Άρθρο – παρέμβαση του Δραμινού Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας για τη σύνδεση της Δράμας με τη Σιδηροδρομική Εγνατία

Σε άρθρο-παρέμβαση στα «ΧΡΟΝΙΚΑ της Δράμας», ο Δραμινός Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Μπλούχος καταθέτει ξεκάθαρα τη θέση του για τα τεκταινόμενα στον χώρο του Σιδηροδρόμου, τη σύνδεση της Δράμας με τη Σιδηροδρομική Εγνατία και την ανάγκη να υπάρξει νέος σχεδιασμός του Νομού Δράμας για τις επόμενες δεκαετίες. Μιλά για τις προοπτικές που διαμορφώνονται αλλά και την ανάγκη να επικεντρωθεί ο Νομός Δράμας στην αξιοποίηση των συγκριτικών του πλεονεκτημάτων.

Ακολουθεί το άρθρο του Κωνσταντίνου Μπλούχου, Βουλευτή Δράμας της Νέας Δημοκρατίας:
«Αναφορικά με το σχεδιαζόμενο έργο της Σιδηροδρομικής Εγνατίας, θα ήθελα να καταθέσω ορισμένες σκέψεις με την ιδιότητα του Δραμινού βουλευτή, του Έλληνα πολίτη και συνάμα του ανθρώπου που αγωνίζεται να ξεκινήσει μία αναπτυξιακή τροχιά για τον τόπο μας, τον στενό της Δράμας και τον ευρύτερο, της βορειοελλαδικής περιφέρειας.

Τίποτε δεν μπορεί να ιδωθεί στιγμιαία. Η Σιδηροδρομική Εγνατία είναι έργο σχεδιαζόμενο επί χάρτου εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες κατά τη θητεία πολλών κυβερνήσεων. Εντελώς ενδεικτικά, μπορεί κάποιος να ανατρέξει σε σχέδια και δηλώσεις του κ. Χρήστου Σπίρτζη ως αρμόδιου Υπουργού σχετικά με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του συγκεκριμένου έργου, από τον Ιανουάριο του 2016.

Έτσι κι αλλιώς, είναι αναγκαίος ο αναστοχασμός περί τη λειτουργία του σιδηροδρόμου βορείως της Θεσσαλονίκης, σχεδιασμένου από τις αρχές και τις εξουσίες ενός κράτους που δεν υπάρχει (Οθωμανική Αυτοκρατορία) για τις ανάγκες μίας εποχής που παρήλθε ανεπιστρεπτί (1897).

Όπως επίσης έχουν παρέλθει τα παρηκμασμένα μοντέλα τοπικής ανάπτυξης με τη δημιουργία στρατοπέδων/κέντρων εκπαίδευσης ή ΑΕΙ «ουχί παραδεδεγμένης χρησιμότητος». Αυτές οι πρακτικές, μάλλον προβλήματα δημιούργησαν παρά πλούτο.

Η αναπτυξιακή προοπτική του τόπου μας και κάθε τόπου σχετίζεται με τη ρεαλιστική στοχοθεσία από την τοπική μας κοινωνία, την Αυτοδιοίκηση (Τοπική και Περιφερειακή) και ασφαλώς την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως η σημερινή, η οποία καλείται να εξορθολογήσει τετελεσμένα άλλων εποχών που οδήγησαν σε αδιέξοδα.

Κάθε έργο, ειδικά ένα μεγάλο όπως η Σιδηροδρομική Εγνατία, πρέπει να έχει ξεκάθαρη σκοπιμότητα που να εξασφαλίζει προοπτική στη χώρα. Οι τοπικισμοί στη λογική αυτής της στοχοθεσίας δεν χωρούν. Η σύνδεση των μεγάλων λιμανιών της χώρας μας (Θεσσαλονίκης – Καβάλας – Αλεξανδρούπολης), ειδικά όταν αυτά αποτελούν βασικούς μοχλούς ανάπτυξης και ευημερίας, ξεπερνούν τα ενδεχόμενα παράπονα πόλεων όπως η δική μας ή των Σερρών, επειδή δεν μπαίνουν σε προτεραιότητα σύνδεσης με τη Θεσσαλονίκη. Έτσι κι αλλιώς, η ως τώρα χρήση του σιδηροδρομικού δικτύου από τον μέσο Δραμινό πολίτη ήταν περιορισμένη και αφορούσε κυρίως μεταφορά προς τη Θράκη ή την πόλη των Σερρών.

Να τονίσω εδώ ότι το βασικό επιχείρημα το οποίο κάποιοι είτε το αγνοούν είτε εσκεμμένα το αποσιωπούν: «το συγκεκριμένο έργο έχει ήδη παραληφθεί» και αφορά συγχρηματοδοτούμενο από την Ε.Ε. έργο. Αναφορικά με το μελετητικό κομμάτι της Σιδηροδρομικής Εγνατίας το οποίο σχετίζεται με τα τεχνικά της σημεία, έχει κλείσει ο κύκλος διαβούλευσης, οπότε η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντός μας ούτε σαν άσκηση πεδίου μπορεί να εκληφθεί, πόσο δε μάλλον να άρει τα τετελεσμένα!

Επίσης, εξίσου σημαντικό αλλά και πάλι αποκρυπτόμενο ή αγνοούμενο είναι το γεγονός ότι η συγκεκριμένη χάραξη προκρίθηκε για να εξυπηρετήσει κάποια χαρακτηριστικά, όπως π.χ. την ταχύτητα των 200 χλμ./ώρα, πράγμα που αποτελούσε προαπαιτούμενο των όρων διαλειτουργικότητας και χρηματοδότησης της Ε.Ε. Έτσι, η όποια άλλη χάραξη προσκρούει στο ότι το γεωγραφικό ανάγλυφο δεν βοηθά να δοθούν τα γεωμετρικά εκείνα χαρακτηριστικά της γραμμής για να εξυπηρετείται ο στόχος της ταχύτητας χωρίς να αυξάνεται δραματικά το κόστος (λόγω της απαίτησης μεγάλων τεχνικών έργων όπως γέφυρες, σήραγγες κτλ.), με κίνδυνο να καταστεί το έργο μη βιώσιμο και συνεπώς μη επιλέξιμο προς χρηματοδότηση από τα Ευρωπαϊκά Ταμεία. Είναι αυτά τα σημεία, λοιπόν, των οποίων η πραγματικότητα αντιδιαστέλλεται με το δικό μας συναισθηματικό φορτίο ή τον υποβόσκοντα λαϊκισμό ορισμένων από εμάς.

Η διαφαινόμενη παράκαμψη της Δράμας από τη Σιδηροδρομική Εγνατία δεν σημαίνει περιθωριοποίηση της Δράμας για τους εξής λόγους:
-Η δυνατότητα εξυπηρέτησης της Δράμας με έναν σιδηροδρομικό σταθμό στον Αμυγδαλεώνα και με μία τακτική λεωφορειακή –ή και σιδηροδρομική μελλοντικά– σύνδεση με τον σταθμό αυτό, προβάλλει ως μία πιθανή εξαιρετική λύση.
-Η χρήση και ταυτόχρονα ο εκσυγχρονισμός του υπάρχοντος σιδηροδρομικού δικτύου ώστε να λειτουργεί συνδυαστικά με τη Σιδηροδρομική Εγνατία, δεν θα πάψει να αποτελεί πρόκληση ανάπτυξης, καθώς δημιουργείται έτσι ένα ολοκληρωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, μοχλός ανάπτυξης για την ευρύτερη περιοχή. Αναρωτήθηκαν ποτέ όσοι είναι έτοιμοι να σηκώσουν ασκόπως τα επαναστατικά λάβαρα -λόγω συνδρόμου παρατεταμένης καταδίωξης- τη σημασία που θα είχε για τον τόπο μας η τουριστική χρήση παλαιών αμαξοστοιχιών – μουσείων στη γραμμή Δράμα – Τοξότες, σε παραποτάμια προς τον Νέστο δρομολόγια, ταυτόχρονα προς την κανονική χρήση του συγκεκριμένου δικτύου;

-Η σύνδεσή μας και η εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού με την πόλη των Σερρών συνεχίζει να είναι κάτι σημαντικό και διόλου ευκαταφρόνητο. Αρκεί να εξασφαλιστεί ο εκσυγχρονισμός και η ηλεκτροδότηση του υπάρχοντος δικτύου.

Η αναπτυξιακή προοπτική της Δράμας ως ζητούμενο δεν έχει να κάνει πρωτευόντως με τη σιδηροδρομική της σύνδεση με άλλες πόλεις.

Διαφωνώ με πολλούς συμπολίτες της αυτοδιοίκησης καθώς και με τους φίλους συμπολίτες βουλευτές. Η Δράμα το πρώτο πράγμα που θέλει είναι να αποβάλει το σύμπλεγμα του περιθωριοποιημένου. Χρειάζεται άμεσα την ενεργοποίηση των δημιουργικών της δυνάμεων, οι οποίες θα φτιάξουν ένα νέο στρατηγικό σχέδιο για τις επόμενες αρκετές δεκαετίες, και με βάση το σχέδιο αυτό να πορευτεί.

Το έργο της Σιδηροδρομικής Εγνατίας αποτελεί έργο πνοής για τη χώρα. Δεν θα πρέπει η τοπικιστική γκρίνια Σερραίων και Δραμινών να γίνει εμπόδιο στην προοπτική αυτή.

Είναι απείρως πιο ωφέλιμο οι τοπικές αρχές μας να ασχοληθούν και να συνδιαμορφώσουν τα του οίκου μας:

• Να σχεδιαστεί μία ολοκληρωμένη περιφερειακή οδός με προοπτική δεκαετιών για την πόλη μας. Σήμερα, σε κάποιες ημέρες της εβδομάδας, από συγκεκριμένα σημεία του νομού είναι πολύ δύσκολη η γρήγορη πρόσβαση προς το Γενικό Νοσοκομείο. Είναι ουσιαστικότερο οιουδήποτε έργου ο επειγόντως αναγκεμένος κάτοικος της Μαυρολεύκης ή της Πετρούσας να μπορεί να είναι σε 5 λεπτά στο νοσοκομείο.
• Να ανακατασκευαστεί και να βελτιωθεί η οδική μας σύνδεση με την Καβάλα, περιοχή τεράστιου ενδιαφέροντος για τον μέσο πολίτη, ειδικά για το θέρος. Η ενδεχόμενη κατασκευή ενός αυτοκινητοδρόμου κλειστού τύπου για Καβάλα θα υπερκαλύψει κάθε πιθανό παράπονο σιδηροδρομικής παράκαμψης της Δράμας (οιονεί σύνδεση με μελλοντικό σταθμό Αμυγδαλεώνα).
• Να γίνουμε προορισμός χειμερινού και θεματικού τουρισμού με τις ανάλογες υποδομές.
• Να εξετάσουμε το ενδεχόμενο αφενός προσέλκυσης επιχειρήσεων επιστημονικών εφαρμογών και τεχνολογικού σχεδιασμού και αφετέρου δημιουργίας συνθηκών βιομηχανικής μας ανάπτυξης βάσει του μεταλλευτικού και αγροτοκτηνοτροφικού μας πλούτου.

Όταν πάψουμε να μεμψιμοιρούμε και αποτινάξουμε την εσωστρέφειά μας, τότε, και μόνο τότε, θα επικεντρωθούμε στην αξιοποίηση των πανθομολογούμενων συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων.

Ας σταματήσουμε την ηττοπαθή επωδό περί «απομόνωσης της Δράμας». Εξαγγέλθηκε ήδη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό η δημοπράτηση του έργου του κάθετου άξονα Δράμας – Αμφίπολης ως το τέλος του έτους. Ήμασταν εκεί όλοι οι αυτοδιοικητικοί εκπρόσωποι Δήμων και Περιφέρειας ομού μετά του κυβερνητικού βουλευτή και χαιρόμασταν με την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί αυτή η κακοφωνία περί «συνεχιζόμενης απομόνωσης», όταν μάλιστα το σχεδιαζόμενο σιδηροδρομικό έργο έχει ορίζοντα υλοποίησης πέραν της δεκαετίας; Και όταν υπάρχει πλέον κεντρική διοίκηση και κυβερνήτης οι οποίοι επιδεικνύουν αποφασιστικότητα στο να τελειώνουμε με λιμνάζοντα ζητήματα (βλ. κάθετος άξονας Εγνατίας, Δράμα – Αμφίπολη).

Ενωμένοι, με δημιουργική διάθεση, πρέπει να κοιτάξουμε μακριά και μπροστά. Για τις επόμενες γενιές και για τον τόπο μας που αγαπούμε όλοι/ες κι ο οποίος μας χρειάζεται όλους/ες εξίσου».