Η 1η Ιουλίου 1913 αποτελεί τη σημαντικότερη ημερομηνία στη σύγχρονη ιστορία της Δράμας, καθώς σηματοδοτεί την απελευθέρωση του τόπου μας μετά από αιώνες υποδούλωσης. Οι πρόγονοί μας, με ισχυρό φρόνημα και πίστη στα ιδανικά τους, με πολυετείς αγώνες και οδυνηρές θυσίες, κατόρθωσαν να φτάσουν στη δικαίωση των προσπαθειών τους και να παραδώσουν στις επόμενες γενιές μια Δράμα ελεύθερη.

Σήμερα, 109 χρόνια μετά, εμείς οι απόγονοι των ηρώων, τιμούμε με σεβασμό και δέος όσους αγωνίστηκαν, προσφέροντας ακόμη και την ίδια τους τη ζωή, για την απελευθέρωση της Δράμας. Αναστοχαζόμενοι το επίτευγμά τους, ας προσπαθήσουμε συλλογικά να φανούμε αντάξιοι των προγόνων μας και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές έναν τόπο ακόμη καλύτερο

Χρόνια πολλά Δράμα! Χρόνια πολλά σε κάθε Δραμινή και σε κάθε Δραμινό!

«Η Ιστορική και Μαρτυρική Δράμα γιορτάζει. Η 1η Ιουλίου 1913 είναι ημέρα σύμβολο και ορόσημο για την περιοχή μας.

Την 1η Ιουλίου 1913 οι πρόγονοί μας υποδέχτηκαν με χαρά και αγαλλίαση τον Ελευθερωτή Ελληνικό Στρατό, υπό την ηγεσία του Συνταγματάρχη Νικολάου Μιχαλόπουλου Αρκαδικού.
Με τον εορτασμό της Απελευθέρωσης της Δράμας, διατηρούμε άσβεστη τη φλόγα της ιστορίας , τιμούμε τους αγώνες και τις θυσίες, διαφυλάττουμε τις αξίες και την παράδοση αυτού του τόπου.

Είναι η δική μας ανταπόδοση απέναντι σ’ αυτές τις θυσίες, αλλά και το χρέος τιμής που οφείλουμε στις γενιές που έρχονται.

Η Δράμα θυμάται. Η Δράμα τιμά. Διδάσκεται και μετατρέπει την ιστορική πορεία της των αγώνων και των θυσιών σε δυναμική και προοπτική για το παρόν και το μέλλον.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΔΡΑΜΙΝΕΣ ΚΑΙ ΔΡΑΜΙΝΟΙ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΡΑΜΑ
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ»

“-Μούσα,  για τη Δράμα θέλω να μου πεις, τα πάθη της να ακούσω!

Όπου Σταυραετοί της Ροδόπης ψηλά πετούν, καλλικέλαδα αηδόνια με γλυκολαλιές τη ρεματιά γεμίζουν.

-Ήταν στα 1913, 30 του Ιούνη!

Δύο κανονιές ακούστηκαν πέρα απ’ την Αλιστράτη. Ταχιά μαζέψαν τ’ άλογα, φύγανε οι Βουλγάροι. Ήρθε τώρα η Λευτεριά! 540 ήτανε χρόνια σκοτεινά !

Μα των συμμάχων, των Βουλγάρων,  οι τελευταίοι μήνες, οι εννιά,

ήτανε η πιο βαριά σκλαβιά!

Ο Δέσποτας ο Μάγνης Αγαθάγγελος, τη χαρά συνετά στα στήθια του κρατούσε κλεισμένη! Τρέμει το φυλλοκάρδι του σαν έφτασε στ’ αφτιά του του Δοξάτου η σφαγή,  άλλα παιδιά του να μη δει στου ολέθρου την αυλή.

-Υπομονή, αδελφοί,

«Ελευθερία και Ελευθέρια εορτάζομεν!»

Κι ήρθε η μέρα η Λαμπρή, η 1η του Ιούλη κι ήρθε μαζί η Λευτεριά!

Θρονί έστησε στη μέση της Πλατείας μαζί με το άγαλμα της μάνας

που μια έδειχνε το Βορρά την Ανατολή άλλη μία.

Τώρα δείχνει στο παιδί το σχολειό, γράμματα για να μάθει.

109 χρόνια περάσανε! Ο τόπος ξαναμαρτύρησε, μα ήρθανε μέρες της χαράς,

της προκοπής και της ειρήνης.”

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες, αυτές τις μέρες να χαιρόμαστε και να δημιουργούμε.

Χρόνια πολλά !

Δημήτρης Κυριαζίδης