Τα καταστήματα λουκέτο, μαζί  και τα στόματα.

  • Σιώπα.
  • Δε μας αφορά.
  • Πάνω από όλα η υγεία.
  • Για τη δημόσια υγεία, για το καλό μας.

 Σιώπα. Κανείς δεν ακούγεται κάτω από τα προσωπεία και τις μάσκες. Όλοι ανέκφραστα όμοιοι. Πετύχαμε, φυσικά, το ακατόρθωτο. Ας μη μας αδικούμε. Συμμορφωθήκαμε κι ας προσάπτουν ευθύνες οι υπεύθυνοι στους ανεύθυνους κι οι ανεύθυνοι στους υπεύθυνους.

Συνετιστήκαμε κι ας συνεχίζουν οι δάσκαλοι να χτυπούν τον μαυροπίνακα με το δάχτυλο. Μάθαμε το μάθημα και την αλφαβήτα. Μάθαμε κυρίως να πλένουμε σχολαστικά και επίμονα τα χέρια και τις επιφάνειες.  Μάθαμε ότι αλλάζουν  τα  δέρματα, τα  πρόσωπα, οι σχέσεις, η πόλη. Εμπεδώσαμε, με επίπονη επανάληψη,  πως η ανθρώπινη επαφή, οι χειραψίες, οι αγκαλιές σκοτώνουν.

Αντίθετα, οι αποστάσεις και η ανθρωποφοβία σώζουν.  Μάθαμε, ακόμα,  να στιγματίζουμε τον νέο, γιατί είναι ανώριμος, ανεύθυνος  και επικίνδυνος. Μάθαμε να απομονώνουμε τον υπερήλικα,  για τη δική του, πάνω από όλα,  προστασία.  Μάθαμε να αποκλείουμε κοινωνικά εκείνον που ασθενεί κι εκείνον που έρχεται από άλλη χώρα ή πόλη. Για την υγεία. Μοναξιά, ψυχασθένειες κι αντιφάσεις.

Μάθαμε; Μάθαμε ότι είμαστε κρίκοι της μεγάλης και εύθραυστης αλυσίδας του κόσμου; Εκείνης της αλυσίδας  που περνά απ’ τις γειτονιές μας, από όλα τα μαγαζιά της πόλης, απ’ το σπίτι και απ’ το τραπέζι σου;  Οι κρίκοι συνηθίζεται να σπάνε, αρκεί να αντικαθίστανται. Οι αλυσίδες σκουριάζουν; Εξαρτάται απ’ το υλικό τους.  Στασιμότητα με αντισηπτικές διχοτομίες; Μηδενική κοινωνική και οικονομική πρόοδος;  Κάποια ουσιαστική εξέλιξη;  Μετάβαση, ίσως.

Η Δράμα μικρογραφία. Οι άνεργοι νέοι αυξάνονται. Θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο; Η Δράμα βαλτώνει…κι εμείς, μαθητούδια, ακολουθούμε χαμένοι , γιατί φοβόμαστε  να πεθάνουμε, ενώ έχουμε ήδη πεθάνει; Το πιο σημαντικό,  να νιώθω. Να νιώθουμε την ατομική ευθύνη, αρκεί . Πάνω από όλα η υγεία.

Τα καταφέραμε ως εδώ; Αξίζουμε επαίνους και τα καλύτερα, ίσως. Συγχαρητήρια. Κράτα αποστάσεις και σιώπα.

top 30 ημερών

Exit mobile version