Παρέμβαση Παπατολίδη Δημήτρη στο Π.Σ. για το θέμα: «Πρόγραμμα Τουριστικής προβολής της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για το έτος 2020.»

Ο τουρισμός, σύμφωνα με το στρατηγικό σχεδιασμό της Περιφέρειας είναι ένας από τους σημαντικότερους τομείς οικονομικής ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια στη Περιφέρειά  μας. Η εκμετάλλευση της φυσικής ομορφιάς της περιφέρειας για τη δήθεν «προσέλκυση επενδύσεων», είναι ένας από τους κύριους πολιτικούς και οικονομικούς στόχους. Δεν είναι τυχαίο, συνεπώς, ότι δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην ανάπτυξη αυτού του τομέα.

Εκείνο, όμως, που δεν αναφέρει είναι: τουριστική ανάπτυξη για ποιον, με ποιο σκοπό και σε ποια κατεύθυνση. Σε τελική ανάλυση, το ερώτημα που τίθεται είναι: τι είναι τουρισμός και πώς τον αντιμετωπίζουμε;

Πριν προχωρήσουμε, πρέπει να διευκρινίσουμε, τι ακριβώς είναι τουρισμός και πώς προέκυψε. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τουρισμού θεωρεί τον τουρισμό σαν μια δραστηριότητα που περιλαμβάνει κάθε είδους μετακινήσεις, είτε διαμέσου διεθνών συνόρων (αλλοδαπός), είτε όχι (ημεδαπός), για πάνω από 24 ώρες και για διάφορους λόγους, εκτός της μετανάστευσης και της τακτικής ημερήσιας απασχόλησης.

Δεν πρόκειται, όμως, απλά για μια «δραστηριότητα». Ο τουρισμός προέκυψε από την ανθρώπινη ανάπτυξη, την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνατοτήτων της κοινωνικής εργασίας και της βιομηχανικής παραγωγής, η οποία οδήγησε στη μείωση του κοινωνικά αναγκαίου χρόνου εργασίας, μείωσε το χρόνο μετακίνησης και αύξησε τις δυνατότητες επικοινωνίας διαφορετικών λαών και πολιτισμών.

Συνεπώς, ο τουρισμός, δεν είναι μια «χάρη» που κάνει η άρχουσα τάξη στα εργατικά λαϊκά στρώματα. Αντιθέτως, είναι δικαίωμα των τελευταίων που κατακτήθηκε με αγώνες και αντικατοπτρίζει – σε ένα βαθμό – την κοινωνική εξέλιξη και την εξέλιξη της κοινωνικοποίησης της εργασίας.

Ο τουρισμός στην χώρα αλλά και στην Περιφέρειά μας στηρίχτηκε παραδοσιακά,  στην οικογενειακή επιχείρηση, μέσα από την αξιοποίηση της ιδιοκτησίας και της χρήσης γης. Το αποτέλεσμα ήταν να αναπτυχθεί πληθώρα μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Κοινή συνισταμένη των παρατάξεων της αστικής διαχείρισης αποτελεί το γεγονός ότι ο τουριστικός κλάδος αποτελεί κλάδο στρατηγικής σημασίας για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Ποια όμως είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα που μπορούν να βγουν από αυτήν την πορεία της τουριστικής δραστηριότητας;

Ενισχύθηκε η τάση ισχυροποίησης των μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον ξενοδοχειακό τομέα, η τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου. Τα ξενοδοχεία 4 και 5 αστέρων παρουσιάζουν τις μεγαλύτερες πληρότητες, συγκεντρώνουν συνολικά το μεγαλύτερο κομμάτι των εισπράξεων, ενισχύουν τη θέση τους στο σύνολο του ξενοδοχειακού δυναμικού. Αντίθετα, τα μικρότερης κατηγορίας βλέπουν τη θέση τους να επιδεινώνεται, να υπολειτουργούν και να απαξιώνονται.

Ενισχύεται ο ρόλος των tour operators, η διασύνδεσή τους με τους μεγάλους ξενοδοχειακούς ομίλους αλλά και η άμεση διαχείριση ξενοδοχειακών μονάδων απ’ αυτούς. Ρόλος όμως που  έχει δραματικές συνέπειες για του εργαζόμενους και τις μικρομεσαίες μονάδες που εξαρτώνται όλο και περισσότερο από αυτούς όπως φάνηκε στην τελευταία υπόθεση με την Thomas Cook.

Ταυτόχρονα, επιδεινώνεται η θέση των μικρών, οικογενειακού χαρακτήρα επιχειρήσεων, αλλά και των αυτοαπασχολουμένων, στα ξενοδοχεία, στην εστίαση και σε άλλες δραστηριότητες τουριστικού ενδιαφέροντος, λόγω του γεγονότος ότι είναι αποκλεισμένοι από το σύστημα ελέγχου των τουριστικών ροών από τους tour operators, αλλά και εξαιτίας της γενίκευσης του “all inclusive”. Σ’ αυτές τις αρνητικές επιδράσεις πρέπει να προσθέσουμε και τη σημαντική μείωση του εσωτερικού τουρισμού, εξαιτίας της επιδείνωσης της θέσης της λαϊκής οικογένειας.

Εντάθηκε ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Μειώσεις στους μισθούς, μεγάλες καθυστερήσεις στην καταβολή των δεδουλευμένων, ατομικές και ημερήσιες συμβάσεις εργασίας, καταστρατήγηση του ωραρίου και εντατικοποίηση της εργασίας. Ακόμη, μεγαλύτερη αξιοποίηση της μαθητείας με την οποία υποκαθιστούν τους εργαζόμενους στον κλάδο.

Συνεχίστηκε και δυνάμωσε η άναρχη και ανισόμετρη ανάπτυξη της τουριστικής δραστηριότητας με τη μεγάλη συγκέντρωση ξενοδοχειακών κλινών σε λίγες περιοχές όπως στην Κρήτη, στα νησιά του Αιγαίου και την Κεντρική Μακεδονία, με βραδύτερους ρυθμούς αυτή τη τάση προχωράει και στη Θάσο στην περιοχή μας.

Στη Θάσο η άναρχη τουριστική ανάπτυξη, η εμπορευματοποίηση της γης οδήγησε σε καταπάτηση ρεμάτων, σε υποβάθμιση της αναγκαίας αντιπλημμυρικής προστασίας όπως αποδείχθηκε πρόσφατα.

Ενισχύεται ο ρόλος διαδικτυακών στην ουσία tour operator, αλλά και δραστηριοτήτων όπως τα AiRBNΒ, με δραματικές συνέπειες στην ενοικίαση κατοικίας για τα λαϊκά στρώματα της περιοχής μας αλλά και όλης της χώρας.

Διευρύνεται η κρατική στήριξη της τουριστικής δραστηριότητας, η οποία απορροφά ένα ιδιαίτερα σημαντικό μέρος των κονδυλίων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων αλλά και του ΕΣΠΑ.

Πρόκειται για μία πολύπλευρη κρατική στήριξη που αφορά τόσο την ανάγκη διαφοροποίησης του τουριστικού πακέτου και την ανάδειξη νέων μορφών (ιατρικός, ιαματικός, συνεδριακός, πολιτιστικός κ.α.) στο όνομα της ποιοτικής αναβάθμισής του, όσο και τη διεύρυνση του τουριστικού ρεύματος από νέες αναδυόμενες περιοχές όπως της Ρωσίας, Κίνας κ.τ.λ.

Οι αλλαγές στη χρήση της γης σε συνδυασμό αλλαγές  που έγιναν στο χωροταξικό σχεδιασμό οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση της γης σε όλο και λιγότερα χέρια.

Μια στήριξη που ολοκληρώνεται με τις ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών (λιμανιών, μαρίνων, αεροδρομίων) και την εκποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Όλα, ο ήλιος, η θάλασσα, το περιβάλλον κλπ., έχουν μετατραπεί σε εμπόρευμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν μπορεί να κάνει διακοπές (πάνω από 60% του ελληνικού λαού πριν την κρίση δεν έκανε ούτε μια εβδομάδα διακοπές, αυτό πολλαπλασιάστηκε μέσα στην κρίση.).

Άνοιξε ακόμα περισσότερο η ψαλίδα ανάμεσα στις αντικειμενικές δυνατότητες που συνεχώς διευρύνονται και στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών για ξεκούραση, διακοπές και αναψυχή. Με αποτέλεσμα οι διακοπές να μετατρέπονται σε είδος πολυτελείας για τη λαϊκή οικογένεια, για τη νεολαία των λαϊκών στρωμάτων.

Οι εργασιακές άδειες και η δυνατότητα τουριστικής αξιοποίησής τους, είναι δικαίωμα των εργαζομένων και όχι προνόμιο και αγαθό της αστικής τάξης και ορισμένων καλοπληρωμένων μεσαίων στρωμάτων.

-Στο παρών σχέδιο σας δεν προβλέπεται η διαμόρφωση δυνατότητας πρόσβασης στις διακοπές ατόμων με κινητικά προβλήματα, ξοδεύονται εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ακόμη και με δώρα για την προβολή της περιοχής, η περιοχή μας όμως έχει ανύπαρκτες υποδομές για άτομα με ιδιαίτερες δυσκολίες. Χρειάζεται άμεσα μετά το περσινό χτύπημα, να στηριχτούν οι μικρές επιχειρήσεις στη Θάσο που έπαθαν καταστροφές, να επιταχυνθούν τα έργα αποκατάστασης και ενίσχυσης της αντιπλημμυρικής προστασίας, να αποζημιωθούν εργαζόμενοι και μικρές επιχειρήσεις. Παράλληλα ξεπροβάλλει σαν αίτημα ανάγκη εδώ και καιρό η ασφαλής ολοκληρωμένη συχνή σύνδεση του νησιού της Σαμοθράκης με την Αλεξανδρούπολη, όχι η εξάρτηση από την κερδοφορία του όποιου εφοπλιστή.

Είναι ανάγκη να υπάρχουν άμεσα προγράμματα για δωρεάν διακοπές των εργαζομένων, των ανέργων, των νέων, να μην ιδιωτικοποιηθούν άλλες δημόσιες εκτάσεις και υποδομές, όπως η Καλαμίτσα, η αλάνα της Ηρακλείτσας, το δημοτικό κάμπινγκ της Αλεξανδρούπολης,  η Χρυσή Αμμουδιά. Να τελειώνουμε με το καθεστώς της απαράδεκτης εκμετάλλευσης με πανάκριβο αντίτιμο συντριπτικού ποσοστού των ακτών από τις επιχειρήσεις εστίασης, να υπάρχουν  οργανωμένες δωρεάν ακτές με υποδομές για όλο τον κόσμο.

Να ενισχυθούν τα οφέλη και τα προτερήματα του φυσικού και πολιτιστικού μας πλούτου, μέσα στα σχολεία και τις σχολές, με ενίσχυση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων δωρεάν, με γνώση και εξοικείωση των μαθητών με τη φύση τον πολιτισμό μας. Αυτά φυσικά δεν φέρνουν κέρδος για τους ομίλους, αλλά υπηρετούν το πιο σημαντικό κέρδος για τον ίδιο το λαό μας, την ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητας,, της ίδιας της ζωής. Γι Αυτό αυτά δεν έχουν θέση στο δικό σας προγραμματισμό.

Η απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης, η διεκδίκηση στόχων πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, όπως είναι το δικαίωμα στις διακοπές, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάγκη αμφισβήτησης του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της συμμετοχής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού είναι απαραίτητος όρος για την αξιοποίηση του συνόλου των παραγωγικών δυνατοτήτων, για την ανάπτυξη της τουριστικής δραστηριότητας σε αναλογία με τους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας, για μια ανάπτυξη με στόχο την λαϊκή ευημερία.

Για όλους αυτούς τους λόγους η Λαϊκή Συσπείρωση καταψηφίζει.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ:

         ΠΑΠΑΤΟΛΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

         ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

        ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ ΘΟΔΩΡΟΣ