Η εκλογική διαδικασία της περασμένης Κυριακής ανέδειξε έναν μεγάλο πρωταγωνιστή και ένα μεγάλο ερωτηματικό. Πρωταγωνιστής για μια ακόμη φορά ο Λαός του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. Που συμμετέχοντας μαζικά έδωσε στον κόμμα του μια δεύτερη ευκαιρία.

Σε ένα κόμμα που βρισκόταν μετά από μια διπλή εμφατική ήττα και την αποχώρηση του χαρισματικού του ηγέτη σ. Α. Τσίπρα σε κατάσταση σοκ, προσπαθώντας να ανιχνεύσει τις εξελίξεις και ταυτόχρονα να προετοιμασθεί για κάτι που δεν είχε ζήσει μέχρι τώρα σε τέτοια ένταση.

Την εκλογή επικεφαλής, και μάλιστα στις πλέον δυσμενείς συνθήκες. Και ενώ κανείς (και όταν λέω κανείς εννοώ κυριολεκτικά κανείς) δεν περίμενε αυτήν τη συμμετοχή, οι πολίτες για μια φορά ακόμη πήραν τον ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. στα χέρια τους και μάς ώθησαν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής της χώρας.

Το μεγάλο ερωτηματικό που προκύπτει πλέον από την εξέλιξη αυτή δεν είναι βέβαια ποιος τελικά θα επικρατήσει. Όποιος και να είναι ο τελικός νικητής, είτε η Έφη Αχτσιόγλου είτε ο Στέφανος Κασελάκης, το μείζον διακύβευμα είναι άλλο. Και εξηγούμαι: το μέγα ζητούμενο είναι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. θα αξιοποιήσει αυτήν την δεύτερη ευκαιρία. Εάν θα ξεπεράσει τις παθογένειες που τον οδήγησαν να χάσει την προηγούμενη ευκαιρία και να μπορέσει να ανατάξει εκ νέου το πολιτικό σκηνικό.

Και αυτό, κατά τη γνώμη μου, μπορεί να γίνει υπό μία και μοναδική προϋπόθεση. Να υπάρξει σύνθεση απόψεων μεταξύ των δύο, χωρίς αποκλεισμούς, ηγεμονισμούς, και, κυρίως, χωρίς υπονόμευση της άλλης άποψης ώστε η σύνθεση που θα γίνει, να επιτευχθεί με τη συμβολή όσο το δυνατόν περισσοτέρων απόψεων, στο έδαφος των προγραμματικών μας αρχών και στόχων, έχοντας κατά νου τις ανάγκες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία βάλλεται από τις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, νοιώθει ανυπεράσπιστη και χωρίς εναλλακτική λύση.

Ζούμε ιστορικές στιγμές.  Και ως Κόμμα της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς αλλά και ως πολιτικό σύστημα. Μέχρι τώρα οι αλλαγές ηγεσίας των πολιτικών σχηματισμών λάμβαναν χώρα μεταξύ στελεχών, που είχαν διαδρομή, παρουσία, απολογισμό και συγκεκριμένο, ειδικό πολιτικό βάρος.

Σήμερα, για πρώτη φορά, ο Στέφανος Κασελάκης σπάει αυτήν την παράδοση και εμφανίζεται το πρώτον, διεκδικώντας την ηγεσία, ξεπερνά στελέχη με παράδοση, επιρροή και ιστορία στο Κόμμα μας, κατακτά την πρωτιά με σημαντική διαφορά από την Έφη Αχτσιόγλου και παρουσιάζει μιαν άλλη εκδοχή πολιτικού ηγέτη, πρωτοφανέρωτη και στη χώρα αλλά και στην Αριστερά.

Στον αντίποδα η συνυποψήφιά του Έφη Αχτσιόγλου έχει τη διαμετρικά αντίθετη πορεία. Στη διαπραγματευτική ομάδα του Ε. Τσακαλώτου πριν τον συμβιβασμό του 15, στη συνέχεια Υπουργός Εργασίας, δηλ. σε ένα νευραλγικό και με τεράστια σημασία Υπουργείο, όπου παρήγαγε αξιοσημείωτο έργο, Τομεάρχης Οικονομικών στη συνέχεια κ.λ.π.

Μπορεί αυτές οι δύο διαμετρικά αντίθετες εκδοχές της σύγχρονης Αριστεράς να συνυπάρξουν; Η απαίτηση των πολιτών, η ανάγκη των πολλών, οι προκλήσεις των καιρών απαντούν ΝΑΙ! Στο χέρι μας είναι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της Κυριακής, την επόμενη μέρα να πετύχουμε τη σύνθεση των απόψεων, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. , επιτέλους, να αντιστοιχηθεί με τις απαιτήσεις της Κοινωνίας και να μπορέσει να οικοδομήσει τη μεγάλη Κοινωνική Συμμαχία για να θέσει την Κοινωνία σε κίνηση και να κατακτήσει τη Νίκη. Είμαστε «καταδικασμένοι» να πετύχουμε.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ

Βουλευτής Δράμας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ