Η Αποκάλυψη της Σμύρνης, δάκρυα, συγκίνηση και ρίγος, μας προκαλεί η θεατρική αφήγηση της Ιωάννας Μαστοράκη στο cd-album Στη Σμύρνη κάποτε, σε κείμενα-στίχους Θανάση Σάλτα και μουσική Αρετής Κοκκίνου…
Η Αποκάλυψη της Σμύρνης, το αλληγορικό θεατρικό κείμενο του συγγραφέα Θανάση Σάλτα που παραλληλίζει, το τραγικό τέλος της ελληνικότητας της μικρασιάτικης Σμύρνης, με το Θεόπνευστο, υπερβατικό τέλος της Αποκάλυψης, αφηγείται με μοναδική συγκίνηση η ηθοποιός-σκηνοθέτης Ιωάννα Μαστοράκη και μας δονεί την ψυχή…
Η συγκλονιστική ερμηνεία της Ιωάννας Μαστοράκη ως ζώσας Ελληνίδας της Σμύρνης του 1922 που βιώνει την δική της Αποκάλυψη καθώς το σώμα της τυλίγεται στις φλόγες και η ψυχή της ανυψώνεται φλεγόμενη στους ουρανούς , αναβιώνει με συγκλονιστικό τρόπο όλες τις θύμισες από τις τραγικές στιγμές της καταστροφής της Σμύρνης…
Η Αποκάλυψη της Σμύρνης
(Απόσπασμα από το θεατρικό έργο Στη Σμύρνη κάποτε του Θανάση Σάλτα)
«Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…
Φλόγες, καπνοί, στρατιές αγγέλων, ρομφαίες αρχαγγέλων, σκιές, ψυχές, υψωμένες στον ουρανό, σηκώνουν στην πλάτη τους τον Τίμιο Σταυρό… Ηχούν οι σάλπιγγες, κραυγές, καβαλάρηδες μαύροι, έρχονται, μπαίνουν οι Τσέτες του Μπεχλιβάν, ιππείς, ο στρατός του Νουρεντίν… Στην Αγία Φωτεινή, στα λευκά ο Χρυσόστομος, έρχονται, τον αρπάζουν ιππότες, σφαγείς, της Αποκάλυψης σφαγείς…
Άγιε μου Δέσποτα, σου σχίζουν τα άμφια, σε σέρνουν γυμνό, σου ξεριζώνουν τα γένια, σε λιντσάρουν τα πλήθη, Άγιε μου Δέσποτα… Στην εκκλησιά μας εισβάλλουν οι μαύροι καβαλάρηδες, σπάνε τα τζάμια, τους πολυέλαιους, θυσίες στο ιερό, αίμα Κυρίου, κορίτσια σφαγμένα, Παρθένα Δέσποινα, Χαίρε Νύμφη, Ανύμφευτε, Παναγιά μου, Εάλω η πόλις…
Κόκκινοι δρόμοι, στρατιές, σημαδεύουνε, πυροβολούν, σφαίρες, βροχή, τρέχουμε, τρέχουμε να σωθούμε… Γύρω μας δαίμονοι, μουσκεύουν με αίμα τους δρόμους, λούζουν βενζίνα τα σπίτια, φλόγες, άνεμοι, φωτιές, κόλαση, καίγεται, καίγεται η Σμύρνη…
Πυρ, εξώτερον πυρ, καπνοί, μαύροι καπνοί, χάνεται το όνειρο, σβήνει η προκυμαία, σύννεφα, γκρίζα σύννεφα, τρέχουμε, τρέχουμε να σωθούμε, σκύβουμε το κεφάλι, σπαθιά στην προκυμαία, σερνόμαστε, βροχή τα βόλια, το παιδί, να σώσουμε το παιδί… Μη, μη, μη το παιδί… Δυο χρονώ μωρό, έσβησε, έσβησε το Εικοσιδυό…
Στις βάρκες, γρήγορα στις βάρκες, υψώνουμε τα χέρια , μας ρίχνουν λάδι καυτό, μας κόβουν τα χέρια, δίχως παλάμες στην θάλασσα, τα χρυσαφικά μας στην θάλασσα, πνιγόμαστε…, αίματα, νεκρά θάλασσα…
Στους τάφους, κρυφτήκαμε στους τάφους να σωθούμε, όποιοι ανασαίνουν τους τουφεκάνε, τόσο απέχει η ζωή, μια ανάσα μόνο από τον θάνατο… Ηχούν οι σάλπιγγες, τα καράβια στη προκυμαία, παιανίζουν χαρμόσυνα, Άγγελοι Κυρίου στον ουρανό, Φως, καβαλάρηδες, φέρουν την τρίτη σφραγίδα ιερή του Ιωάννη… Κύριε στη γη ηχούν οι κραυγές των ανθρώπων…
Ελέησον μας Κύριε, καίγεται η Σμύρνη, Κύριε, καίγεται η ψυχή μου…»
Η απαγγελία της Ιωάννας Μαστοράκη συμπεριλαμβάνεται στο μουσικοποιητικό έργο cd-album Στη Σμύρνη κάποτε, σε στίχους και κείμενα του ποιητή-συγγραφέα Θανάση Σάλτα και μουσική σύνθεση της συνθέτριας Αρετής Κοκκίνου. Το cd-album είναι αφιερωμένο στην μυριοστόλιστη Σμύρνη, με αφορμή τα 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης και κυκλοφορεί από την Fm Records. Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι τραγουδιστές Ισίδωρος Πάτερος και Θέλμα Καραγιάννη, ενώ αφηγείται και απαγγέλει η Ιωάννα Μαστοράκη.
Την εκρηκτική κωμωδία του Μολιέρου «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής» σκηνοθετούν και διασκευάζουν φέτος το καλοκαίρι ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Μανώλης Δούνιας. Μετά από τον «Δον Ζουάν» το 2009 στο Εθνικό Θέατρο και τον «Ταρτούφο» το 2016, συνεχίζουν τη μελέτη τους πάνω στον κορυφαίο Γάλλο δραματουργό, ο οποίος, μέσα πάντα από το πρίσμα της κωμωδίας φώτισε τα σκοτάδια της ανθρώπινης ψυχής, κατανόησε την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και δημιούργησε χαρακτήρες με οικουμενική εμβέλεια και έργα που παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα.
Με τον «Κατά Φαντασίαν Ασθενή» ο Μολιέρος βάζει στο στόχαστρό τη τους τσαρλατάνους και τους κομπογιαννίτες που λυμαίνονται το ιατρικό επάγγελμα. Σατιρίζει τους «ειδήμονες» της εποχής του που κρύβονταν πίσω από πομπώδες φράσεις και φανταχτερές ορολογίες πασχίζοντας έτσι να καμουφλάρουν την ανεπάρκεια των γνώσεών τους και το γεγονός ότι πάνω από τον ιπποκράτειο όρκο βάζουν το κέρδος και το προσωπικό συμφέρον.
Ο Μολιέρος – ως ένα από τα λαμπρότερα επαναστατικά πνεύματα της εποχής του – δεν μένει μόνο εκεί, αλλά κάνει και ένα πολιτικό σχόλιο καταγγέλλοντας κάθε μορφή εξουσίας και ασκώντας έντονη κριτική στη γαλλική κοινωνία και στα κακώς κείμενά της. Με ανάλαφρο αλλά καυστικό τρόπο, τα βάζει με τις παντός είδους αυθεντίες που τυφλωμένοι από αλαζονεία και έχοντας κατακτήσει προνόμια και εξουσία, υποτιμούν και καταπιέζουν τον απλό πολίτη.
Κατά τραγική ειρωνεία ο «Κατά Φαντασίαν Ασθενής» ήταν το κύκνειο άσμα του. Το 1673, λίγο μετά την τέταρτη παράσταση του έργου στην οποία πρωταγωνιστούσε, ο Μολιέρος – άρρωστος και προδομένος από τους γιατρούς – πέθανε στα παρασκήνια.
Η παράσταση, που θα παρουσιαστεί σε μεγάλα θέατρα της Αθήνας και θα περιοδεύσει σε ολόκληρη την Ελλάδα, αποτελεί την ένατη συνσκηνοθεσία του Αιμίλιου Χειλάκη και του Μανώλη Δούνια μετά τις εξαιρετικά επιτυχημένες παραστάσεις «Μήδεια», «Μη σου τύχει», «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας», «Οθέλλος», «Αντιγόνη», «Ιφιγένεια», «Ταρτούφος» και «Μόνος με τον Άμλετ».
Το έργο
Στο κωμικό μικροσκόπιο του Μολιέρου μπαίνει ένας αριστοκράτης, ο Αργκάν, ο οποίος ζει μια άνετη ζωή μέσα στον πλούτο και στα προνόμια. Θεωρεί τον εαυτό του το κέντρο του κόσμου και καταδυναστεύει τους γύρω του απαιτώντας να υπηρετούν τις παραξενιές και τα καπρίτσια του. Παρ’ όλα αυτά, και ο ίδιος ο Αργκάν υποφέρει καθώς νιώθει ότι κάτι τού φταίει.
Τρομερά υποχόνδριος και αρρωστοφοβικός είναι πεπεισμένος ότι το πρόβλημά του είναι η πολύ κλονισμένη υγεία του. Γι’ αυτό και έχει καλέσει όλους τους γιατρούς για να του βρουν θεραπεία. Μάταια όμως. Οι γιατροί – αλλά και κάθε είδους τσαρλατάνοι – δοκιμάζουν πάνω του όλες τις δοκιμασμένες και πειραματικές θεραπείες με σκοπό να τον απαλλάξουν από την «άγνωστη» ασθένειά του, ενώ ταυτόχρονα τον απαλλάσσουν και από τεράστια χρηματικά ποσά ως αμοιβή.
Καθώς βλέπει ότι οι «επιστήμονες» προσπαθούν να τον εκμεταλλευτούν, αποφασίζει να παντρέψει την κόρη του, Αγγελική, με ένα γιατρό προκειμένου να έχει δωρεάν ιατρική φροντίδα, αδιαφορώντας αν εκείνη είναι ερωτευμένη με τον Κλεάνθη. Όταν η Αγγελική αντιδρά, ο Αργκάν με την προτροπή της δεύτερης συζύγου του της Μπελίνα, της ανακοινώνει ότι μοναδική της εναλλακτική είναι να κλειστεί σε μοναστήρι.
Αυτοί που αναλαμβάνουν να τον συνεφέρουν είναι η υπηρέτριά του η Τουανέτα και ο αδερφός του ο Βεράλδος. Τον πείθουν να παραστήσει το νεκρό ώστε να ανακαλύψει ποιος τον εκμεταλλεύεται και ποιος τον νοιάζεται, ποιος τον επιβουλεύεται και ποιος πραγματικά τον αγαπάει.
Είναι όμως ο Αργκάν πράγματι ασθενής; Και αν ναι, ασθενεί από μια αρρώστια που μπορεί η ιατρική να θεραπεύσει; Ή μήπως είναι ένας ανασφαλής, φοβισμένος άνθρωπος που ενώ τα έχει όλα, προσπαθεί να βρει τι του φταίει και δεν είναι ευτυχισμένος και με πρόσχημα την κλονισμένη του υγεία πασχίζει να προκαλέσει τον ενδιαφέρον των γύρω του και να σιγουρευτεί ότι νοιάζονται για αυτόν; Και μήπως τελικά ο μολιερικός Αργκάν δεν διαφέρει και πολύ από τον σύγχρονο άνθρωπο που δεν ικανοποιείται με τίποτα και παρόλο που ζει μια άνετη οικογενειακή ζωή, συνειδητοποιεί τελικά ότι η βαθύτερη και σημαντικότερη ανάγκη του είναι να αγαπηθεί.
Εξήντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Επίδαυρο, το Θέατρο του Νέου Κόσμου σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης-Καρόλου Κουν ανεβάζει τις Ικέτιδες του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη: ένα ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό έργο στο κέντρο του σύγχρονου προβληματισμού για την έννοια του ασύλου σε μια δημοκρατική κοινωνία – ιδιαίτερα όταν στη θέση του διωκόμενου βρίσκονται οι γυναίκες.
Στο έργο (που είναι το πρώτο και το μοναδικό που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες») πρωταγωνιστεί ένα συλλογικό γυναικείο πρόσωπο: ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων που, μαζί με τον πατέρα τους Δαναό εγκαταλείπουν τη Λιβύη και την Αίγυπτο και ζητούν άσυλο στην πόλη του Άργους. Σαν την προγόνισσά τους την Ιώ, που η Ήρα καταδίωκε ανελέητα στέλνοντάς της μια ενοχλητική βοϊδόμυγα, τον «οίστρο», για να την βασανίζει, οι Δαναΐδες πασχίζουν τώρα να ξεφύγουν από τους πενήντα γιους του Αιγύπτου που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία.
Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της εγκατάστασης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων». Οι Δαναΐδες Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.
Η παράσταση ενώνει λυτρωτικά τις φωνές των αρχαίων ηρωίδων με εκείνες των σημερινών, μέσα από έναν εντυπωσιακό Χορό δεκαπέντε νέων γυναικών, με προεξάρχουσες στο λόγο την Λένα Παπαληγούρα και την Λουκία Μιχαλοπούλου (στους ρόλους της Υπερμνήστρας και της Αμυμώνης αντίστοιχα) . Τον Χορό απαρτίζουν μέλη της γυναικείας χορωδίας Chóres, νέες ηθοποιοί- σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και χορεύτριες- ακροβάτισσες της ομάδας «Και όμως κινείται» (με κορυφαία την Χριστίνα Σουγιουλτζή). Στον ανδρικό ρόλο του Πελασγού, βασιλιά του προελληνικού πελασγικού φύλου-που πιστεύεται ότι υπήρξε μητρογραμμικό- η Λυδία Κονιόρδου. Τις δύο μορφές της πατριαρχικής εξουσίας ενσαρκώνουν ο Άκης Σακελλαρίου και ο Γιάννης Τσορτέκης.
Με έδρα το Δημοτικό Ωδείο της Δράμας διεξήχθησαν από τις 2 έως και τις 7 Ιουλίου του 2024 τα masterclasses της 3η Διεθνούς Θερινής Μουσικής Ακαδημίας στη Δράμα, δίνοντας την ευκαιρία στους νέους να παρακολουθήσουν τα υψηλού επιπέδου σεμινάρια, εργαστήρια, ομιλίες, διαλέξεις και συναυλίες υψηλών προδιαγραφών καθώς επίσης και να λάβουν μέρος στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Ακαδημίας.
Μια σπουδαία διοργάνωση που πλέον έγινε θεσμός χάρη στην τόλμη των παραγόντων και στην αγάπη όλων των ανθρώπων (εκπαιδευτικών & διοικητικών) της οικογένειας του Πολιτιστικού Οργανισμού Δημοτικού Ωδείου Δράμας. Στη διενέργεια αυτή συνέβαλλαν τα μέγιστα ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού και Δήμαρχος Δράμας κ. Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Αντιπρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού κ. Πέτρος Παρασκευαίδης.
Πρόκειται για την συνέχιση ενός θεσμού που σηματοδοτεί τα μουσικά δρώμενα τόσο της πόλης της Δράμας όσο και της χώρας μας, και που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης πραγματικότητας.
Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της συνάντησης μουσικών καλλιτεχνών και σπουδαστών, πραγματοποιήθηκαν μαθήματα που συνδυάσανε γενικές γνώσεις, πρακτική εξάσκηση και σκηνική εμπειρία, μέσω της σύμπραξης διεθνώς καταξιωμένων καθηγητών μουσικής.
Συμμετείχαν 17 Διδάσκοντες από την Ελλάδα και το Εξωτερικό που καλύψανε πολυεπίπεδες δράσεις, όπως σεμινάρια (master classes), διαλέξεις, ομιλίες, εργαστήρια (workshops) και συναυλίες, σε θεματικές ενότητες και γνωστικά αντικείμενα της Κλασικής και Σύγχρονης τόσο οργανικής όσο και φωνητικής Μουσικής.
Συγκεκριμένα, οι καθηγητές μουσικής που τίμησαν με την παρουσία τους και το έργο τους, την διοργάνωση για τα masterclasses ήταν οι:
ενώ για τις διαλέξεις ήταν οι:
Χρίστος Παπαγεωργίου, Γεώργιος – Ιούλιος Παπαδόπουλος, Νιόβη Κλαυδιανού, Γιάννης Σακαρίδης, Βασίλης Μπακόπουλος & Καμπάνης Σαμαράς.
Την 3η Διεθνή Θερινή Μουσική Ακαδημία την παρακολούθησαν περισσότεροι από 120 ενεργοί σπουδαστές αλλά και πλήθος απλών ακροατών από την Ελλάδα και από το εξωτερικό.
Στο διαγωνιστικό τμήμα της Ακαδημίας σε μια πολύ υψηλού επιπέδου διοργάνωση απέσπασαν βραβεία οι παρακάτω σπουδαστές της Ακαδημίας:
Κατηγορία Α (γεννηθέντες μέχρι και 2010):
1ο Βραβείο Σταύρος Παρασκευαΐδης (Πιάνο)
Κατηγορία Β (γεννηθέντες μέχρι και 2006):
1ο Βραβείο Χριστίνα Μαυρίδου (Βιολί)
2ο Βραβείο Μάριος Θωμαΐδης (Βιολί)
2ο Βραβείο Ντορέτα Δρίζη (Τσέλο)
3ο Βραβείο Κωνσταντίνος Σαββίδης (Πιάνο)
3ο Βραβείο Θάνος Παπαθανασίου (Τσέλο)
Κατηγορία Γ (χωρίς όριο ηλικίας):
1ο Βραβείο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος (Κιθάρα)
2ο Βραβείο Ηρακλής Αλεξόπουλος (Πιάνο)
2ο Βραβείο Ζωή – Θωμαή Μπάρμπα (Τσέλο)
3ο Βραβείο Θεοδώρα – Ειρήνη Παρασκευά (Μονωδία)
3ο Βραβείο Παναγιώτης Καλαφάτης (Βιολί)
Σημαντικό εκτός από τα βραβεία στον διαγωνισμό είναι ότι θα προσφερθούν ως υποτροφίες και ως δυνατότητα προβολής των νέων καλλιτεχνών σε όλους τους βραβευθέντες, ρεσιτάλ που θα διοργανώσει το Δημοτικό Ωδείο Δράμας για το επόμενο σχολικό έτος 2024 – 2025 στον κύκλο συναυλιών “Νέοι Καλλιτέχνες” & “Μουσικές Στιγμές” που θα έχει την δυνατότητα να τους απολαύσει μέσα στο επόμενο σχολικό έτος το κοινό της Δράμας.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειPrivacy policy