Η Αποκάλυψη της Σμύρνης, δάκρυα, συγκίνηση και ρίγος, μας προκαλεί η θεατρική αφήγηση της Ιωάννας Μαστοράκη στο cd-album Στη Σμύρνη κάποτε, σε κείμενα-στίχους Θανάση Σάλτα και μουσική Αρετής Κοκκίνου…
Η Αποκάλυψη της Σμύρνης, το αλληγορικό θεατρικό κείμενο του συγγραφέα Θανάση Σάλτα που παραλληλίζει, το τραγικό τέλος της ελληνικότητας της μικρασιάτικης Σμύρνης, με το Θεόπνευστο, υπερβατικό τέλος της Αποκάλυψης, αφηγείται με μοναδική συγκίνηση η ηθοποιός-σκηνοθέτης Ιωάννα Μαστοράκη και μας δονεί την ψυχή…
Η συγκλονιστική ερμηνεία της Ιωάννας Μαστοράκη ως ζώσας Ελληνίδας της Σμύρνης του 1922 που βιώνει την δική της Αποκάλυψη καθώς το σώμα της τυλίγεται στις φλόγες και η ψυχή της ανυψώνεται φλεγόμενη στους ουρανούς , αναβιώνει με συγκλονιστικό τρόπο όλες τις θύμισες από τις τραγικές στιγμές της καταστροφής της Σμύρνης…
Η Αποκάλυψη της Σμύρνης
(Απόσπασμα από το θεατρικό έργο Στη Σμύρνη κάποτε του Θανάση Σάλτα)
«Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…
Φλόγες, καπνοί, στρατιές αγγέλων, ρομφαίες αρχαγγέλων, σκιές, ψυχές, υψωμένες στον ουρανό, σηκώνουν στην πλάτη τους τον Τίμιο Σταυρό… Ηχούν οι σάλπιγγες, κραυγές, καβαλάρηδες μαύροι, έρχονται, μπαίνουν οι Τσέτες του Μπεχλιβάν, ιππείς, ο στρατός του Νουρεντίν… Στην Αγία Φωτεινή, στα λευκά ο Χρυσόστομος, έρχονται, τον αρπάζουν ιππότες, σφαγείς, της Αποκάλυψης σφαγείς…
Άγιε μου Δέσποτα, σου σχίζουν τα άμφια, σε σέρνουν γυμνό, σου ξεριζώνουν τα γένια, σε λιντσάρουν τα πλήθη, Άγιε μου Δέσποτα… Στην εκκλησιά μας εισβάλλουν οι μαύροι καβαλάρηδες, σπάνε τα τζάμια, τους πολυέλαιους, θυσίες στο ιερό, αίμα Κυρίου, κορίτσια σφαγμένα, Παρθένα Δέσποινα, Χαίρε Νύμφη, Ανύμφευτε, Παναγιά μου, Εάλω η πόλις…
Κόκκινοι δρόμοι, στρατιές, σημαδεύουνε, πυροβολούν, σφαίρες, βροχή, τρέχουμε, τρέχουμε να σωθούμε… Γύρω μας δαίμονοι, μουσκεύουν με αίμα τους δρόμους, λούζουν βενζίνα τα σπίτια, φλόγες, άνεμοι, φωτιές, κόλαση, καίγεται, καίγεται η Σμύρνη…
Πυρ, εξώτερον πυρ, καπνοί, μαύροι καπνοί, χάνεται το όνειρο, σβήνει η προκυμαία, σύννεφα, γκρίζα σύννεφα, τρέχουμε, τρέχουμε να σωθούμε, σκύβουμε το κεφάλι, σπαθιά στην προκυμαία, σερνόμαστε, βροχή τα βόλια, το παιδί, να σώσουμε το παιδί… Μη, μη, μη το παιδί… Δυο χρονώ μωρό, έσβησε, έσβησε το Εικοσιδυό…
Στις βάρκες, γρήγορα στις βάρκες, υψώνουμε τα χέρια , μας ρίχνουν λάδι καυτό, μας κόβουν τα χέρια, δίχως παλάμες στην θάλασσα, τα χρυσαφικά μας στην θάλασσα, πνιγόμαστε…, αίματα, νεκρά θάλασσα…
Στους τάφους, κρυφτήκαμε στους τάφους να σωθούμε, όποιοι ανασαίνουν τους τουφεκάνε, τόσο απέχει η ζωή, μια ανάσα μόνο από τον θάνατο… Ηχούν οι σάλπιγγες, τα καράβια στη προκυμαία, παιανίζουν χαρμόσυνα, Άγγελοι Κυρίου στον ουρανό, Φως, καβαλάρηδες, φέρουν την τρίτη σφραγίδα ιερή του Ιωάννη… Κύριε στη γη ηχούν οι κραυγές των ανθρώπων…
Ελέησον μας Κύριε, καίγεται η Σμύρνη, Κύριε, καίγεται η ψυχή μου…»
Η απαγγελία της Ιωάννας Μαστοράκη συμπεριλαμβάνεται στο μουσικοποιητικό έργο cd-album Στη Σμύρνη κάποτε, σε στίχους και κείμενα του ποιητή-συγγραφέα Θανάση Σάλτα και μουσική σύνθεση της συνθέτριας Αρετής Κοκκίνου. Το cd-album είναι αφιερωμένο στην μυριοστόλιστη Σμύρνη, με αφορμή τα 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης και κυκλοφορεί από την Fm Records. Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι τραγουδιστές Ισίδωρος Πάτερος και Θέλμα Καραγιάννη, ενώ αφηγείται και απαγγέλει η Ιωάννα Μαστοράκη.
Διοργάνωση: ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΟΝΤΙΑΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ & ΤΗΝ ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΡΜΕΝΙΩΝ & ΠΟΝΤΙΩΝ
Ωδή στα χώματα του Πόντου και της Αρμενίας.
Μια εξαιρετική παράσταση – συναυλία ιστορικής μνήμης, με πρωταγωνιστές τον λόγο, τους ήχους της μουσικής, τις φωνές των τραγουδιστών και τα βήματα των χορευτών, μας αφηγείται την αλήθεια για τη ματωμένα γη του Πόντου και της Αρμενίας.
Η ηθοποιός Μελίνα Μποτέλλη ακουμπά με τη φωνή της στην Άγια Γη και φέρνει συνομιλίες αιώνων, απομεινάρια όρκων, παλιούς λησμονημένους, πόνους άθαφτους και είναι σα να μιλά με το νεκρό τους σώμα.
Οι ερμηνευτές Haig Yazdjian, Σοφία Παπάζογλου, Μπάμπης Ιορδανίδης και Δέσποινα Φιλίππου (πλαισιωμένοι από μια πλειάδα καταξιωμένων μουσικών) μας ταξιδεύουν με τα τραγούδια τους στην αλησμόνητη γωνιά της Ανατολής, εκεί που η κάθε πέτρα ήταν ζυμωμένη με την καρδιά των ανθρώπων.
Διακόσιοι χορευτές χορεύουν με τα βήματά τους τον Πόντο, σ’ ένα αντάμωμα συντρόφων.
Αποκορύφωμα, ο Χορός των Μαχαιριών και ο Χορός Σέρα. Το φέγγος και η σκοτεινιά εναλλάσσονται στα πρόσωπά τους. Πυρακτώνεται ο νους και βογκά ο τόπος και τρέμει απ’ την παλικαριά και την αποκοτιά τους.
Είκοσι νταούλια δίνουν επί σκηνής το ηχητικό παράγγελμα και με τον ρυθμό τους, η καρδιά μας χτυπά ατενίζοντας την Ανατολή.
Το δεκαπενταμελές μουσικό σύνολο παιδιών με λύρες και κρουστά, με μουσικές και χρώματα μνήμης, μας δίνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας για την τελική δικαίωση και την αποκατάσταση της αλήθειας.
Όταν ο εφιάλτης μιας οικογένειας, σου ανοίγει την πόρτα και μένεις σιωπηλός, τότε μπορείς να θεωρείσαι συμμέτοχος. «Πέντε Σιωπές» το βραβευμένο θεατρικό έργο της Σίλα Στίβενσον.
Ένας «πατέρας» νεκρός, δολοφόνοι οι δύο κόρες και η γυναίκα του. Τέσσερις σιωπές… και μία Πέμπτη αυτή της κοινωνίας…η δική σου. Ένα τολμηρό σκληρό θέμα που παραμένει ανατριχιαστικά επίκαιρο: για την ενδοοικογενειακή βία, την κακοποίηση και την κοινωνική απάθεια. Άνθρωποι που μπορεί να κρύβονται πίσω από την διπλανή πόρτα. Σκληρό αλλά όσο τίποτα αληθινό!!!
Η παράσταση στοχεύει στην ανάδειξη ενός θέματος που απασχολεί όλους μας. Τι είναι αυτό που μας κάνει να επιβάλουμε στον εαυτό μας τη σιωπή, την ακύρωση της υπόστασή μας; Είναι ο φόβος που μας ωθεί στη σιωπή ή ότι δεν έχουμε μάθει να μιλάμε για να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας; Μας αρκεί το πρόβλημα να τροφοδοτεί την καθημερινότητά μας ή έχουμε ανάγκη να κάνουμε ένα βήμα προς τη λύση του; Σε μια κοινωνία που έχει συνηθίσει να κάνει μερίδιο το πρόβλημα του άλλου αυτό το έργο έρχεται να μας πει κάτι απλό: κοίτα τον άνθρωπο στα μάτια και μίλα του.
Οι «Πέντε Σιωπές» δεν είναι απλά ένα έργο που μας μιλάει για την κακοποίηση, την ενδοοικογενειακή βία και για τον νόμο της σιωπής που καλύπτει τα πάντα, μας μιλάει κυρίως για την αμηχανία που νιώθουμε απέναντι στην ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν είναι μια εξομολόγηση των ενδόμυχων συναισθημάτων και στιγμών. Είναι μια δυνατή κραυγή μέσα από πέντε σιωπές.
Εισχωρεί στον συναισθηματικό κόσμο των θεατών και σκαλίζει κατά βάθος συμπεριφορές, τοποθετήσεις και αντιδράσεις απέναντι σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ψυχικής, σωματικής, σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών και γυναικών που μπορεί να έπεσαν κάποια στιγμή στην αντίληψή τους ή ακόμα και σε προσωπικά βιώματα στα όρια της κακοποίησης.
…Και μια τελευταία υπενθύμιση να μιλάς είναι η μεγαλύτερη δύναμη της δικής μας σιωπής…
Η θεατρική παράσταση «Πέντε Σιωπές» αφιερώνεται σε όλες τις γυναίκες και παιδιά που έχουν υποστεί ή συνεχίζουν να υπόκεινται οποιαδήποτε μορφή βίας.
Μια ξεχωριστή βραδιά με βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, έζησαν χθες οι θεατές στο πνευματικό κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας.
Ο Βυζαντινός χορός υπό την άριστη διεύθυνση του Χοραρχη και καθηγητή Βυζαντινής Μουσικής του Δημοτικού ωδείου Δράμας κ. Ευαγγελου Τσαρούχα, το γυναικείο φωνητικό σύνολο υπό τη διεύθυνση του καθηγητή του ωδείου μας κ. Μαρίνου Μαντζανα και η ορχήστρα παραδοσιακής μουσικής των καθηγητών του ωδείου έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στην απόδοση των ύμνων της Μ. Εβδομάδας.
Η ηθοποιός κ. Μελινα Μποτέλλη ως αφηγήτρια των ιερών κειμένων έδωσε μια ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια στην εκδήλωση.
Μια εκδήλωση που μίλησε στις καρδιές όλων .
Στο τέλος ο Εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου μας κκ. Δωροθεου , αρχιμανδρίτης π. Διονυσιος εκφράστηκε θερμά για όλους τους συμμετέχοντες και προέτρεψε το κοινό να ζήσουν στις εκκλησίες τις άγιες αυτές ημέρες.
Ο εκπρόσωπος του Δημάρχου κ. Παπαδοπουλου Γιώργου, κ. Παρασκευαιδης αντιπρόεδρος του πολιτιστικού οργανισμού του Δήμου συνεχάρη τους συμμετέχοντες για την άψογη παρουσίαση.
Το κοινό με βουρκωμένα μάτια εξέφραζε τη βαθειά του συγκίνηση σε όλους τους καλλιτέχνες.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειPrivacy policy