Τις μέρες αυτές έρχονται και ξανάρχονται στ΄ αυτιά μας ακούσματά για τις σφαγές της Δράμας.
Τα συναισθήματά που δημιουργούνται είναι ισχυρά αποτυπωμένα από τις διηγήσεις των γονιών μας για τα τραγικά γεγονότα που έλαβαν χώρα το Σεπτέμβριο – Οκτώβριο του 1941, αλλά και σε όλη την περίοδο της Γ΄ βουλγαρικής κατοχής.
Οι εκατόμβες των αθώων θυμάτων μιας ανεπίκαιρης και απρονόητης (!) εξέγερσης είχε ως αποτέλεσμα τη θανάτωση χιλιάδων αθώων! Έφερε την ορφάνια, τον όλεθρο! Οδήγησε στην πείνα και στην εξαθλίωση, στην υποχρεωτική στράτευση όλου του πληθυσμού της Ανατ. Μακεδονίας και Θράκης!
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες από σεβασμό στη μνήμη των προγόνων μας και όχι από τυπική υποχρέωση συμμετέχουμε στα μνημόσυνα που τελούνται για την ανάπαυση των ψυχών τους.
80 Χρόνια τώρα δεν ξεχνούμε ζητούμε μια συγνώμη! Αυτή κυρίως θα αναδειχθεί, όχι λεκτικά μα έμπρακτα, τουλάχιστον με την επιστροφή των καταληστευμένων θρησκευτικών και πολιτιστικών κειμηλίων και θησαυρών της περιοχής μας.
Αυτό απαιτεί η γενιά μας!
Αυτό απαιτούν οι σχέσεις καλής γειτονίας! Αυτό απαιτεί το μέλλον!
Δημήτρης Κυριαζίδης
