Είναι αλήθεια πως ζούμε σε μια εποχή με μεγάλες αντιθέσεις, στην οποία αναθεωρούνται πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά συστήματα αλλά και αυτός ο ίδιος τρόπος ζωής των ανθρώπων. Διατυπώνονται αντιρρήσεις και σχολιασμοί για το είδος των ανθρώπινων σχέσεων αλλά κυρίως για τον τρόπο άσκησης της εξουσίας. Το ανθρώπινο πρόσωπο και ο ανθρώπινος χαρακτήρας της εξουσίας και η προσέγγιση των πολιτών σε προσωπικό επίπεδο αποτελεί σήμερα επιτακτική ανάγκη και την ικανή και αν αναγκαία συνθήκη για μια πετυχημένη πορεία της ανθρωπότητας.
Δυστυχώς ιδεολογικά ρεύματα τα οποία αγνόησαν τον παράγοντα άνθρωπο και κινήθηκαν στη σφαίρα της τεχνοκρατικής αντιμετώπισης των προβλημάτων της κοινωνίας μας απέτυχαν παταγωδώς και οδήγησαν τους λαούς σε κοινωνικές εκρήξεις και εξεγέρσεις. Φιλελεύθεροι και Σοσιαλιστές ομολογούν σήμερα τα λάθη τους και αναθεωρούν τρόπους πολιτικής.
Τι είναι επομένως αυτό που ευθύνεται για την παρακμή της παγκόσμιας κοινότητας σήμερα ; Τι είναι αυτό που θέλουν οι άνθρωποι και δεν μπορούν να δώσουν οι εξουσίες; Πως μπορούμε να εξηγήσουμε τις φοβερές αντιθέσεις που υπάρχουν στον κόσμο με λαούς να ευημερούν και άλλους να πεθαίνουν από την πείνα; Γιατί χάνεται η αλληλεγγύη, η αγάπη στον συνάνθρωπο και την θέση του κοινού συμφέροντος την κατακτά το ατομικό συμφέρον τους;
Εάν για τον Όμηρο ιδανικός άνθρωπος ήταν ο ανδρείος και για την εποχή του Περικλή ο καλός καγαθός, για τη σημερινή εποχή το μοντέλο είναι ο οικονομικός άνθρωπος. Αποτέλεσμα της τραγικότητας αυτής είναι ο άνθρωπος κλείνεται καθημερινά όλο και περισσότερο στον εαυτό του και να δημιουργείται ένα αδιαπέραστο τείχος απομόνωσης στην κοινωνία μας.
Τα παραπάνω ερωτήματα περιμένουν όχι μόνο απάντηση αλλά και αντιμετώπιση ώστε να δημιουργηθεί μια κοινωνία ελπιδοφόρα, με χαμόγελο, με υψηλά οράματα και ιδανικά, μια κοινωνία με αναζητήσεις, χωρίς αντιθέσεις, με υψηλά παραδείγματα αλτρουισμού και ανθρωπιάς, μιας κοινωνίας σύγχρονης και προοδευτικής. Στην εποχή της μικροηλεκτρονικής και του διαδικτύου, ο σύγχρονος άνθρωπος χρειάζεται ακόμη περισσότερο την παρουσία ανθρώπινων μηχανισμών κοντά του. Η πείνα και η δυστυχία, οι αρρώστιες και οι πόλεμοι, αποτελούν μάστιγες στην σύγχρονη κοινωνία, ενώ η έξαρση των κοινωνικών αντιθέσεων είναι προβλήματα που απαιτούν άμεσες λύσεις.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην εποχή μας καλείται να λύσει προβλήματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Προβλήματα πολιτισμού, αθλητισμού, ναρκωτικών, κοινωνικής πρόνοιας περιβάλλοντος χωροταξίας και πολλά άλλα για τα οποία ο πολίτης καθημερινά ταλαιπωρείται. Φυσικά όσο θα αυξάνεται ο επιτελικός χαρακτήρας της κεντρικής εξουσίας τόσο η δυνατότητα επίλυσης των προβλημάτων του λαού θα μετατοπίζεται στα άλλα επίπεδα εξουσίας, όπως την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στην εποχή μας καλείται να δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, οι οποίες έχουν ως στόχο την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ατόμου, να δημιουργήσει μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο, με ζεστασιά και κοινωνική ευαισθησία.
Το φιλοσοφικό υπόβαθρο μιας γνήσιας Αυτοδιοίκησης, όπως και κάθε εξουσίας, πρέπει να είναι πως οι εξουσίες υπάρχουν για να υπηρετούν τους πολίτες και όχι οι πολίτες να υπηρετούν τις εξουσίες.
Η παροχή κοινωνικού έργου δεν έχει καμία σχέση με παρωχημένες λαϊκιστικές αντιλήψεις.
Κοινωνική πολιτική σημαίνει να ασχολείσαι με τα κοινωνικά προβλήματα, να δίνεις λύσεις σε αυτά και όχι με ένα πνεύμα λαϊκισμού να δίνεις την αίσθηση στον πολίτη ότι του λύνεις τα προβλήματά του.
Όμως, δεν είναι κοινωνική πολιτική και η άσκηση συγκεκριμένου έργου στον πολιτισμό; Ο πολιτισμός έχει ως τελικό αποδέκτη τον άνθρωπο. Η κοινωνική πολιτική το ίδιο. Άρα, οι δρόμοι και η σχέση πολιτισμού και κοινωνικής πολιτικής είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι.
Στόχος της Αυτοδιοίκησης είναι μέσω της πολιτικής που ακολουθεί να φέρει τη μεταρρύθμιση, την αναγέννηση στις τοπικές κοινωνίες. Χρειάζεται οι πολίτες να έχουν όραμα, να έχουν ελπίδα. Γιατί η ελπίδα έχει να κάνει με την ίδια τη ζωή, με τη δημιουργία. Δε χρειαζόμαστε μια κοινωνία υλιστική με χαρακτηριστικά μόνο ευδαιμονίας, αλλά μια κοινωνία στην οποία θα αναπτύσσεται η ύλη και το πνεύμα. Δε θέλουμε μια κοινωνία στην οποία ο άνθρωπος θα βλέπει μόνο το σήμερα, χωρίς συνεκτικούς δεσμούς, διαλυμένη.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση καλείται καθημερινά να μετατραπεί την απογοήτευση σε ελπίδα και την ελπίδα σε έργο. Καλείται να αγωνιστεί για αξίες που μας κρατούν στη ζωή και δημιουργούν συνθήκες για ένα καλύτερο αύριο. Πιστεύουμε πως τα οικονομικά προβλήματα του λαού μας δεν είναι μόνο πολιτικά αλλά κυρίως ηθικά. Δεν διδάσκει η Αυτοδιοίκηση ηθική και διαφάνεια, γιατί αυτές οι αξίες, δε διδάσκονται, αναδύονται από τον ίδιο μα τον εαυτό, είναι αυτονόητες.
Η Αυτοδιοίκηση είναι ένας από τους τροχούς της δημοκρατίας γι’ αυτό και χρειάζεται πάντοτε πολιτική ευαισθησία. Αγωνιζόμαστε για την επιτυχία του λαού μας.
Και όπως έλεγε ένας μεγάλος φιλόσοφος το να κατακτήσεις την ευτυχία είναι κατόρθωμα, το να τη διατηρήσεις είναι κατάκτηση και να την απολαύσεις είναι θρίαμβος. Φυσικά η καλλιέργεια ανθρώπων σε μια κοινωνία ανθρώπων σε μια κοινωνία είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να πετύχει μια εξουσία. Σε ένα κόσμο που συνεχίζει να πλάθεται, σε ένα κόσμο γεμάτο αμφισβήτηση αλλά και προοπτική αναζητούνται οι δυνάμεις εκείνες που θα λειτουργήσουν ως προώθηση των κοινωνικών μας δομών για να οδηγήσουν τους πολίτες σε μια πορεία ανόρθωσης. Ο κάθε άνθρωπος είναι ταγμένος στη ζωή να δημιουργεί. Ζωή χωρίς δημιουργία δεν υπάρχει. Επέρχεται ο πνευματικός θάνατος του ανθρώπου.
ΤΟ ΆΡΘΡΟ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ 2000
