Ένωση Αξιωματικών ΕΛ.ΑΣ. Α.Μ.Θ: «Πρόταση καταβολής χρηματικού ανταλλάγματος στο αστυνομικό προσωπικό για τις μη χορηγηθείσες ημέρες αδείας, βραχείας και κανονικής έτους 2020» 

Αναμφίβολα, το 2020 ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά, κατά την οποία, ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός και η Ελληνική Αστυνομία, ως αναπόσπαστο  τμήμα του, δοκιμάστηκαν ως προς τα όρια αντοχής τους. Τα έκτακτα γεγονότα από την αρχή του 2020 στις διασυνοριακές περιοχές του Έβρου για την αποτροπή των μεταναστευτικών ροών μέσω της γείτονος χώρας και οι καθημερινές ανάγκες αστυνόμευσης για την αποφυγή της εξάπλωσης της παγκόσμιας πανδημίας covid-19 σχεδόν εδώ και ένα χρόνο, δημιούργησαν αυξημένο εργασιακό φορτίο. Το αστυνομικό προσωπικό, χρειάστηκε στη κυριολεξία να ξεπεράσει τις δυνάμεις του δείχνοντας φιλότιμο και αυταπάρνηση. Λόγω όμως της εθνικής σημασίας, όλοι οι συνάδελφοι «υπερέβαλαν εαυτόν», με σκοπό την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας και περαιτέρω την υγειονομική προφύλαξη των πολιτών από τον ιό.

Στο πλαίσιο αυτό, η φυσική ηγεσία εξέδωσε διαταγές παρατεταμένης αναστολής χορήγησης κανονικών & βραχειών αδειών έτους 2020, προκειμένου υπάρξει η μέγιστη δυνατή αστυνομική παρουσία σε πανελλαδικό επίπεδο. Σήμερα και ενώ έχει ήδη αλλάξει το ημερολογιακό έτος, διαπιστώνεται ότι έχουν χορηγηθεί μόνον το 55-60% περίπου του συνόλου των δικαιούμενων ημερών κανονικής και βραχείας άδειας του 2020, ποσοστό που μειώνεται δραματικά (στο 40% περίπου) στα ανώτερα και ανώτατα κλιμάκια στελεχών της ιεραρχίας, κάνοντας τη λήψη των υπολοίπων αδειών να «φαντάζει όνειρο».

Περαιτέρω η μετάθεση της καταληκτικής ημερομηνίας χορήγησης, ως συνήθη επιλογή της φυσικής ηγεσίας, δεν αποτελεί πανάκεια για το πρόβλημα αλλά μεταφορά του στο μέλλον.

Γι ΄ αυτό, ως  Ένωση Αξιωματικών ΑΜ&Θ προτείνουμε να υπάρξει ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ δυνατότητα στον κάθε αστυνομικό εφόσον επιθυμεί και έχει περσινά υπόλοιπα αδειών, να δίνεται ανάλογο χρηματικό αντίκρισμα ως εξαγορά των δικαιούμενων ημερών κανονικής & βραχείας άδειας περασμένου έτους 2020 και μάλιστα αποκλειστικά όσων ημερών ο ίδιος επιθυμεί να του εξαγοραστούν και μέχρι δεκαπέντε (15) μέρες άδειας το ανώτατο. Τούτο ως πρόταση, κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση για τρείς (3) πολύ βασικούς λόγους:

(α) δεν μετακυλύεται το πρόβλημα των αδειών στο μέλλον με πιθανό «άδειασμα» των υπηρεσιών από ομαδική χορήγηση αδειών, με σχεδόν βέβαιη και τη πιθανότητα μετακύλισης αδειών του τρέχοντος έτους για το έτος 2022 κ.ο.κ.

(β) θα υπάρχει μια έμμεσου τύπου οικονομική βοήθεια, σε όσους συναδέλφους επιλέξουν μια τέτοια δυνατότητα, λαμβάνοντας υπόψη ότι ως κλάδος ΔΕΝ λάβαμε αντίστοιχη οικονομική βοήθεια-επίδομα, ούτε για την καθοριστική συνδρομή της ΕΛ.ΑΣ στα γεγονότα του Έβρου, ούτε και για τη διαχείριση και την εφαρμογή των υγειονομικών διατάξεων Κ.Υ.Α λόγω της πανδημίας του κορονο΄ι΄ού,  σε αντίθεση μάλιστα με άλλους κλάδους και φορείς του δημοσίου.

(γ)Η εξαγορά των μη χορηγηθέντων ημερών αδείας ως διαδικασία προβλέπεται από εργατικές διατάξεις στον Ιδιωτικό Τομέα (αποζημίωση μη ληφθείσας αδείας).

Κατόπιν αυτών παρακαλούμε θερμά:

– τη Πολιτική και τη Φυσική Ηγεσία μας όπως εξετάσει σε βάθος τη δυνατότητα ικανοποίησης του αιτήματος μας, συμβάλλοντας έτσι στην ηθική αναγνώριση και οικονομική βελτίωση του προσωπικού.

– τους Βουλευτές περιφ. ΑΜΘ προκειμένου για τη κοινοβουλευτική προώθηση της πρότασης μας.

– τη Πανελλήνια Ομοσπονδία Αξιωματικών Αστυνομίας και τις υπόλοιπες Πρωτοβάθμιες Ενώσεις της για τη στήριξη της πρότασης μας με δικές τους περεταίρω ενέργειες.

Σε κάθε περίπτωση, η απάντηση στο ερώτημα εάν κάποιος/α θα κάνει κάποιο εμβόλιο ή όχι, αφορά αποκλειστικά τα ευαίσθητα προσωπικά του δεδομένα. Όχι όμως και στην περίπτωση της πανδημίας του νέου κορωνοϊού. Εδώ, σύμφωνα και με τη γνώμη των περισσότερων (όχι όλων) των συνταγματολόγων που δημόσια έχουν τοποθετηθεί για το θέμα, η αναγκαιότητα εμβολιασμού του γενικού πληθυσμού, ακόμη και με τη μορφή της υποχρεωτικότητας, όχι όμως του καταναγκασμού, αποτελεί συνταγματικά επιτρεπτή πρακτική.

Το θέμα αυτού του κειμένου όμως δεν είναι αυτό.

Είναι η μετατροπή ενός ζητήματος που κανονικά θα έπρεπε να αποτελεί απόδειξη του αισθήματος «κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης», όπως επιτάσσει η παρ.4 του αρ.25 του Συντάγματος, σε ιδεολογικοπολιτική διαφορά. Μία διαφορά που γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα ΜΜΕ, με την αγαστή συνεργασία των επικοινωνιολόγων των κομμάτων με τους μισθοδοτούμενος (άμεσα ή έμμεσα) κονδυλοφόρους τους.

Έτσι, στα πλαίσια των παραπάνω, η αντιπολίτευση με δηλώσεις της σχεδόν χρεώνει στην κυβέρνηση την ευθύνη για τους νεκρούς της πανδημίας, ενώ από την κυβερνητική πλευρά έχουν υποστηριχθεί δημόσια δηλώσεις πως με την έναρξη του εμβολιασμού θα επέλθει το τέλος των κομματικών της αντιπάλων!

Συνέπεια της μετατροπής ενός θεμελιώδους ατομικού δικαιώματος των πολιτών, αυτού της προστασίας της προσωπικής του υγείας, και ενός κοινωνικού τους δικαιώματος, και άρα υποχρέωσης του κράτους, στη διασφάλιση -στο μέτρο του δυνατού- των μέσων για την προστασία του, σε κομματική (και εν μέρει ιδεολογική) αντιπαράθεση, είναι και η εντατική, σε υπερθετικό βαθμό, ενασχόληση του συνόλου των ΜΜΕ με αυτό.

Η σχεδόν μονοθεματικόηττα των δελτίων ειδήσεων, ιδιαίτερα των τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας, έφτασε στο απόγειό της την ημέρα της έναρξης του εμβολιασμού των πολιτών.

Έτσι, η απύθμενη υποκρισία τους, έφτασε στο σημείο να «αναδείξει» την 27^η Δεκεμβρίου του 2020 σε «ιστορική ημέρα», ίσως όχι χωρίς «βοήθεια»!

Η αλήθεια είναι πως η «ιστορικότητα» της ημέρας, απλά προστίθεται και συμπληρώνει τον καμβά ανάλογων «ιστορικών στιγμών» του κακού παρελθόντος της 4^ης εξουσίας, σε παγκόσμιο μάλιστα επίπεδο. Έγκειται δε, στο γεγονός της επιβεβαίωσης του εξευτελισμού της, αλλά κι εκείνων που σκέφθηκαν, οργάνωσαν και πρότειναν τον, σε δημόσια θέα, εμβολιασμό θεσμικών οργάνων του κράτους, στον ανώτατο μάλιστα βαθμό, με το σκεπτικό του «επηρεασμού δια του παραδείγματος».

Έτσι, Πρόεδροι και Πρωθυπουργοί κρατών, αποδέχονται τον ρόλο του «influencer» (επηρεαστή γνώμης) που τους αποδίδουν τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, απεκδυόμενοι και τα τελευταία ίσως ψήγματα κύρους και σεβασμού που φέρει το δημόσιο κρατικό αξίωμα που υπηρετούν.

Κι εμείς, ως λαός, μετατρεπόμαστε σε έναν «ιδιότυπο ηδονοβλεψία» από μια «κλειδαρότρυπα» που πλέον έχει πάρει τη μορφή της οθόνης μιας smart TV, ενός tablet ή του (x) γενιάς κινητού μας τηλεφώνου.

Κι έτσι, διολισθαίνουμε όλο και περισσότερο από την αντιπροσωπευτική δημοκρατία των αξιών, των δικαιωμάτων και της «κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης», στη δημοκρατία της εικόνας, των influencers και του παρασιτικού κατεστημένου τους.

Ακόμη και ο περιφερειάρχης Χρήστος Μέτιος κράτησε αποστάσεις από την πρόταση του συνεργάτη του – Αντίδραση από τον Θόδωρο Μαρκόπουλο που ζήτησε ανοιχτή διαβούλευση για το θέμα

Στην τελευταία συνεδρίαση του ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΜΘ μεσούσης της κρίσης που έχει προκαλέσει η πανδημία του κορονοϊού, ο αντιπεριφερειάρχης Δημήτρης Πέτροβιτς έφερε εισήγηση, ώστε να αλλάξει το λογότυπο της Περιφέρειας ΑΜΘ κι αντί αυτού που υφίσταται – αρχαίο ανθέμιο – να καθιερωθεί η Νίκη της Σαμοθράκης. Η Νίκη της Σαμοθράκης έχει όμως μία μονοσήμαντη αναφορά μόνο στο νησί της Σαμοθράκης, επισήμαναν όσοι εξέφρασαν επιφυλάξεις.

Ο κ. Πέτροβιτς, πρώην υποψήφιος Περιφερειάρχης, με ύφος χιλίων καρδιναλίων αλλά με μία προχειρογραμμένη εισήγηση προσπαθούσε να υποστηρίξει την άποψη, για να ψηφιστεί και να αφεθεί στην συνέχεια σε γραφίστες  για να γίνει μία καλλιτεχνική επεξεργασία του λογότυπου, με το γνωστό άγαλμα το οποίο βρίσκεται στο Λούβρο. Μάλιστα είχε διαμορφώσει και ένα μέτωπο από Εβρίτες, από όλες τις παρατάξεις ώστε να υπερθεματίζουν, για την πρότασή του.

Βεβαίως υπήρξαν και φωνές όπως ο πρώην Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας Θ. Μαρκόπουλος, ο οποίος διαφώνησε λέγοντας πως όποιο λογότυπο επιλεγεί θα πρέπει να επιλεγεί από μία συνθετική διαδικασία, ώστε όλοι οι κάτοικοι της ΑΜΘ να το θεωρούν δικό τους. Έκανε αναφορά μάλιστα όχι μόνο στην Νίκη της Σαμοθράκης, αλλά και στους Αρχαίους Φιλίππους, στον Δημόκριτο και στον Θράκα Ιππέα.

Ακόμη η Φελίνα Καζάκου από την Κομοτηνή υποστήριξε πως θα πρέπει να ανατεθεί η μελέτη του θέματος σε μία εξειδικευμένη εταιρεία η οποία να φέρει έναν αριθμό τεκμηριωμένων εισηγήσεων. Κάτι αντίστοιχο πρότεινε κι ο Χριστόδουλος Τοψίδης, ο οποίος αν και Εβρίτης, υποστήριξε την άποψη της διαβούλευσης επί των προτάσεων, καθώς είναι η μόνη συνθετική λύση.

Την πρόταση Πέτροβιτς στήριξε – προς έκπληξη όλων – και ο Αντιπεριφερειάρχης Ανάπτυξης και πρώην δήμαρχος Καβάλας Κωστής Σιμιτσής!

Παρατηρητές της συνεδρίασης συμπέραναν ότι για ακόμη μια φορά ο Έβρος και η Ροδόπη, προσπαθούν να αποφασίζουν εν αγνοία αλλά και σε βάρος της Καβάλας, αλλά και σε βάρος ολόκληρης της Περιφέρειας, με την σύμφωνη γνώμη κάποιων βολεμένων ή κάποιων άλλων που κρύβονται πίσω από την σιωπή. Επίσης στα δυσάρεστα της συνεδρίασης και το γεγονός ότι ο Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας, Κώστας Αντωνιάδης δεν αντέκρουσε το παράλογο αίτημα του κ. Πέτροβιτς.

Για την ιστορία πάντως, την τελευταία στιγμή το Περιφερειακό συμβούλιο δεν δέχθηκε την πρόταση του Πέτροβιτς καθώς ο Περιφερειάρχης Χ. Μέτιος τον άδειασε αντιλαμβανόμενος τις αντιδράσεις κι έτσι πρότεινε κι αυτός μία ανοικτή διαβούλευση, όπου θα κατατεθούν και άλλες προτάσεις.  Έτσι ο Δ. Πέτροβιτς έμεινε στα κρύα του λουτρού…  Ωστόσο, το θέμα θα επανέλθει και πάλι στο περιφερειακό συμβούλιο και εκεί θα πρέπει να δούμε τι άποψη θα επικρατήσει τελικά.