Της Barbara Kazantzidou
Αυτοί που ταράχτηκαν τόσο πολύ στο άκουσμα του επιβεβαιωμένου κρούσματος κοροναϊού στη χώρα μας, αυτοί που ανησυχούν τόσο πολύ για τη ζωή τους και τη ζωή των δικών τους ανθρώπων, άραγε φοβούνται τον θάνατο ΜΟΝΟ από την συγκεκριμένη επιδημία και όχι τον θάνατο γενικότερα;
Αν έχεις οδηγήσει έχοντας πιει «δυο ποτηράκια μόνο», αν έχεις ρίξει έστω «μια κλεφτή ματιά» στο κινητό σου ενώ κρατάς το τιμόνι, αν μπαίνεις πού και πού στον μονόδρομο για να μην κάνεις «τόσο μεγάλο γύρο», αν καβαλάς τη μηχανή σου χωρίς κράνος γιατί «κάνει πολλή ζέστη», αν δεν φοράς ζώνη γιατί «πας κοντά» και αν ανέχεσαι αυτήν την συμπεριφορά ως συνοδηγός, δεν δικαιούσαι να είσαι σε πανικό αυτήν την στιγμή.
Δεν δικαιούσαι να ταράζεσαι, γιατί δεν νιώθεις το ίδιο όταν περίπου 350 άτομα «χάνονται» κάθε χρόνο στην Ελλάδα σε τροχαία δυστυχήματα. Και μάλιστα, όχι άνθρωποι που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Άνθρωποι πεντάγεροι και υγιέστατοι στις πιο παραγωγικές ηλικίες. Στην Ευρώπη τα τροχαία δυστυχήματα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 15-29 χρόνων, την δεύτερη στις ηλικίες 5-14 ετών και την τρίτη αιτία θανάτου για τις ηλικίες 30-44!
Στην τελική, από τα τροχαία μπορούμε να προστατευτούμε, να τα αποφύγουμε και να πάρουμε αποτελεσματικά μέτρα προφύλαξης. Είναι κάτι που εξαρτάται από εμάς. Στην περίπτωση του κοροναϊού είναι θέμα τύχης.
