Είναι -δυστυχώς- δεδομένο πως κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου στη χώρα μας, κυριαρχεί η αοριστολογία και η προσπάθεια κάλυψης όσο το δυνατόν περισσότερων τομέων πολιτικής αναφοράς από τους υποψηφίους, με προτάσεις που ικανοποιούν τους πάντες και τα πάντα.

Ο Τσακίρης Α. Γιώργος είναι υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με την Αδέσμευτη Αναπτυξιακή Ανασυγκρότηση

Αυτό όμως που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα δε στις επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη των αυτοδιοικητικών αρχών της χώρας, ίσως και να μην έχει προηγούμενο.

Το σύνολο, σχεδόν, των υποψηφίων αυριανών «αρχόντων» μας, έχοντας ως δεδομένη την διάθεση των ψηφοφόρων να μην εντρυφούν στις ειλικρινείς προτάσεις και στα προγράμματα των συνδυασμών, καλύπτουν αυτή τους την ένδεια με κινήσεις εντυπωσιασμού, με ανούσιες προεκλογικές ατάκες και κλακαδόρους χειροκροτητές να τις επικροτούν αναφανδόν.

Στην προσπάθειά τους δε αυτή, αγνοούν πως η αυριανή ημέρα των εκλογών, ειδικά αυτών, επιβάλει με τον πιο αδήριτο τρόπο τη συνεργασία, ίσως και αντίθετων μεταξύ τους ανθρώπων, όσον αφορά την ιδεολογική τους προσέγγιση για την επίλυση σημαντικών ζητημάτων.

Επικαλούνται τη «σύνθεση» χωρίς στην ουσία να την εννοούν.

Προβάλουν το «νέο», όταν οι ίδιοι και οι ιδέες τους προέρχονται απ’ ό,τι πιο πολιτικά παρωχημένο έχει υπάρξει.

Αναζητούν την «δράση», ενώ με την ίδια ζέση, καλύπτονται κάτω από τα «φτερά» του κομματικού τους φορέα.

Προσπαθούν μάταια να στηριχθούν στην ψευδεπίγραφη «ανεξαρτησία» τους, ενώ και η δική τους «πρωτοβουλία», έχει λάβει ανεπιφύλακτα τις «θωπείες» κομματικού μηχανισμού.

Ίσως με όλα τα παραπάνω να γίνομαι αρκετά επικριτικός.

Δεν αρνούμαι πως στο σύνολο των ανωτέρω, υπάρχουν κι εκείνοι που με ειλικρινή διάθεση συνεργασίας, αναλύουν με σοβαρότητα κι ευθύνη την αυριανή ημέρα.

Αρκούν όμως;

Πώς θ’ αντιμετωπίσουμε μία αυριανή φυσική καταστροφή, αν δεν υπάρξει ένα συγκεκριμένο Σχέδιο Στρατηγικής Συνεργασίας όλων των εμπλεκόμενων φορέων, που να αφορά την έγκυρη και έγκαιρη προειδοποίηση;

Πώς θ’ αντιμετωπίσουμε μια πιθανή αύξηση της εγκληματικότητας, αν με τη συνεργασία όλων δεν απαιτήσουμε την επαναλειτουργία των πάνω από 75 Αστυνομικών Σταθμών που έκλεισαν τα τελευταία χρόνια στην Περιφέρεια ΑΜΘ;

Πώς θ’ αντιμετωπίσουμε την εντεινόμενη αύξηση του ανταγωνισμού των εμπορικών επιχειρήσεων, αν δεν επενδύσουμε στην Έρευνα και την Καινοτομία, αν δεν ενσωματώσουμε την ψηφιακή τεχνολογία σε κάθε στάδιο του συνόλου των παραγωγικών τομέων;

Πώς, όχι μόνο θα αυξήσουμε, αλλά και θα καλυτερεύσουμε το παραγόμενο στην Περιφέρειά μας τουριστικό προϊόν, αν δεν βελτιώσουμε τις ήδη υπάρχουσες υποδομές, δημιουργώντας παράλληλα νέες;

Πώς θα δώσουμε αξία στα μοναδικά, τοπικά παραγόμενα προϊόντα, αν δε συμφωνήσουμε πως μόνο με την εξεύρεση αποτελεσματικών τρόπων μείωσης του κόστους παραγωγής τους, και την ποσοτικά και ποιοτικά άριστη τυποποίησή τους, μπορούν να «σταθούν» στις διεθνείς αγορές;

Με ποιους συγκεκριμένους τρόπους, θα δείξουμε την έμπρακτη προσοχή μας στα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, βελτιώνοντας την καθημερινότητά τους;

Πότε θ’ αποφασίσουμε συλλογικά, πως θα πρέπει να επενδύσουμε στα πρώτα ακόμα στάδια της κοινωνικοποίησης των μουσουλμάνων συμπολιτών μας, ώστε να τους δώσουμε κάθε ευκαιρία για την πραγματική ενσωμάτωσή τους στον παραγωγικό ιστό της Περιφέρειας;

Πώς, με ποιους τρόπους, πότε…;

Είναι λοιπόν καιρός, έχουμε ακόμη το χρόνο μπροστά μας, εγκαταλείποντας τις τακτικές του εντυπωσιασμού, της αοριστολογίας και των ανέξοδων υποσχέσεων, κατανοώντας πως το αύριο δεν πρόκειται να μας περιμένει, ν’ αδράξουμε τη μέρα.

Να πιστέψουμε στις ασύγκριτα μοναδικές δυνατότητες, τόσο της Περιφέρειας ΑΜΘ, όσο και τις δικές μας.

Να πιστέψουμε ειλικρινά σε μια συνεργασία χωρίς δεσμεύσεις.

Με απόλυτα συγκεκριμένους στόχους και αναπτυξιακή προοπτική.