Η Τέχνη, πρώτη της ζωής μου αγάπη. ήταν ο Χορός. Στη συνέχεια το Θέατρο. Μετά όμως ήρθαν δύο άλλες, που κυριάρχησαν. Η κλασική Μουσική και ο Κινηματογράφος. . Θυμάμαι, που έλεγα στην πολυαγαπημένη Τζένη Καρέζη, πως αγαπώ τον κινηματογράφο περισσότερο από το Θέατρο κι εκείνη θύμωνε. ”Ο Κινηματογράφος μου δίνει τη δυνατότητα να βλέπω τα μάτια των ηθοποιών, αλλά και τους ανοιχτούς ορίζοντες”, επέμενα.

Ήμουν και είμαι λάτρης της πολύτιμης θέσης του ΘΕΑΤΗ. Έβλεπα κινηματογράφο μετά μανίας από παιδάκι. Έβγαζα ρίζες στο κάθισμα του σινεμά. Έφθανα να βλέπω 4 ταινίες στη σειρά τις Δευτέρες στους αγαπημένους κινηματογράφους του κέντρου της Αθήνας , ή της οδού Πατησίων και οπωσδήποτε μια ταινία πριν από κάθε παράσταση, όταν έγινα ηθοποιός. Ο καλός κινηματογράφος ήταν και είναι το πιο δυνατό μέσον επιμόρφωσης.

Η ζωή έφερε στο δρόμο μου και με ένωσε με ένα άνθρωπο, που είχε ακριβώς τις ίδιες αγάπες. Τον Δήμαρχο Δράμας Μαργαρίτη Τζίμα, που έκανε τη Μουσική και τον Κινηματογράφο σκοπό ζωής στη διάρκεια της Δημοτικής του αρχής.

Έτσι χτίστηκε το Δημοτικό Ωδείο Δράμας, που επί των χρόνων του έφθασε τον απίστευτο για μικρή, ακριτική πόλη αριθμό των 1250 μαθητών. Επίσης χάρη στον Τζίμα αναπαλαιώθηκε το σινεμά ΟΛΥΜΠΙΑ και δημιουργήθηκε το θερινό σινέ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.

Το μικρό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας χάρη στην επιμονή του Τζίμα έγινε ΔΙΕΘΝΕΣ. Απέκτησε μεγάλη αναγνώριση στον Κόσμο με Καλλιτεχνικό Διευθυντή, μετά από αξιολόγηση, τον αείμνηστο Αντώνη Παπαδόπουλο, που ανά τακτά διαστήματα περνούσε και πάλι από αξιολόγηση. Σε μία ήμουν και εγώ μέλος της επιτροπής.

Ο Τζίμας άφησε κληρονομιά στους επόμενους μελέτη δύο αιθουσών 500 και 300 θέσεων στην Καπναποθήκη Πορτοκάλογλου, της οδού Περδίκα, που χάθηκε σε κάποια συρτάρια. Θυμάμαι τις συζητήσεις το 2003 με τον Αντώνη Π. και το Σταύρο Χασάπη και εμένα να λέω πως ”οι νέες γενιές είναι ψηλά παιδιά. Να χωράνε τα πόδια τους”, αλλά και ως ΥΜΑΘ ο Τζίμας άφησε κι άλλη μελέτη των καθηγητών του ΑΠΘ ενός κινηματοθεάτρου 700 θέσεων, που χάθηκε σε άλλα συρτάρια από τους επόμενους…….

Σαν πολίτης της Δράμας μπόρεσα κι εγώ να παρακολουθήσω το περίφημο Φεστιβάλ, που μέχρι πριν από 22 χρόνια διάβαζα μόνο στις εφημερίδες. Έγινα μόνιμος θεατής της 6ης ή 7ης σειράς στο διάδρομο δεξιά στα ΟΛΥΜΠΙΑ, πάντα πίσω από τον αείμνηστο Δημήτρη Χαρίτο και εμπρός από την κριτική επιτροπή.

Το 2003 έστειλε ταινία του και διαγωνίστηκε στο Διεθνές τμήμα του Φεστιβάλ ο μεγάλος ηθοποιός και σκηνοθέτης Sir Kenneth Branagh Κένεθ Μπράνα. Τέτοιο επίπεδο Φεστιβάλ !!!!!!

Με το πρόγραμμα στα χέρια, έβαζα βαθμούς, μάλλον αστεράκια στις ταινίες, που μου άρεσαν. Όλες κάτι έπαιρναν. Ένα, δύο, μέχρι επτά αστεράκια. Tη χρονιά, που πρόεδρος της επιτροπής του διεθνούς τμήματος ήταν ο σκηνοθέτης του περίφημου PRISON BREAK ο Paul Scheuring, κυριολεκτικά χάθηκα.

Το επίπεδο πολύ καλό. Η μία ταινία καλύτερη από την άλλη. Ακόμα και η έμπειρη επιτροπή είχε πρόβλημα. Θυμάμαι ένα μέλος της από το εξωτερικό που έλεγε στο τηλέφωνο πως δεν ξέρουν ποια ταινία να πρωτοβραβεύσουν.

Στο σημείο αυτό να πω κάτι που θεωρώ βασικότατο. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΜΜΙΑ ΘΕΣΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. ΕΙΜΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΣ. ΟΧΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ, . Η δική μου θέση είναι πάνω στη σκηνή και εμπρός από τις κάμερες. Είμαι πολίτης. ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ.

Ένα πράγμα με εκνευρίζει αφάνταστα. Ένα θέλω κυρίες και κύριοι του Φεστιβάλ. ” ΜΗΝ ΜΕ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΗΛΙΘΙΟ, ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΗΜΙΑΓΡΙΟΣ, ΠΟΥ ΤΟΥ ΚΟΥΝΑΝΕ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΤΑ ΚΑΘΡΕΦΤΑΚΙΑ. ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ.” Ο πολίτης της Δράμας είναι ο Μέγας Χορηγός του Φεστιβάλ. Σε εποχή όπου η φτώχεια βασιλεύει. Σε εποχή συσσιτίων, ” ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΤΑΤΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΗΔΙΑ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ, ΩΣ ΔΗΘΕΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΧΝΗ. ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΔΡΑΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΟΝΤΕΝΕΚΕΣ. ΑΘΗΝΑΙΑ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΣΕΒΟΜΑΙ. ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΑΚΡΙΤΕΣ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΑΚΡΙΤΕΣ ΜΑΣ.” 

Το Φεστιβάλ Δράμας δεν είναι ”η μεγάλη αγελάδα για άρμεγμα”, ούτε ο χώρος των ατάλαντων. Θέλω ταινίες υψηλής ποιότητας, που κάνουν τον κάθε θεατή καλύτερο άνθρωπο. Βάλτε τα οπίσθια σας κάτω και δείτε έργα μεγάλων καλλιτεχνών με μεγάλους καλλιτέχνες για να μάθετε. Κανένα δεν ενδιαφέρει η προσωπική σας ζωή. Το έργο σας ενδιαφέρει και η ποιότητα του.

ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. ΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝΑ. ΟΧΙ ΕΚΑΤΟ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ, ΠΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΘΝΕΣ.

Όλοι οι λαοί, όλα τα έθνη. Έλληνες και ξένοι. Και πρέπει να υπάρχει στη διάρκεια όλου του χρόνου. Με αφιερώματα σε μεγάλες και μεγάλους καλλιτέχνες, Ελληνίδες και Έλληνες. Ανθρώπους όλων των χωρών. Στη διάρκεια όλων των εποχών.

ΕΡΓΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.
ΕΡΓΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ.
ΕΡΓΑ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ.

Μελίνα Μποτέλλη
Ηθοποιός