Την Παρασκευή 7 Οκτωβρίου και ώρα 9:00 η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος θα προβεί στην πλήρωση των κενών Ιερών Μητροπόλεων Δράμας και Ηλείας, ως και τυχόν κενωθησομένων Ιερών Μητροπόλεων.

Πηγή: vimaorthodoxias.gr

Τέλεση επετειακών εκδηλώσεων για τα 81 χρόνια από την Βουλγαρική Θηριωδία στην μνήμη των θυμάτων από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής στον Δήμο Δράμας

ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΔΡΑΜΑΣ

ΓΡΗΓΟΡΗ ΠΑΠΑΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ ΤΗΣ 29^ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1941

Κατά τη Βουλγαρική Κατοχή  στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1941-1944), ο δραμινός πληθυσμός βίωσε μια πρωτοφανή σε σκληρότητα βία από τις δυνάμεις κατοχής. Τα εκτεταμένα  βουλγαρικά αντίποινα συγκλόνισαν την κοινή γνώμη και χαράχτηκαν στη δημόσια μνήμη ως «η σφαγή της Δράμας».

Ως εξέγερση και σφαγή της Δράμας  αναφέρεται η εξέγερση των Ελλήνων ενάντια στην βουλγαρική κατοχή και τον επιχειρούμενο εκβουλγαρισμό, και η σφαγή που ακολούθησε από τις δυνάμεις κατοχής. Η εξέγερση ξέσπασε στις 28 Σεπτεμβρίου και διήρκεσε μέχρι τις 2 Οκτωβρίου του 1941, ενώ μέχρι τις 5 του ίδιου μήνα, οι βουλγαρικές δυνάμεις εκτόπισαν τους Έλληνες αντάρτες και πρόσφυγες από τους γειτονικούς ορεινούς όγκους.

Αποτέλεσε την πρώτη μαζική λαϊκή εξέγερση στον ελλαδικό χώρο αλλά και ένα από τα πρώτα (αναφέρεται και ως το πρώτο) σε ευρωπαϊκή κλίμακα κίνημα εναντίον του Άξονα. Μετά την καταστολή του κινήματος ακολούθησαν μαζικά αντίποινα κυρίως στον νομό Δράμας από τα βουλγαρικά στρατεύματα κατοχής. Σφαγές κατά Ελλήνων έλαβαν χώρα στην πόλη της Δράμας καθώς και στην ευρύτερη περιοχή όπως στο Δοξάτο, τη Χωριστή, την Αδριανή, την Προσοτσάνη, τα Κουδούνια, τον Καλό Αγρό, το Νικοτσάρα, το Μυλοπόταμο, τα Κύργια κ.λπ., ενώ λίγοι ήταν οι οικισμοί που δεν μέτρησαν νεκρούς.

Η Σφαγή του δραμινού λαού ήταν μία ακόμη θυσία ανάμεσα στις τόσες πολλές που υπέστησαν οι Έλληνες κατά τους απελευθερωτικούς τους αγώνες διαχρονικά. Τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1941 απέδειξαν ότι οι πρωτοπόροι Έλληνες της εθνικής αξιοπρέπειας και ανεξαρτησίας ήταν οι Δραμινοί που βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν, αλλά δεν συμβιβάστηκαν, δεν έσκυψαν το κεφάλι, δεν βουλγαρογράφτηκαν.

Οι Δραμινοί που πολέμησαν στο βουνό και στην πόλη, στο χωριό και στην κωμόπολη, άοπλοι και ένοπλοι, επιλέγοντας τον αγώνα κατά του κατακτητή και όχι τη συνεργασία μαζί του, προτιμώντας την ελευθερία και όχι τη σκλαβιά. Οι Δραμινοί που έπεσαν θύματα στην άνιση πάλη κατά των Βούλγαρων φασιστών ποτίζοντας με αίμα το δέντρο της ελευθερίας της Ελλάδας από την αρχή της Κατοχής.

ΑΙΩΝΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ!