Η αύξηση του τέλους ανθεκτικότητας από την 1η Απριλίου 2025 δημιουργεί ένα πρόσθετο οικονομικό βάρος στους επισκέπτες των ξενοδοχείων και οδηγεί τις ξενοδοχειακές μονάδες σε ρόλο εισπράκτορα του κράτους. Πρόκειται για ένα μέτρο που δεν έχει καμία σχέση με τον ξενοδόχο, αλλά επιβάλλεται απευθείας στους ταξιδιώτες, αυξάνοντας το συνολικό κόστος της διαμονής τους.

Συγκεκριμένα, το τέλος αυτό, το οποίο αρχικά εισήχθη ως “φόρος διαμονής” και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε “τέλος ανθεκτικότητας”, κυμαινόταν από 0,5 έως 4 ευρώ, ενώ κατά την περίοδο από 1η Απριλίου έως 31 Οκτωβρίου εκτοξεύεται έως και τα 15 ευρώ ανά διανυκτέρευση σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Αυτή η αύξηση δημιουργεί εύλογη δυσαρέσκεια στους επισκέπτες, οι οποίοι συχνά ζητούν από τους ξενοδόχους να μειώσουν την τιμή του δωματίου, χωρίς να γνωρίζουν ότι το τέλος αυτό επιβάλλεται αποκλειστικά από το κράτος.

Ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δράμα, όπου η τουριστική κίνηση βασίζεται κυρίως σε Έλληνες επισκέπτες και η πληρότητα είναι χαμηλή, το πρόσθετο κόστος αυτό μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά. Είναι παράλογο να επιβάλλεται το ίδιο τέλος σε περιοχές με υψηλή τουριστική ζήτηση και σε περιοχές με περιορισμένες διανυκτερεύσεις. Για παράδειγμα, στη Δράμα, το σύνολο των εσόδων από το τέλος ανθεκτικότητας δεν ξεπερνά τις 200.000 ευρώ, ενώ μια μείωση μόλις 2% στις διανυκτερεύσεις θα επιφέρει ισόποση οικονομική ζημιά.

Ζητούμε να παραμείνει το χαμηλό τέλος καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου για τη Δράμα και για περιοχές με πληρότητα κάτω του 30%. Ο ελληνικός τουρισμός πρέπει να στηριχθεί με μέτρα που τον ενισχύουν, όχι με πρόσθετα βάρη που μειώνουν την ανταγωνιστικότητά του. Το κράτος πρέπει να επανεξετάσει το μέτρο αυτό και να λάβει υπόψη του τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα των ξενοδοχείων και η προσιτή φιλοξενία για τους επισκέπτες.

Επιστολή Διαμαρτυρίας σχετικά με το Τέλος Ανθεκτικότητας

ΠΡΟΣ: Υπουργός Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης
KOIN.: Υφυπουργός Οικονομικών, Γιώργος Κώτσηρας
Υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη
Διοικητής ΑΑΔΕ Γιώργος Πιτσιλής
Κοινοποίηση: Βουλευτές Δράμας,

• Αναστάσιος Νικολαΐδης,
• Θεόφιλος Ξανθόπουλος,
• Δημήτριος Κυριαζίδης

Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
Με την παρούσα επιστολή, η Ένωση Ξενοδόχων Δράμας εκφράζει τη βαθιά της διαμαρτυρία σχετικά με τον καθορισμό του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση και τη διαδικασία επιβολής και απόδοσής του.

Κατανοούμε τη σημασία λήψης μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος και τη μείωση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, δεν κατανοούμε γιατί πρέπει να το αναλάβει αποκλειστικά ο κλάδος διαμονής. Η επιβολή του τέλους ανθεκτικότητας, το οποίο μετακυλιέται στους διαμένοντες, δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για τις επιχειρήσεις φιλοξενίας και θέτει σε κίνδυνο την οικονομική τους βιωσιμότητα.

Ως επι το πλείστων η μέση τιμή λιανικής πώλησης στα ξενοδοχεία του νομού μας είναι 50€ έως 100€ , όπου αυτό μεταφράζεται σε μία αύξηση της τάξεως έως 20%, σε αντίθεση με άλλες περιοχές της χώρας μας όπου η τιμή πώλησης των δωματίων ξεπερνά τα 150€ με 200€ ανά διανυκτέρευση, γεγονός που λειτουργεί αποτρεπτικά στους Έλληνες πελάτες μας να μας επιλέξουν και μας κάνει μη ανταγωνιστικούς με άλλου είδους καταλύματα.

Δυστυχώς, είμαστε «εισπράκτορες» ενός τέλους το οποίο τις περισσότερες, αν όχι όλες, τις φορές πληρώνεται με την χρήση χρεωστικής κάρτας, επιβαρύνοντας την ξενοδοχειακή επιχείρηση με πρόσθετα βάρη συναλλαγών και προμηθειών από τις τράπεζες.

Ειδικότερα, η εφαρμογή του τέλους ανθεκτικότητας κατά τους μήνες της «τουριστικής περιόδου» επιφέρει σημαντικό πλήγμα στις επιχειρήσεις μας. Οι ξενοδοχειακές μονάδες της Δράμας, που λειτουργούν κυρίως σε ορεινές και λιγότερο ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές, ήδη αντιμετωπίζουν αυξημένα λειτουργικά κόστη και πιέσεις από τη γενικότερη οικονομική συγκυρία.

Το πρόσθετο αυτό οικονομικό βάρος όχι μόνο μειώνει την ανταγωνιστικότητά μας αλλά και αποθαρρύνει τους επισκέπτες, ιδίως σε έναν προορισμό που προσπαθεί να ενισχύσει τη θέση του στον τουριστικό χάρτη.

Ήδη το τελευταίο διάστημα, είμαστε αποδέκτες έντονων διαμαρτυριών από τους μόνιμους – συχνούς πελάτες μας, εμπορικούς αντιπροσώπους – επαγγελματίες ακόμα και δημόσιο, οι οποίοι για να συνεχίσουν τη διαμονή τους στις επιχειρήσεις μας ζητούν να μειώσουμε την τιμή δωματίων ώστε να συνεχίσουν να μας επιλέγουν έναντι του ανταγωνισμού.

Εκφράζουμε, λοιπόν, τη βαθιά μας ανησυχία για τις επιπτώσεις που αυτή η απόφαση θα έχει στην τοπική οικονομία, στην απασχόληση και στη βιωσιμότητα των επιχειρήσεών μας.

Ζητούμε την επανεξέταση της συγκεκριμένης ρύθμισης με στόχο την αναζήτηση δίκαιων και βιώσιμων λύσεων, όπου σε περιοχές όπως η ΠΕ Δράμας με μέση ετήσια πληρότητα κάτω του 30% ΕΛΣΤΑΤ 2023 να παραμείνει το ποσό στη χρέωση της χειμερινής περιόδου.

Άλλωστε βάσει των πληροτήτων που καταγράφει η ΕΛΣΤΑΤ η διαφορά των χρημάτων που προσδοκά να εισπράξει το ελληνικό δημόσιο από τη ΠΕ Δράμας δε ξεπερνούν τις 200.000€, ενώ μια πιθανή μείωση 2% στην ετήσια πληρότητά μας θα αποφέρει ζημιά άνω των 200.000€ στις ξενοδοχειακές μας επιχειρήσεις.

Με εκτίμηση,

Άγγελος Καλλίας
Πρόεδρος Δ.Σ.

Στέλιος Τζαμτζής
Γενικός Γραμματέας

Όταν στο ίδιο πρόσωπο ή στο ίδιο κυβερνητικό σώμα βρίσκονται ενωμένες η νομοθετική και εκτελεστική εξουσία δεν υπάρχει ελευθερία.                                                                     

 Μοντεσκιέ

Στο Άρθρο 26 του Συντάγματος της Ελλάδας προβλέπεται η διάκριση των εξουσιών:

• H νομοθετική εξουσία (Βουλή) έχει την αρμοδιότητα ψήφισης των νόμων του Κράτους.
• H εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση) έχει την ευθύνη να ασκεί τη διακυβέρνηση του κράτους και να εκτελεί τους νόμους.
• H δικαστική εξουσία έχει την ευθύνη να ερμηνεύει τους νόμους και να θέτει όρια στην αυθαίρετη άσκηση της εκτελεστικής λειτουργίας.

Ισχύει όμως στην πραγματικότητα η διάκριση των εξουσιών στη χώρα μας;

Η ηγεσία της δικαστικής εξουσίας διορίζεται από την εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση), η οποία παραβλέπει, τις περισσότερες φορές σκοπίμως, επετηρίδες ή και προσόντα των δικαστών.

Στην εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση) συμμετέχει μεγάλο ποσοστό των μελών της νομοθετικής εξουσίας (Βουλευτές που διορίζονται Υπουργοί ή Υφυπουργοί διατηρώντας τις δύο ιδιότητες εξουσίας: τη νομοθετική και ταυτόχρονα την εκτελεστική). Συνήθως, πλέον του 50% των βουλευτών της κυβερνώσας παράταξης διορίζονται ως Υπουργοί ή Υφυπουργοί κατά τη διάρκεια μιας τετραετίας. Οι περισσότεροι μάλιστα έχουν ελάχιστες γνώσεις ή και πλήρη άγνοια των αρμοδιοτήτων του υπουργείου που αναλαμβάνουν. Ως αντίδωρο, οι βουλευτές / υπουργοί ψηφίζουν στη Βουλή νόμους για τους οποίους διατηρούν επιφυλάξεις ή δεν τους έχουν διαβάσει καν.

Επί της ουσίας λοιπόν δεν υφίσταται διάκριση των εξουσιών στην Ελλάδα.

Επηρεάζει το γεγονός αυτό την ορθολογική λειτουργία του κράτους και την ποιότητα της δημοκρατίας; Αναμφισβήτητα ναι.

Ας προβληματιστούμε λοιπόν και ας αναρωτηθούμε αν η λειτουργία του κράτους και η ποιότητα της δημοκρατίας στη χώρα μας θα είναι σε καλύτερη ή χειρότερη κατάσταση από τη σημερινή σε περίπτωση που:

• H νομοθετική εξουσία ασκείται από τη Βουλή με βουλευτές που θα έχουν την αρμοδιότητα νομοθετικού έργου χωρίς τη δυνατότητα υπουργοποίησής τους (χωρίς δηλαδή συμμετοχή στην εκτελεστική εξουσία) ή ελάχιστοι εξ αυτών να αναλαμβάνουν μόνο υπουργεία συντονιστικού κυρίως χαρακτήρα (Αντιπρόεδρος κυβέρνησης, υπουργός επικρατείας κλπ).
• H εκτελεστική εξουσία ασκείται από Κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή βουλευτών ή με τη συμμετοχή ελάχιστου αριθμού σε υπουργεία συντονιστικού κυρίως χαρακτήρα. Αυτόματα θα οδηγηθούμε εκ των πραγμάτων σε δραστική μείωση του αριθμού των υπουργείων, στα οποία θα τοποθετούνται υπουργοί με γνώση των αντικειμένων και όχι με κριτήρια εσωκομματικών ή γεωγραφικών ισορροπιών.
• Η ηγεσία της δικαστικής εξουσίας δεν θα διορίζεται από την εκτελεστική εξουσία (Κυβέρνηση). Ας βρεθεί από τους ειδήμονες ένας κατά το δυνατόν αξιοκρατικός και αδιάβλητος τρόπος.

Στην παρούσα συγκυρία, τίθεται ως παλλαϊκό αίτημα η ριζική μεταρρύθμιση της λειτουργίας του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Η ανάληψη πρωτοβουλιών προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί ζητούμενο πρώτης προτεραιότητας, το οποίο θέτει η ίδια η κοινωνία. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει, ενόψει και της μελλοντικής τροποποίησης του Συντάγματος, να τεθούν σε δημόσιο διάλογο, μεταξύ των άλλων, τα θέματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά και ο τρόπος εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και οι αρμοδιότητές του.

Είναι προφανές ότι τα παραπάνω δεν αποτελούν τα μοναδικά θέματα που πρέπει να απασχολήσουν τον δημόσιο διάλογο. Αποτελούν όμως, κατά την άποψή μου, τους πυλώνες στους οποίους θα στηριχθούν όλες οι υπόλοιπες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις της λειτουργίας του κράτους. Μεταρρυθμίσεις και όχι ρυθμίσεις ή απορρυθμίσεις στον τομέα της οικονομίας, της αποκέντρωσης αρμοδιοτήτων και πόρων, ουσιαστικές και ριζικές μεταρρυθμίσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα όλων των βαθμίδων καθώς και στο εθνικό Σύστημα Υγείας κλπ είναι σημαντικές και θα πρέπει να προωθηθούν.

Η χώρα ωστόσο χρειάζεται ένα ισχυρό μεταρρυθμιστικό σοκ που θα κατοχυρώνει τη διάκριση των εξουσιών, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που τίθενται σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον.

Μάκης Μουρατίδης