Τσακίρης Α. Γιώργος

Ήταν στα τέλη του 2019 όταν στα δελτία ειδήσεων της χώρας, ξεκίνησαν να γίνονται σποραδικές αναφορές για έναν νέο ιό ο οποίος έπληττε μία συγκεκριμένη περιοχή της Κίνας. Τόσο η μακρινή απόσταση που μας χωρίζει από την αχανή αυτή χώρα, όσο και τα ελάχιστα, για τα πληθυσμιακά της δεδομένα, κρούσματα στα οποία αναφέρονταν, μας έκαναν να αισθανόμαστε πως πρόκειται για κάτι το οποίο δεν μας αφορά.

Έπρεπε να έρθει ο Ιανουάριος του 2020, και συγκεκριμένα η 23^η του μήνα, για να μάθουμε πως μία πόλη της Κίνας με το όνομα Γουχάν, με πληθυσμό κοντά στα 10εκ. κατοίκους, έχει τεθεί σε καραντίνα λόγω της ταχείας μετάδοσης ενός νέου κορωνοϊού και τα πολύ σοβαρά συμπτώματα αναπνευστικής ανεπάρκειας που αυτός προκαλεί. Την ίδια ημέρα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) χαρακτήριζε ως «μέσου κινδύνου» τον ιό και αποφάσιζε τη στενή παρακολούθηση της πορείας του, αλλά και των μέτρων που έπαιρνε η Κινεζική κυβέρνηση, με σκοπό τον περιορισμό του.

Μία μόλις εβδομάδα αργότερα, ο ΠΟΥ αποφάσιζε ότι η επιδημία του νέου κορωνοϊού στην Κίνα συνιστά «έκτακτη ανάγκη δημόσιας υγείας διεθνούς ανησυχίας».

Ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ κ. Γκεμπρεγέσους, ανακοίνωνε την απόφαση όταν τα κρούσματα, και παρά τα μέτρα που είχαν ληφθεί, είχαν πλέον αρχίσει να καταγράφονται σε τουλάχιστον 18 χώρες.

Ακόμη και τότε όμως, ο ΠΟΥ εκτιμούσε ότι δεν υπήρχε λόγος να περιοριστούν τα ταξίδια και οι εμπορικές συναλλαγές με την Κίνα.

Σε συνέντευξη τύπου στις 30 Ιανουαρίου, ο γενικός διευθυντής του Οργανισμού ανέφερε πως «Ο ΠΟΥ δεν συνιστά να περιοριστούν τα ταξίδια, οι εμπορικές συναλλαγές και η μετακίνηση (του πληθυσμού) και αντιτίθεται σε κάθε περιορισμό των ταξιδιών» ενώ αναφερόμενος στα μέτρα που λάμβανε η Κίνα, δήλωσε ότι «πιστεύει πως θα ανακόψουν την διάδοση του ιού».

Στις αρχές Φεβρουαρίου μάθαμε ότι έχουν επιβεβαιωθεί περίπου 29.000 κρούσματα, που σε ποσοστό 99% είχαν καταγραφεί στην Κίνα, ενώ μεμονωμένα κρούσματα είχαν διαπιστωθεί και σε ακόμη 26 χώρες, ιδιαίτερα σε γειτονικές της Κίνας περιοχές, λόγω του αυξημένου όγκου ταξιδιωτών.

Τις ίδιες ημέρες, ο πρύτανης του ΕΚΠΑ, καθηγητής κ. Αθ. Δημόπουλος, σε συνέντευξή του δήλωνε πως «σε σύγκριση με τις άλλες δύο επιδημίες κορωνοϊών τα τελευταία 20 χρόνια (SARS και MERS), ο νέος κορωνοϊός φαίνεται ότι είναι περισσότερο μολυσματικός, καθώς έχει υπολογιστεί ότι κάθε ασθενής προσβάλλει κατά μέσο όρο 2,68 άτομα, αλλά λιγότερο θανατηφόρος».

Τις ίδιες -όμως- επίσης ημέρες, η κατάσταση στην Κίνα φαινόταν πως είχε «ξεφύγει».

Οι ελλείψεις σε προμήθειες βασικού ιατρικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων των μασκών, των προστατευτικών στολών και των υψηλής ποιότητας απολυμαντικών στα νοσοκομεία της Γουχάν ήταν πλέον εμφανείς, με τις υποδομές υγείας της πόλης να λειτουργούν πια πέραν των ορίων τους και τις κλίνες των μονάδων εντατικής θεραπείας που προορίζονταν για ασθενείς από τον ιό, να έχουν ήδη υπερκαλυφθεί.

Μόλις στις 12 Μαρτίου ο ΠΟΥ αναβάθμισε σε «πανδημία» την εξάπλωση του νέου κορωνοϊού, με το Ιράν και την Ιταλία να αποτελούν πλέον τις δύο χώρες στις οποίες εντοπιζόταν σημαντικός αριθμός κρουσμάτων.

Στην Ελλάδα, μετρούσαμε ήδη 89 επιβεβαιωμένα κρούσματα, που σχετίζονταν κατά βάση με ταξιδιώτες από την Ιταλία καθώς και με μια ομάδα προσκυνητών που είχαν ταξιδέψει στο Ισραήλ και την Αίγυπτο και τις επαφές τους.

Η Κίνα, εκείνες τις ημέρες, «μετρούσε» περισσότερα από 81.000 κρούσματα και τουλάχιστον 3.000 θανάτους. Μόλις 10 ημέρες αργότερα, ο αριθμός αυτός θα εξαπλασιαζόταν, με τον ιό να αποτελεί πλέον παγκόσμιο υγειονομικό φαινόμενο.

Στα τέλη πλέον Μαρτίου, με τις περισσότερες χώρες του κόσμου να έχουν ανακοινώσει μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών τους, αλλά και το κλείσιμο δημόσιων δομών και εμπορικών καταστημάτων, ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ αναφέρει πως «Με το να ζητάμε από τον κόσμο να μείνει στο σπίτι και να απαγορεύουμε τις μετακινήσεις, αγοράζουμε χρόνο και μειώνουμε τις πιέσεις στα συστήματα υγείας. Από μόνα τους αυτά τα μέτρα δεν θα εξαλείψουν τις πανδημίες».

Είχε πλέον αρχίσει να γίνεται εμφανές το εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα των επιπτώσεων στις οικονομίες των χωρών που είχαν λάβει περιοριστικά μέτρα για την εξάπλωση του νέου κορωνοϊού.

Ακριβώς τότε, ξεκινούν να εμφανίζονται και οι περισσότερες αντιδράσεις αλλά και τα διάφορα υποθετικά σενάρια, με αντικείμενο το πού αποσκοπούσαν -στο σύνολό τους- όλες οι πολιτικές αποφάσεις που είχαν παρθεί με αφορμή την πανδημία του Covid-19, όπως είχε ονομαστεί ο νέος κορωνοϊός.

Ως ένας από εκείνους που από την πρώτη στιγμή πειθάρχησε στα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας, ταυτόχρονα όμως δεν έπαψε να ανησυχεί για «την επόμενη ημέρα» των μέτρων που άκουγε να ανακοινώνονται, ένιωθα την ανάγκη να βρω ακόμη πιο πειστικές απαντήσεις από αυτές που δημόσια προβάλλονταν (και προβάλλονται).

Το «γιατί» που έμμεσα ή άμεσα άκουγα από όλο και περισσότερους που δεν έμεναν ικανοποιημένοι από τις πληροφορίες που έπαιρναν, έπρεπε να απαντηθεί.

Όπως λοιπόν έχει ήδη αναφερθεί πιο πάνω, η εμπειρία που είχε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας από τις δύο προηγούμενες (και πιο γνωστές) περιπτώσεις κορωνοϊών, του SARS και του MERS, ήταν πως με τον περιορισμό και τη νοσηλεία όσων είχαν ασθενήσει, ο ιός σταδιακά «εξασθενούσε».

Κατά τα άλλα, ο νέος κορωνοϊός ήταν «ο μεγάλος άγνωστος».

Αυτό που -σχετικά- άργησε να γίνει αντιληπτό, ήταν πως ο νέος κορωνοϊός ήταν πολύ περισσότερο μολυσματικός από τους προηγούμενους, λιγότερο όμως θανατηφόρος. Ταυτόχρονα, η εμπειρία από τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχθηκε και η παρ’ ολίγον κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας της Κίνας, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στις πολιτικές αποφάσεις που έπρεπε να ληφθούν.

Η «ομολογία» άλλωστε του γενικού διευθυντή του ΠΟΥ στα τέλη Μαρτίου πως «με το να ζητάμε από τον κόσμο να μείνει στο σπίτι και να απαγορεύουμε τις μετακινήσεις, αγοράζουμε χρόνο και μειώνουμε τις πιέσεις στα συστήματα υγείας», απλά επιβεβαίωνε τους φόβους των ηγετών, οι οποίοι είχαν πλέον να αντιμετωπίσουν το εξής δίλημμα : Με το εξαιρετικά σημαντικό δεδομένο πως ο νέος κορωνοϊός είναι περισσότερο μολυσματικός, μεταδίδεται δηλαδή πολύ περισσότερο και πιο γρήγορα από τους προηγούμενους, τι είναι σημαντικότερο και πώς μπορούμε να το ελέγξουμε; Η πιθανή κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας της χώρας από την πίεση που θα δεχόταν λόγω της μεγάλης μετάδοσης του ιού και οι πολύ πιθανές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες που αυτή (η κατάρρευση) θα επέφερε, ή η προσπάθεια ανάταξης της οικονομίας, μετά τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα, που θα μείωναν μεν την πίεση που θα δεχόταν τα συστήματα υγείας, θα επηρέαζαν όμως σημαντικά την γενικότερη εικόνα της οικονομίας της χώρας;

Ποιο από τα δύο θα είχε το μικρότερο (και πολιτικά) κόστος;

Είναι, κατά την γνώμη μου, βέβαιο πως, μπροστά σε έναν «αόρατο και -κυρίως- άγνωστο εχθρό», κανένας πολιτικός ηγέτης δεν θα ρίσκαρε, τόσο την -πολύ πιθανή- κατάρρευση του συστήματος υγείας της χώρας του, αλλά και -κατά συνέπεια- των οικονομικών (και πολιτικών) επιπτώσεων που μία τέτοια κατάρρευση θα προκαλούσε. Και ποιος αλήθεια θα μπορούσε να προβάλει οποιοδήποτε αντεπιχείρημα ενάντια στα περιοριστικά μέτρα που ήταν σίγουρο πως θα πλήξουν την οικονομία της χώρας, όταν το βασικό επιχείρημα για την πλήρη και αυστηρή εφαρμογή τους, ήταν (και είναι) η προστασία της δημόσιας υγείας των πολιτών;

Αυτό που θα προκαλούσε μεν οικονομικό (και πιθανά πολιτικό) κόστος, θα μπορούσε όμως να ελεγχθεί με τα κατάλληλα μέτρα στήριξης αργότερα, ήταν η επιβολή συγκεκριμένων περιοριστικών μέτρων, τόσο στις μετακινήσεις, όσο και στην εμπορική δραστηριότητα της χώρας. Ο τρόπος δε που αυτά τα μέτρα στήριξης της οικονομίας θα μπορούν να παρουσιαστούν, είναι πολύ πιθανό να εκτιμηθούν (αργότερα) θετικά από τους πολίτες.

Η πλάστιγγα, ήταν βέβαιο πως θα έγερνε προς την δεύτερη επιλογή.

Κι όσο πιο σύντομα έπαιρνε κανείς αυτήν την απόφαση, τόσο το καλύτερο.

Σήμερα, έχοντας καταλήξει στο συμπέρασμα πως η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, με βάση τις πληροφορίες που κάθε στιγμή είχε, ήταν -εκτός από σωστή- και αναμενόμενη, εξακολουθώ να ανησυχώ για την «επόμενη ημέρα» της πανδημίας.

Μία καθημαγμένη μετά από δέκα μνημονιακά χρόνια οικονομία, δεν ανατάσσεται καθόλου εύκολα μετά από μία πρόσθετη κρίση, που είναι πολύ πιθανό να της στοιχίσει πολύ περισσότερο απ’ όσο αρχικά είχε υπολογιστεί.

Και κανείς σήμερα δεν μπορεί να εγγυηθεί πως ο «αόρατος και άγνωστος εχθρός» , δε θ΄αποτελέσει και πάλι την αφορμή για μελλοντικές προκλήσεις.

Σε διαδικασία διαβούλευσης είναι από την προηγούμενη εβδομάδα η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου «Νέα σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης- Αμφίπολης- Νέας Καρβάλης». Το μεγάλο έργο του ΟΣΕ ουσιαστικά συνδέει σιδηροδρομικά τη Θεσσαλονίκη με την Καβάλα.

Βασικά αποσπάσματα του πολυσέλιδου κειμένου αναφέρουν τα ακόλουθα: Η σκοπιμότητα της Νέας Σιδηροδρομικής Γραμμής Θεσσαλονίκης – Αμφίπολης – Νέας Καρβάλης είναι η μείωση του συνολικού μήκους του Σιδηροδρομικού άξονα Θεσσαλονίκης – Αλεξανδρούπολης και επομένως η αύξηση της εμπορευματικής χωρητικότητας του δικτύου, η ανάδειξη του Εμπορικού Λιμένα της Καβάλας (Νέα Καρβάλη), η ανάπτυξη συνδυασμένων εμπορικών μεταφορών, η αναβάθμιση της σιδηροδρομικής σύνδεσης με Βουλγαρία και Τουρκία, η εξασφάλιση διαλειτουργικότητας του σιδηροδρομικού διαδρόμου και η κατάργηση των ισόπεδων οδικών διελεύσεων.

Το έργο θα συμβάλλει επίσης στην ενίσχυση τόσο του τουρισμού, όσο και γενικότερα στην οικονομική ανάπτυξη του συνόλου της χώρας, δεδομένου ότι θα εξασφαλίσει τη διαλειτουργική διασύνδεση του Λιμένα Πειραιά και των αστικών κέντρων της χώρας, με το αεροδρόμιο Σπάτων, με τις υπόλοιπες πόλεις της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας καθώς και με το λιμάνι της Πάτρας μέσω της επικείμενης ένταξης της γραμμής Αθήνας- Πάτρας στο βασικό δίκτυο ΔΕΔ-Μ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κατασκευή της Νέας Σιδηροδρομικής Γραμμής φιλική προς το περιβάλλον λόγω της ηλεκτροκίνησής της, της γρήγορης και ασφαλούς μετακίνησης και της διασυνδεσιμότητας της γραμμής. Θα επιφέρει σημαντική μείωση στο χρόνο μετακίνησης στη Βόρεια Ελλάδα, την υπόλοιπη χώρα και τις γειτονικές χώρες.

Το συνολικό μήκος της Νέας Σιδηροδρομικής Γραμμής, ανέρχεται σε 173,692 km. Πρόκειται για μονή σιδηροδρομική γραμμή, ηλεκτροδοτούμενη, με πλάτος διατομής τα 7,50m (Α΄ φάση διπλής μελλοντικής γραμμής). Στις περιπτώσεις όπου προβλέφθηκε από σήμερα διπλή γραμμή (μόνο στα έργα υποδομής) το πλάτος της διατομής ανέρχεται στα 11,6 m.

Η ταχύτητα μελέτης της σιδηροδρομικής γραμμής είναι 160-200 km/h (200 km/h σε όλο το μήκος της γραμμής με εξαίρεση την περιοχή στο Σ.Σ. Αμφίπολης όπου για λόγους αποφυγής των αρχαιολογικών χώρων και του δικτύου υψηλής τάσης του ΑΔΜΗΕ η χάραξη για ταχύτητα 180 km/h επιβατικής αμαξοστοιχίας σε συνδυασμό με 80 km/h εμπορευματικής).

Σχετικά με τα επιμέρους τεχνικά έργα, προβλέπονται τα εξής:

• Κάθετο οδικό δίκτυο συνολικού μήκους 24,909 km.
• Παράπλευρο οδικό δίκτυο και οδοί στομίων σηράγγων συνολικού μήκους 120,684km.
• 8 Σιδηροδρομικοί Σταθμοί:
  • Καβαλλαρίου,
  • Λαγκαδικίων,
  • Νέας Μάδυτου,
  • Βρασνών,
  • Αμφίπολης,
  • Ποδοχωρίου,
  • Αυλής και
  • Αμυγδαλεώνα.
• 2 Σιδηροδρομικές Στάσεις: Δρύμου και Λουτρών Βόλβης.
• 30 σιδηροδρομικές γέφυρες συνολικού μήκους 8,767 km.
• 1 οδική γέφυρα μήκους 35 m.
• 23 σήραγγες συνολικού μήκους 22,230 km.
• 9 σήραγγες διαφυγής συνολικού μήκους 5,678 km.
• 494 νέοι οχετοί (σωληνωτοί και κιβωτοειδούς διατομής) διαφόρων διαστάσεων.
• 71 ανισόπεδες διαβάσεις.

Προβλέπονται επιπλέον τεχνικά έργα προστασίας όπως τοίχοι αντιστήριξης, και 2 περιπτώσεις πασσαλότοιχων. Τα μήκη των εν λόγω τεχνικών έργων κυμαίνονται μεταξύ 30 και 880m και τα μέσα ύψη τους μεταξύ 4 και 10m. Το εύρος κατάληψης του έργου εκτιμάται σε 8.000 στρέμματα. Τμήμα του έργο υλοποιείται εντός του Αισθητικό Δάσους Καβάλας και του Προστατευτικού Δάσους Καβάλας.

Η χάραξη ως προς το Ν. Καβάλας προβλέπει τα ακόλουθα:  Εν συνεχεία με βορειοανατολική πορεία κινείται βόρεια της Εγνατίας Οδού στον κάμπο της Πιέριας κοιλάδας, ανάμεσα στα Όρη Παγγαίο και Σύμβολο (ΠΕ Καβάλας). Περί τη ΧΘ 148+000 εξέρχεται της Πιέριας κοιλάδας και με σήραγγα διέρχεται το Σύμβολον όρος από όπου καταλήγει στο νότιο τμήμα των τεναγών Φιλίππων. Περί τη ΧΘ 162+000 διαμορφώνονται σήραγγες ώστε το έργο να διέλθει βορείως των υψωμάτων της Καβάλας. Το πέρας το έργου διαμορφώνεται στην κάμπο της Νέας Καρβάλης βορειοδυτικά οικισμού.

Σύνδεση με το σιδηροδρομικό έργο νέο Λιμάνι- Τοξότες:  Το υπό μελέτη έργο αποτελεί τμήμα της γραμμής Θεσσαλονίκης – Τοξοτών Ξάνθης και το πέρας του (ΧΘ 173+691,58) ταυτίζεται με τη ΧΘ 66+500 του τμήματος Νέα Καρβάλη – Τοξότες, η οριστική μελέτη του οποίου είναι υπό εκπόνηση στο πλαίσιο σχετικής ανάθεσης της ΕΡΓΟΣΕ.

Σε αυτήν προβλέπονται τα ακόλουθα: 

Η νέα ΣΓ ξεκινάει από την περιοχή του οικισμού της Νέας Καρβάλης, όπου προβλέπεται Σιδηροδρομική στάση που θα εξυπηρετεί τον οικισμό και συνεχίζει προς τους οικισμούς Πέρνη και Γραβούνα για την εξυπηρέτηση των οποίων έχει προβλεφθεί σιδηροδρομικός σταθμός.

Στη συνέχεια, οδεύοντας στο μεγαλύτερο μήκος της παράλληλα με την Εγνατία Οδό συναντά τη υφιστάμενη ΣΓ Θεσσαλονίκης – Αλεξανδρούπολης στην περιοχή Τοξοτών Ξάνθης στο ύψος της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.

Η νέα Σιδηροδρομική Γραμμή θα έχει συνολικό μήκος 31,8 km, θα είναι μονή, κανονικού εύρους (1,435 m), με ταχύτητα Μελέτης 160 km/h. Μικρότερη ταχύτητα Μελέτης θα εφαρμοστεί στις συνδέσεις του Εμπορικού Λιμένα Καβάλας, της ΒΙΠΕ Καβάλας και της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων με την Κύρια Γραμμή. Σε όλο το μήκος του έργου η διασταύρωση της Σιδηροδρομικής Γραμμής με το υφιστάμενο οδικό δίκτυο θα γίνεται με Ανισόπεδες Διαβάσεις.

Σε διάστημα ενός περίπου έτους (Απρίλιος 2019 – Μάρτιος 2020) η διοίκηση της Energean Oil & Gas ανέστειλε επενδύσεις αρκετών εκατομμυρίων ευρώ που θα χρηματοδοτούσαν την περαιτέρω ανάπτυξη των κοιτασμάτων, τόσο του Πρίνου, όσο και του «Ε» και, εξ αυτού του λόγου, σταμάτησε και η κατασκευή της πλωτής εξέδρας στην Κωστάντζα της Ρουμανίας.

Οι αρνητικές οικονομικές συγκυρίες και η πανδημία του νέου κορωνοϊού, δημιούργησαν, πρόσθεσαν και εξακολουθούν να δημιουργούν ισχυρές αμφιβολίες για το μέλλον της μοναδικής παραγωγής πετρελαίου στην Ελλάδα, η οποία σήμερα απασχολεί 270 άμεσες θέσεις εργασίας.

Κάτι που ανάγκασε ακόμη και τον κ. Μητσοτάκη να αναφέρει ότι «… η μία υφιστάμενη πετρελαιοπηγή στον Πρίνο, η οποία λειτουργεί αδιάλειπτα εδώ και 45 χρόνια, […] αυτή τη στιγμή κινδυνεύει».

Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του, το Σωματείο εργαζομένων στην Kavala Oil «Το βαρέλι», τόνισε ότι «… όπως σε κάθε κρίση που διαχρονικά βίωνε η εξορυκτική δραστηριότητα της εταιρείας (1991, 1998-99, 2005, 2013), έτσι και σήμερα, ήμαστε διατεθειμένοι να βάλουμε «πλάτη» για την δημιουργία συνθηκών εξόδου από την κρίση, με συγκεκριμένες προϋποθέσεις…»

Εμείς :

• Θυμίζοντας την δήλωση του σημερινού πρωθυπουργού τον Ιούλιο του 2017, όταν κατά την επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις της εταιρείας ανέφερε «… ο Πρίνος παράγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο, συνεισφέροντας στην ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, προσφέροντας πολλές ποιοτικές θέσεις απασχόλησης και συνεισφέροντας, βέβαια, στην εθνική οικονομία. Η χώρα έχει μία υποχρέωση: Να εκμεταλλευθεί συνολικά τον ορυκτό πλούτο της… »,
• Τονίζοντας πως ενδεχόμενη απώλεια (τουλάχιστον) 270 άμεσων θέσεων εργασίας θα προκαλέσει μείωση του εισοδήματος στην περιοχή της Καβάλας κατά αρκετά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο από μισθούς και δορυφορικές δραστηριότητες
• Επισημαίνοντας ότι οι αρνητικές επιπτώσεις ενός δυσμενούς σεναρίου θα περιλαμβάνουν απώλειες πόρων του Δημοσίου από φόρους, ασφαλιστικές εισφορές κλπ, οι οποίες εκτιμώνται σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ το χρόνο

ταυτιζόμαστε απόλυτα με τις θέσεις του Σωματείου, καλώντας τόσο την κυβέρνηση και κάθε άλλο θεσμικό φορέα, όσο και την ίδια την εταιρεία, να προβούν άμεσα στο σύνολο εκείνων των ενεργειών που θα διασφαλίσουν το μέλλον της πετρελαιοπαραγωγής στην Καβάλα, ταυτόχρονα με την διατήρηση του συνόλου των θέσεων εργασίας, για μία απασχόληση με αξιοπρέπεια και ασφάλεια των εργαζομένων, του περιβάλλοντος και των εγκαταστάσεων, όπως ακριβώς τα τελευταία 40 περίπου χρόνια.

Για την «Αδέσμευτη Αναπτυξιακή Ανασυγκρότηση» 

Καραγιώργης Ανδρέας