ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

Πρόσφυγας ή μετανάστης; Άρθρο του Γιώργου Τσακίρη

Δημοσιεύθηκε

4 έτη πριν

στις

30 Σεπτεμβρίου 2019

Από

Admin

Σε πρόσφατη δημοσίευσή μου σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, έθεσα τον εξής προβληματισμό. «Με ποιον θεσμικά ή νομικά ορθό τρόπο μπορεί να ισχύει η σύγκριση μεταξύ των προσφύγων, προγόνων αρκετών από εμάς που, έχοντας την Ελλάδα ως χώρα προορισμού, έφτασαν τελικά εδώ για να γλυτώσουν τις ζωές τους από τις ορδές του Κεμάλ ή των υποχρεωτικά ανταλλάξιμων του ΄23, με τους πρόσφυγες που, εγκαταλείποντας εμπόλεμες ή όχι χώρες, φτάνουν -αισίως- στην Τουρκία, η οποία σαφώς και θεωρείται ασφαλής χώρα, με μία εύρωστη οικονομία, αλλά… δεν παραμένουν εκεί και συνεχίζουν να μετακινούνται προς άλλους προορισμούς;»

Σημειώνω πως σχετικά πρόσφατα (Αύγουστος 2019), με αφορμή περίπτωση Σύρου πρόσφυγα που συνελήφθη στη Γερμανία, δικαστήριο στο Μόναχο με απόφασή, του δεν επιτρέπει την επαναπροώθησή του στην Ελλάδα, υπό τον φόβο ότι θα επιστρέψει στην Τουρκία. Το δικαστήριο στην απόφασή του, θεωρεί πως η Τουρκία δεν αποτελεί ασφαλή χώρα για τους πρόσφυγες, λόγω του ότι δεν εφαρμόζει επαρκώς τη συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες (θα δούμε γιατί παρακάτω), κάτι που ουσιαστικά «βάζει φωτιά» στη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας του 2016.

Παράλληλα, έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί πως σε φυλλάδιο που κυκλοφόρησε η αντιπροσωπεία του Ύπατου Αρμοστή του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, με τον τίτλο «Πρόσφυγας ή Μετανάστης, η επιλογή των λέξεων έχει σημασία», ενώ τις 9 από τις 10 ερωταπαντήσεις που θέτει, φροντίζει να τις τεκμηριώσει και νομικά, καταλήγει στο 10ο ερώτημα το οποίο είναι «Τι γίνεται με τους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη μία χώρα υποδοχής και εισέρχονται σε άλλη; Στην περίπτωση που συνεχίζουν το ταξίδι τους από την πρώτη χώρα όπου διέμεναν δεν περιγράφονται καλύτερα ως «μετανάστες;» για να απαντήσει με το εντελώς αυθαίρετο (κατά τη γνώμη μου) νομικό συμπέρασμα πως «Ένας πρόσφυγας δεν παύει να είναι πρόσφυγας ή δεν γίνεται «μετανάστης» απλώς και μόνο επειδή αφήνει μία χώρα υποδοχής για να ταξιδεύσει σε άλλη… Το άτομο που πληροί τα κριτήρια για το καθεστώς του πρόσφυγα παραμένει πρόσφυγας, ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη διαδρομή και τα διάφορα στάδια του ταξιδιού αναζήτησης προστασίας ή ευκαιριών για να ξαναχτίσει τη ζωή του/της». Μία τέτοια απάντηση όμως, εκτός του ότι δε στηρίζεται σε κανένα απολύτως νομικό έρεισμα, εάν υιοθετηθεί ως έχει, τότε, με βάση και τον ορισμό που δίνει η Σύμβαση της Γενεύης για τους πρόσφυγες (δικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων (και) ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την υπηκοότητα …. κλπ), θα πρέπει (πχ) να προκαλέσει αυτόματα την κατάργηση του όρου «μετανάστης», καθώς οι πάντες που απλά μεταναστεύουν για οποιοδήποτε λόγο, θα μπορούν να επικαλεστούν πως φοβούνται την δίωξή τους στη χώρα καταγωγής τους, λόγω (πχ) της κοινωνικής τους τάξης ή των πολιτικών τους πεποιθήσεων, και να ζητήσουν… άσυλο σε οποιαδήποτε χώρα της αρεσκείας τους!

Το παράδειγμα-επιχείρημα που έφερε διαδικτυακός φίλος στη συζήτηση που αναπτύχθηκε «κάτω» από την αρχική δημοσίευση στο κοινωνικό δίκτυο, πως ένα μέρος του προσφυγικού ελληνισμού του 1922, είχε καταφύγει στη Συρία, αν και αρκετά καλό, «πάσχει» κατά τη γνώμη μου σε ένα -κυρίως- σημείο. Προσέχοντας (θέλω να πιστεύω) καλά το πώς διατυπώνω τις σκέψεις μου, γράφω στο αρχικό δημοσίευμα «με ποιο θεσμικά ή νομικά ορθό τρόπο…». Πού λοιπόν εντοπίζω το λάθος του επιχειρήματος. Αφού σημειώσω πως (όπως αναφέρει και ο Β. Αγτζίδης σε άρθρο του), στα εδάφη αυτά «είχαν καταλήξει διάφορα κύματα Ελλήνων και Αρμενίων που είχαν υποστεί τις εθνικές εκκαθαρίσεις από τους νεότουρκους την περίοδο 1914-1918. Αλλά και στη συνέχεια, κατά την κεμαλική εποχή (1919-1923)», θα πρέπει να πούμε πως οι εκτοπισμένοι και διωκόμενοι από τις εστίες τους Έλληνες, ουσιαστικά αλλά και τυπικά, δεν έφτασαν ποτέ στη Συρία, απλά διότι… το 1922 δεν υπήρχε Συρία. Τα εδάφη στα οποία προσωρινά (οι περισσότεροι) ή μόνιμα εγκαταστάθηκαν, ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα οποία (κατ’ αρχήν) με τη μυστική Συμφωνία Σάϊκς-Πικό το 1916, είχαν περάσει, άλλα υπό βρετανικό και άλλα υπό γαλλικό έλεγχο, και μετά τη Συνθήκη των Σεβρών το 1920, πέρασαν υπό την γαλλική εντολή, «λειτουργώντας» ουσιαστικά ως… προτεκτοράτα. Μόνο μετά το 1946 η Συρία απέκτησε την ανεξαρτησία της. Οι Έλληνες πρόσφυγες λοιπόν, μετακινήθηκαν μέσα στα όρια της, διαμελισμένης μετά τον Α΄ΠΠ, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, περνώντας -τυπικά- τα «αδιόρατα σύνορα» μιας Συνθήκης (Σεβρών), για να βρεθούν σε ένα… γαλλικό προτεκτοράτο, το οποίο μάλιστα κάθε άλλο παρά μπορούσε να χαρακτηρισθεί (ακόμη και τότε) ως «ασφαλής χώρα». Ο ίδιος δε ο Β. Αγτζίδης σημειώνει στο άρθρο του πως «στην περιοχή κατοικούσε και μια μεγάλη ελληνορθόδοξη κοινότητα αραβόφωνων, απογόνων των Βυζαντινών». Σαφώς και όσοι βρέθηκαν εκεί, χρωστούν ευγνωμοσύνη για την ελεημοσύνη των ντόπιων κατοίκων και του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως τους αναγνωρίσθηκαν οποιαδήποτε δικαιώματα, όπως αυτά -ορθά και δίκαια- τα γνωρίζουμε και τα εννοούμε σήμερα.

Κατά συνέπεια, οι Έλληνες πρόσφυγες του ’22 και των προηγουμένων ετών, είτε μετακινήθηκαν εξ΄ αρχής σε άλλο ανεξάρτητο κράτος (Ελλάδα), το οποίο είχε κάθε θεσμική και νομική δυνατότητα να τους προσφέρει υπηρεσίες ασύλου, όπως τουλάχιστον αυτές εννοούνταν και περιγράφονταν τότε από την Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία -σημειωτέων- δημιουργήθηκε μόλις ένα χρόνο πριν (1921) και κυρίως για να επιβλέψει την επιστροφή στις εστίες τους των προσφύγων του Α΄ΠΠ, είτε μετακινήθηκαν εντός των ορίων της -τότε- Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, περνώντας τυπικά τα σύνορα ενός -μη ασφαλούς- προτεκτοράτου υπό την γαλλική εντολή, ευρισκόμενοι μάλιστα μεταξύ και μιας ελληνορθόδοξης κοινότητας αραβόφωνων, εάν αυτό παίζει κάποιο ρόλο.

Και αυτό, με φέρνει στο δεύτερο αντεπιχείρημά μου. Όπως σωστά αναφέρει ο διαδικτυακός μου φίλος, τα γεγονότα αυτά «έλαβαν χώρα» στις αρχές της δεκαετίας του ΄20 (και λίγο πριν). Όπως είναι γνωστό, μόλις το 1951 υπογράφηκε η Σύμβαση της Γενεύης για τα δικαιώματα των προσφύγων, η οποία και αναθεωρήθηκε-διευρύνθηκε με το Πρωτόκολλο του 1967 (Ν. Υόρκη). Τόσο στη Σύμβαση, όσο και στο Πρωτόκολλο, η Τουρκία φρόντισε να συμπεριλάβει την διευκρίνιση πως ως «πρόσφυγα», η ίδια εννοεί εκείνον που «επηρεάστηκε» από «τα γεγονότα που συνέβησαν στην Ευρώπη πριν την 1η Ιανουαρίου του 1951». Κατά συνέπεια, μέχρι και σήμερα, όσοι βρίσκονται στο έδαφος της Τουρκίας, για την ίδια -νομικά- δεν αποτελούν πρόσφυγες. Τουλάχιστον τέτοιους στους οποίους να μπορούν να αναγνωριστούν τα δικαιώματα που προβλέπει η Σύμβαση της Γενεύης και η αναθεώρησής της. Ως μέλος όμως του ΟΗΕ και έχοντας υπογράψει την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, υποχρεούται να προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια προς όσους βρίσκονται στο έδαφός της.

Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε θεσμικά ή/και νομικά ορθή σύγκριση περί των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών, μπορεί να γίνει μόνο μετά την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948) και κυρίως μόνο μετά τη Σύμβαση της Γενεύης (1951) και της αναθεώρησής της (1967).

Καταλήγοντας, γνώμη μου είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση μεταξύ των Ελλήνων προσφύγων του ’22 (και προγενέστερα) που κατέφυγαν στα εδάφη της σημερινής Συρίας (και αλλού), με όσους σήμερα φθάνουν στη χώρα μας, προερχόμενοι από άλλες ασφαλείς χώρες της περιοχής.

Αν αυτό μπορεί να γίνει για συναισθηματικούς λόγους, είναι μια άλλη συζήτηση που αφορά την υποχρέωσή μας, την υποχρέωση κάθε δημοκρατικού πολίτη, για ανθρωπιστικούς λόγους, να προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια αξιοπρεπούς διαβίωσης, σε κάθε άνθρωπο (ειδικά δε στα ανήλικα παιδιά) που, χωρίς δόλο, φτάνει «στην πόρτα του». Και μέχρι εκεί.

Όσον αφορά την πολιτική όμως, πολύ δε περισσότερο τη διεθνή, είμαι υποχρεωμένος να τονίσω πως δεν ασκείται, ούτε μπορεί ποτέ να ασκηθεί, με συναισθηματικούς όρους.

Τσακίρης Α. Γιώργος

http://georgetsakiris.blogspot.gr/

http://www.facebook.com/profile.php?id=1464470592

https://twitter.com/g_tsakiris

https://www.youtube.com/user/george68s

Σχετικά θέματα:

Επόμενο

Από 1 Οκτωβρίου, αλλάζουν οι ώρες κοινής ησυχίας…

Μην χάσετε

Βραδιά ΑΣΤΕΡΩΝ στο Δήμο Παρανεστίου!

Διαβάστε όλο το άρθρο

Σχόλια

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

Château Nico Lazaridi Λευκό & ροζέ 2023

Δημοσιεύθηκε

16 ώρες πριν

στις

5 Δεκεμβρίου 2023

Από

GoDrama

Ένα νέο οινικό ταξίδι ξεκινά: CHÂTEAU NICO LAZARIDI ΛΕΥΚΟ & ΡΟΖΕ 2023!

Οι καινούργιες εσοδείες των εμβληματικών οίνων της NICO LAZARIDI έρχονται με νέες ετικέτες, που αποτελούν μέρη μιας πρωτότυπης εικαστικής αφήγησης για το κρασί.

Έχουν συμπληρωθεί 35 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο Château Nico Lazaridi Λευκό. Η πρώτη εσοδεία του 1987 που κυκλοφόρησε το 1988 και αποτέλεσε το πρώτο κρασί του αμπελώνα της Δράμας, σηματοδότησε μια νέα εποχή και συνείσφερε στην αναγέννηση του σύγχρονου ελληνικού κρασιού!

Έργα ορόσημα

Όπως γνωρίζουν οι έλληνες οινόφιλοι, οι ετικέτες της οινικής οικογένειας CHÂTEAU απεικονίζουν πρωτότυπα έργα που δημιουργήθηκαν ειδικά για τους συγκεκριμένους οίνους, με έμπνευση από τα υπέροχα κρασιά και τους ανθρώπους που τα δημιούργησαν. Κάθε επισκέπτης του οινοποιείου έχει την ευκαιρία να δει από κοντά όλους τους πίνακες που «έγραψαν ιστορία».

Ανάμεσά τους, οι πρώτες ετικέτες, τα γεμάτα ζεστασιά νοσταλγικά έργα του Γιάννη Νάνου, οι εμπνευσμένοι από το βενετσιάνικο καρναβάλι πίνακες του Γιάννη Νίκου, οι εντυπωσιακοί «Χορευτές» του, οι πλούσιοι σε χρωματική ένταση πίνακες του Φαίδωνα Πατρικαλάκη. Και ακόμα έργα δημιουργών από την περιοχή της Δράμας, όπως ο γνωστός γλύπτης Παύλος Κουγιουμτζής, ο καθηγητής της σχολής Βακαλό Χρήστος Μαρκίδης και Γιώργος Ταξίδης, ο οποίος φιλοτέχνησε το επετειακό τρίπτυχο για τα 30 χρόνια του CHÂTEAU.

Όλα τους έργα ανθρωποκεντρικά, που αναδεικνύουν τη σχέση του ατόμου με τη φύση μέσα από τη δημιουργία, την εργασία, την τέχνη και το όραμα. Το κρασί είναι ένα προϊόν ζωντανό, που εξελίσσεται με τον χρόνο, όπως εξελίσσονται και οι απαιτήσεις των ανθρώπων που το απολαμβάνουν, τόσο από πλευράς εικόνας αλλά και περιεχόμενου, κυρίως. Αποτελεί το αποτέλεσμα ενός συνόλου προσπαθειών, που ξεκινούν από το αμπέλι, συνεχίζονται με την οινοποίηση, την εμφιάλωση, για να καταλήξουν στο τραπέζι και το ποτήρι μας.

Η ιστορία συνεχίζεται!

Φέτος τα Château αλλάζουν ετικέτα καθώς το Λευκό και Ροζέ μόλις κυκλοφόρησαν με ετικέτες φιλοτεχνημένες από τον Γιάννη Γιγουρτάκη ενώ σύντομα θα ακολουθήσει το Château Nico Lazaridi Ερυθρό 2020.

Με μια ονειρική αφήγηση που μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από εικονογραφημένα χειρόγραφα της αναγέννησης, ο ζωγράφος αποδίδει στον καμβά του το ταξίδι των αισθήσεων που ξυπνά κάθε γουλιά του κρασιού.

Ο Γιγουρτάκης εμπνεύστηκε τα θέματά του από την επίσκεψή του στο οινοποιείο και από την Φλωρεντία, τόπο άρρηκτα συνδεδεμένο με την οικογένεια του Νίκου Λαζαρίδη. Ο πίνακας στο Λευκό απεικονίζει το ξεκίνημα μιας πορείας, ένα δρόμο που ανοίγεται, δίπλα σε ψηλά κυπαρίσσια και ανάμεσα στους αμπελώνες ενώ στο Ροζέ πρωταγωνιστεί ο οίνος που αναβλύζει από το Château. Το οινοποιείο υπάρχει σταθερά σε κάθε πίνακα ως σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης.

CHÂTEAU NICO LAZARIDI ΛΕΥΚΟ, 2023

Οίνος Λευκός Ξηρός.
Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη Μακεδονία
60% Sauvignon Blanc, 35% Ασύρτικο, 5% Μαλαγουζιά
Αλκοόλ: 12.5%

Το χαρμάνι προβάλει την αρωματική πολυπλοκότητα του Sauvignon Blanc, δίνοντας έμφαση σε τροπικά και εσπεριδοειδή φρούτα, τα οποία συνδυάζονται με τον πλούτο και την οξύτητα του Ασύρτικου και με τις ευχάριστες ανθικές νότες της Μαλαγουζιάς. Ένας οίνος με έντονη μύτη και αρώματα μάνγκο, παπάγιας, ανανά, κίτρου, λεμονόχορτου, τσακμακόπετρας καθώς και λευκά άνθη. Στόμα γεμάτο με ευχάριστη τραγανή οξύτητα και μακρά αρωματική επίγευση.

Συνοδεύει άριστα μαγειρευτά με λαχανικά, ζυμαρικά με σάλτσα βασιλικού και σαλάτες με κατσικίσιο τυρί.

CHÂTEAU NICO LAZARIDI ΡΟΖΕ, 2023

Οίνος Ροζέ Ημίξηρος
Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
80% Merlot, 20% Cabernet Sauvignon
Αλκοόλ: 12.5%

Ιριδίζων τριανταφυλλί χρώμα. Ένα ημίξηρο αρωματικό rosé. Το Merlot δίνει ευχάριστα αρώματα κόκκινων φρούτων και γλυκές νότες καθώς το Cabernet Sauvignon εμπλουτίζει το χαρμάνι με ελαφριές βοτανικές νότες και ευχάριστη υψηλή οξύτητα. Έντονο αρωματικά, πολύπλοκα αρώματα κυρίως κόκκινων φρούτων, ευχάριστη οξύτητα και μακρά επίγευση.

Συνοδεύει ευχάριστα ελληνικά καλοκαιρινά πιάτα, φρούτα και ελαφρά δροσερά γλυκά. Ιδανικό και για απεριτίφ

CHÂTEAU NICO LAZARIDI ΕΡΥΘΡΟ, 2020

Μια πρώτη ματιά στον πίνακα που θα κοσμήσει την ετικέτα του οίνου, από τον ζωγράφο Γιάννη Γιγουρτάκη (έργο σε εξέλιξη).

Διαβάστε όλο το άρθρο

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

Έναρξη λειτουργίας των Φυλακών Νικηφόρου τις επόμενες 15 μέρες

Δημοσιεύθηκε

21 ώρες πριν

στις

5 Δεκεμβρίου 2023

Από

GoDrama

Θ. Ξανθόπουλος: Με καθυστέρηση 4,5 χρόνων, δέσμευση του Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη για σταδιακή έναρξη λειτουργίας των Φυλακών Νικηφόρου Δράμας τις επόμενες 15 μέρες

Την σταδιακή έναρξη λειτουργίας των φυλακών Νικηφόρου Δράμας μέσα στις επόμενες 15 ημέρες, ανακοίνωσε ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Κ. Κατσαφάδος στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Σωφρονιστικού Συστήματος μετά και από σχετικό ερώτημα του βουλευτή Δράμας και Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Θεόφιλου Ξανθόπουλου.

Η ρητή αυτή δέσμευση του αρμόδιου υφυπουργού, έρχεται μετά από 4,5 χρόνια κούφιων υποσχέσεων, καθως η κυβέρνηση της ΝΔ αν και είχε παραλάβει τον Ιούλιο του 2019, σχεδόν έτοιμο το σωφρονιστικό κατάστημα, με την αδράνεια και τις παλινωδίες της καθυστέρησε απελπιστικά να ολοκληρώσει τις διαδικασίες στελέχωσής του.

Με αφορμή τις σχεδιαζόμενες νέες αλλαγές των διατάξεων του ποινικού κώδικα, την προβλεπόμενη επαύξηση των ποινών αλλά και αυτηροποίηση των όρων αποφυλάκισης, ο κ. Ξανθόπουλος επικαλούμενος την υπερπληρότητα αρκετών σωφρονιστικών καταστημάτων όπως αυτό της Κομοτηνής όπου η κατάσταση είναι “εφιλατική” αλλά και σχετική επιστολή της γ.γ αντεγκληματικής πολιτικής, επεσήμανε ότι “οι νέες ρυθμίσεις είναι προφανές ότι θα αυξήσουν περαιτέρω τον αριθμό των κρατουμένων και είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι σκοπεύετε να κάνετε γιατί πλέον εκφράζετε την κυβερνητική πολιτική”.

Ο κ. Ξανθόπουλος έθεσε επίσης το ζήτημα των φυλακών Κορυδαλλού, που η κυβέρνηση σχεδιάζει επίσης εδώ και χρόνια να μεταφέρει στον Ασπρόπυργο, ρωτώντας τον κ. Κατσαφάδο, εάν έχει γίνει χωροταξική μελέτη : “Οι φυλακές είναι ένα κτίριο το οποίο, δεν μπορεί να φυτευτεί γενικώς και αορίστως κάπου. Πρέπει να υπάρχει μία χωροταξική μελέτη από πριν, πρέπει να υπάρχει καθορισμός χρήσεων γης. Έχουν γίνει αυτά τα πράγματα ή είμαστε ακόμη σε πολύ πρόδρομο στάδιο;”

Υπενθύμισε τέλος ότι πριν λίγο καιρό είχαν σταματήσει να δημοσιοποιούνται τα στατιστικά στοιχεία των κρατουμένων που είναι πολύ σημαντικά για την χάραξη της σωφρονιστικής πολιτικής και τα ποία επανήλθαν μετά από Ερώτηση που κατέθεσε ενώ ζήτησε να επαναλειτουργήσει η ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία της έκθεσης χειροτεχνημάτων των κρατουμένων, η οποία σταμάτησε με την πανδημία.

Διαβάστε όλο το άρθρο

ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ

το Lab40 του Επιμελητηρίου Δράμας συμμετείχε στην PATRAS IQ

Δημοσιεύθηκε

2 ημέρες πριν

στις

4 Δεκεμβρίου 2023

Από

GoDrama

Η Δομή Στήριξης της καινοτόμου Επιχειρηματικότητας Lab40 του Επιμελητηρίου Δράμας συμμετείχε για πρώτη φορά & με μεγάλη επιτυχία στην Έκθεση Καινοτομίας & Μεταφοράς Τεχνογνωσίας Patras IQ

Η Δομή στήριξης της Καινοτόμου Επιχειρηματικότητας Lab40 του Επιμελητηρίου Δράμας και μέλος της επίσημης ψηφιακής πύλης της χώρας, για τις νεοφυείς επιχειρήσεις Elevate Greece , συμμετείχε για πρώτη φορά στην Έκθεση Καινοτομίας & Μεταφοράς Τεχνογνωσίας Patras IQ από 25 έως 27 Νοεμβρίου 2023 στο Συνεδριακό & Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πάτρας.

Με επικεφαλής της αποστολής τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Δράμας κ. Στέφανο Γεωργιάδη και συμμετέχοντες μερικές από τις ομάδες που προχώρησαν τις ιδέες τους στον επιταχυντή της Lab40 Accelerator, το περίπτερο αποτέλεσε σημείο ενδιαφέροντος για μεγάλο αριθμό επισκεπτών που ήθελαν να μάθουν για την λειτουργία της Δομής αλλά και για τις ιδέες. Οι ομάδες του Lab40 που συμμετείχαν ήταν το Project «DENN» με τον Θωμά Μπουντουρίδη, το «Ρομπότ φροντιστής για άτομα με Alzheimer» της Μαρίας Σαρπότα, & το Project «Parking on Τime» της ομάδας του Ηλία Ζαφειριάδη.

Η έκθεση PATRAS IQ φιλοξένησε Επιχειρήσεις τεχνολογίας, νεοφυείς επιχειρήσεις, Ερευνητικά και Πανεπιστημιακά Ιδρύματα καθώς επίσης και για πρώτη φορά επτά (7) Επιμελητήρια της χώρας τα οποία είτε έχουν Δομές καινοτομίας με Θερμοκοιτίδες, όπως το Επιμελητήριο Δράμας, ή αναπτύσσουν και προωθούν την καινοτόμα επιχειρηματικότητα με δράσεις. Ειδικότερα η δικτύωση των Επιμελητηρίων μέσα στο οικοσύστημα Καινοτομίας, συνδέει τις επιχειρήσεις με την έρευνα & την ανάπτυξη νέων προϊόντων και υπηρεσιών, ενώ προωθεί ταυτόχρονα τις νεοφυείς επιχειρήσεις.

H συμμετοχή της Δομής Lab40 του Επιμελητηρίου Δράμας στοχεύει στις συνέργειες μέσα στο οικοσύστημα της καινοτομίας, στην προώθηση και προβολή του έργου που επιτελεί και στην υποστήριξη των ομάδων που έλαβαν υπηρεσίες στον επιταχυντή ιδεών (Lab 40 accelerator).

Ευχαριστούμε την εταιρεία ΑΕΤΟΣ ΑΕ του ομίλου FHL Kyriakidis Group για την ευγενική τους υποστήριξη στην προσπάθεια μας, καθώς και το Επιμελητήριο Αχαϊας και τον Πρόεδρο Πλάτωνα Μαρλαφέκα για την παραχώρηση του χώρου και την εγκάρδια φιλοξενία του.

Διαβάστε όλο το άρθρο