Πολιτιστικά
Το έθιμο του «κουρμπανιού» στο Καλαμπάκι
Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Καλαμπακίου Δράμας
Έτσι και φέτος, παρά τη σφοδρή χιονόπτωση την ημέρα της «γύρας» στο χωριό, όλα τα σπίτια άνοιξαν το Σάββατο 5 Ιανουαρίου τις πόρτες τους για να προσφέρουν για το κουρμπάνι. Οι κουρμπαντζήδες αψηφώντας το χιόνι, το κρύο και την παγωνιά γύρισαν το χωριό πόρτα- πόρτα συνεχίζοντας την παράδοση που τους κληροδοτήθηκε .
Την Κυριακή 13 Ιανουαρίου το πρωί ανταποκρινόμενοι στο ετήσιο ραντεβού για τον καθαρισμό και την ετοιμασία του χώρου που γίνεται το κουρμπάνι , χωρίς να πτοηθούν από το χιόνι και τον πάγο που υπήρχε στον αύλιο χώρο της εκκλησίας, ετοίμασαν το χώρο κι ας απαιτήθηκε διπλός και τριπλός κόπος γιατί έπρεπε πρώτα με φτυάρια να καθαριστεί το χιόνι για να διασφαλιστεί η πρόσβαση .
Συνεχίζουμε τη διαδικασία της ετοιμασίας και τις επόμενες μέρες, για να μπορέσουν όλοι να μετέχουν στο μεγαλύτερο πανηγύρι του νομού μας και να μοιραστούν μαζί μας τη φλόγα της παράδοσης μας που εξακολουθεί να ζεσταίνει τις καρδιές των νέων ανθρώπων κάθε ηλικίας σχεδόν έναν αιώνα τώρα .
Σας περιμένουμε να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε τον Άγιο Αθανάσιο με το δικό μας μοναδικό τρόπο στο Καλαμπάκι, στις 17 & 18 Ιανουαρίου.
Ιστορικό του εθίμου
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Θεός κάθε χρόνο, το ξημέρωμα της γιορτής του Αγίου Αθανασίου, έστελνε στο προαύλιο του ναού των Κρυονεριτών ένα ελάφι, το οποίο αφού ξεκουραζόταν, «θυσιαζόταν» με την ευλογία του ιερέα νωρίς το πρωί της γιορτής από τους «κουρμπαντζήδες», οι οποίοι το μαγείρευαν και στη συνέχεια το μοίραζαν σε όλους τους κατοίκους.
Μια χρονιά που τα χιόνια ήταν πολλά, το ελάφι άργησε να έρθει και οι «κουρμπαντζήδες» θορυβημένοι από την καθυστέρηση, επέσπευσαν τη θυσία χωρίς να το αφήσουν να ξεκουραστεί, όπως το έθιμο απαιτούσε. Έκτοτε το ελάφι δεν ξαναφάνηκε ίσως γιατί, όπως πίστευαν οι Κρυονερίτες, ο Θεός θύμωσε μαζί τους επειδή δεν τήρησαν τους κανόνες της θυσίας . Από τότε, στη θέση του ελαφιού χρησιμοποιούσαν ταύρο ή αγελάδα.
Το κουρμπάνι στο Καλαμπάκι
Το έθιμο ήρθε αυτούσιο στο Καλαμπάκι από τους Κρυονερίτες πρόσφυγες και γινόταν κάθε χρόνο με ευθύνη των «κουρμπαντζήδων». Με τα χρόνια το χωριό μεγάλωνε και οι κάτοικοί του, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, διαφύλαξαν το κουρμπάνι θεωρώντας το πανηγύρι του Αγίου Αθανασίου το μεγαλύτερο γεγονός στην κοινωνική ζωή του χωριού. Το 1979 ιδρύεται από τους κατοίκους του Καλαμπακίου ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος και περνά στα χέρια του η ευθύνη της διάσωσης και διατήρησης των τοπικών εθίμων και παραδόσεων.
Αρχικά συγκροτείται, με την επιμέλεια και συμμετοχή του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου, επιτροπή κουρμπανιού. Η συμμετοχή στην ομάδα αυτή είναι εθελοντική και ελεύθερη -όποιος έχει το μεράκι και την αγάπη για το έθιμο.. Κάθε χρόνο όλο και περισσότερα άτομα συμμετέχουν μικροί και μεγάλοι, παλιοί και νέοι. Υπάρχουν άνθρωποι που για τριάντα και πλέον χρόνια δίνουν τις μέρες αυτές τον καλύτερο εαυτό τους για να γίνει το έθιμο.
Το κουρμπάνι βήμα-βήμα
Η προετοιμασία
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ετοιμαστεί ο χώρος που θα γίνει το κουρμπάνι. Τα καζάνια πλένονται και όσα χρειάζονται γάνωμα γανώνονται, τα φλόγιστρα που θα ανάψουν συντηρούνται και ελέγχονται, ο χώρος καθαρίζεται και ασβεστώνεται, τα ξύλα που χρειάζονται για την φωτιά συγκεντρώνονται, το σπιτάκι που γίνεται το ξεψάχνισμα του κρέατος στήνεται και κάθε λεπτομέρεια ελέγχεται δυό και τρεις φορές ώστε όλα να γίνουν όπως πρέπει. Κάθε εργασία είναι εθελοντική και όλα τα απαραίτητα υλικά προσφέρονται από κατοίκους και επαγγελματίες του Καλαμπακίου.
Η «γύρα» στο χωριό
Οι «κουρμπαντζήδες» και τα μέλη του συλλόγου συγκεντρώνουν από όλους τους κατοίκους προσφορές σε σιτάρι, καλαμπόκι ή χρήματα. Η καθιερωμένη «γύρα» στο χωριό γίνεται συνήθως το πρώτο Σάββατο ή Κυριακή μετά τη γιορτή του Αι-Γιάννη. Το πρωί, συγκεντρώνονται όλοι οι εθελοντές κάθε ηλικίας και ξεκινούν πεζοί, με αγροτικά αυτοκίνητα να τους συνοδεύουν για να φορτώνουν τις προσφορές σε καλαμπόκι.Με κέφι και χτυπώντας τους τενεκέδες γυρνάνε όλο το χωριό, πόρτα-πόρτα, σε όλα ανεξαιρέτως τα σπίτια ζητώντας τη συνδρομή των κατοίκων για να γίνει το κουρμπάνι.
Με τα χρήματα που συγκεντρώνονται και την πώληση του καλαμποκιού που προσφέρθηκε αγοράζονται οι αγελάδες που θα χρησιμοποιηθούν. Το στάρι που προσφέρεται θα γίνει πλιγούρι την παραμονή από τους κουρμπαντζήδες για να βράσει με το κρέας . Σήμερα με την αύξηση του πληθυσμού του Καλαμπακίου ένα ζώο δεν είναι αρκετό, γι’ αυτό χρησιμοποιούνται τέσσερα ή και περισσότερα.
Τα ζώα επιλέγονται προσεκτικά με την παρουσία κτηνίατρου και στη συνέχεια οδηγούνται στο σφαγείο. Δείγματα στέλνονται για έγκριση της ποιότητας του κρέατος . Οι μοσχαροκεφαλές δε θα χρησιμοποιηθούν στην παρασκευή του κουρμπανιού, αλλά θα βγουν σε λαχειοφόρο αγορά από το Σύλλογο την ημέρα του κουρμπανιού.
Η παραμονή της γιορτής
Την παραμονή της γιορτής, στο προαύλιο της εκκλησίας,ξεκινά από το πρωί η προετοιμασία. Οι ρυθμοί είναι ιλιγγιώδεις γιατί όλα πρέπει να ‘να ι στη θέση τους, στην ώρα τους. Ο χώρος ετοιμάζεται, τα καζάνια που έχουν ήδη πλυθεί και γανωθεί παίρνουν τη θέση του πάνω από τα φλόγιστρα, τα ξύλα που θα χρησιμοποιηθούν για τα εξωτερικά καζάνια μπαίνουν στη θέση τους. Αργά το πρωί γίνεται το σπάσιμο και το «λίχνισμα» του σταριού, ώστε το πλιγούρι να είναι έτοιμο για να μπει στα καζάνια
Το απόγευμα οι καμπάνες χτυπούν και μετά τον μέγα εσπερινό γίνεται η περιφορά της εικόνας. Την εικόνα σηκώνουν και πλαισιώνουν τα χορευτικά τμήματα του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου.
Αμέσως μετά τα μέλη του Δ.Σ. με τη συνοδεία ζουρνάδων γυρνούν την αγορά του Καλαμπακίου και δίνουν έτσι το έναυσμα για το γλέντι που θα διαρκέσει δυο μέρες και θα γεμίσει όλες τις ταβέρνες του Καλαμπακίου με κόσμο που διασκεδάζει.Παράλληλα, οι προετοιμασίες συνεχίζονται.. Αργά το απόγευμα το κρέας τεμαχίζεται και μπαίνει στα καζάνια για να βράσει όλη νύχτα.
Στις 11.30 το βράδυ είναι η ώρα «να μπει φωτιά στα καζάνια» και η διαδικασία ξεκινάει…
Η νύχτα και το ξημέρωμα
Η νύχτα είναι μέρα για τους ανθρώπους που δουλεύουν πυρετωδώς στο «κουρμπάνι» . Τα κρέας βράζει όλη νύχτα και οι κουρμπαντζήδες είναι επί ποδός συνέχεια για να φροντίζουν να υπάρχει φωτιά στα καζάνια που βρίσκονται στον εξωτερικό χώρο, να προσέχουν τα φλόγιστρα, να ξαφρίζουν το κρέας. Όλη νύχτα κυλάει με δουλειά, πειράγματα και κέφι που αποτελεί το κύριο συστατικό της συνταγής για ένα καλό κουρμπάνι. Το ξημέρωμα βρίσκει τους κουρμπαντζήδες να έχουν ολοκληρώσει το βράσιμο του κρέατος.
Τώρα είναι η ώρα για το ξεψάχνισμα, πρέπει δηλαδή, να αφαιρεθούν τα κόκαλα και το λίπος και το κρέας να τεμαχιστεί σε μικρά κομμάτια για να είναι έτοιμο να μοιραστεί ως πρώτος μεζές μετά το πέρας της θείας λειτουργίας.Δουλειά επίπονη και δύσκολη.
Ο ζωμός που έμεινε φιλτράρεται για να είναι καθαρός από μικρά κομματάκια κόκαλου και λίπος και ξαναμπαίνει στα καζάνια για να δεχτεί σε λίγο το πλιγούρι.
Το πρωί της γιορτής
Νωρίς το πρωί οι καμπάνες χτυπούν καλώντας τον κόσμο στη θεία λειτουργία. Αμέσως μετά, καθώς ο κόσμος βγαίνει από την εκκλησία, τα μέλη του Συλλόγου έχουν ετοιμάσει και προσφέρουν σε όλους τον πρώτο μεζέ: λίγο κρέας και ένα ποτηράκι τσίπουρο. Οι ζουρνάδες αρχίζουν να παίζουν και τα χορευτικά τμήματα του συλλόγου σέρνουν το χορό πάνω στην πλατεία, όπου όλος ο κόσμος θα μπει να χορέψει. Λέγεται μάλιστα, πως όποιος χορέψει εκείνη τη μέρα θα «βγάλει πλιά», θα γεννήσουν δηλαδή οι κότες και τα ζωντανά του.
Το πανηγύρι ξεκίνησε πια, ο κόσμος γλεντάει και όλοι περνούν για έναν καλό μεζέ και τσίπουρο στην υπαίθρια καντίνα που στήνει ο Πολιτιστικός με τους εθελοντές του για να μπορέσει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα έσοδα. Μέσα στο κουρμπάνι, τίποτα δεν έχει χαλαρώσει, το πλιγούρι μπαίνει στα καζάνια για βράσει στο ζωμό του κρέατος και τώρα πια, χρειάζονται χέρια πολλά για να γυρνάνε συνεχώς το πλιγούρι πάνω από τη φωτιά για να μην «πιάσει».
‘Εξω το γλέντι συνεχίζεται χωρίς σταματημό. Αργά το μεσημέρι, στις 3 η ώρα τα όργανα σταματούν για λίγο. Είναι η στιγμή που ο ιερέας θα ευλογήσει το κουρμπάνι για να ξεκινήσει το μοίρασμα στους κατοίκους του χωριού και σε όλους τους παρευρισκόμενους.
Ένας, ένας, με υπομονή περνούν από τον προαύλιο χώρο για να πάρουν το κουρμπάνι, κρέας και πλιγούρι. Η διανομή θα συνεχιστεί για ώρες, μέχρι να πάρει και ο τελευταίος, μέχρι να μοιραστεί όλο το κρέας, όλο το πλιγούρι. Τότε μόνο είναι η στιγμή που οι κουρμπαντζήδες θα πάρουν μιαν ανάσα, θα αφεθούν στο γλυκό ήχο του ζουρνά, στο ρυθμικό χτύπημα του νταουλιού…..
Το γλέντι θα συνεχιστεί το βράδυ στις ταβέρνες. Ένας Αη Θανάσης ακόμα πήγε καλά. Για τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου δεν τέλειωσε ακόμα, θα τελειώσει όταν όλα καθαριστούν και μπουν πάλι στη θέση τους, για να περιμένουν τον επόμενο χρόνο να τιμήσουν τον Άγιο με τον τρόπο που έμαθαν γενιά με γενιά, παππούς με εγγόνι, έτσι όπως πιάνεται το νήμα της ιστορίας, η κλωστή της παράδοσης.
Για το Δ.Σ του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Καλαμπακίου
Η Πρόεδρος Η Γραμματέας
Αθανασία Π. Θεοδωρίδου Παγώνα Χ. Στρατηγέλη
Μορφωτικός & Πολιτιστικός Σύλλογος Μοναστηρακίου Δράμας
Ο Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Μοναστηρακίου Δράμας εκδίδει για το έτος 2025 ημερολόγιο τοίχου με θέμα «Οι Αράπηδες Μοναστηρακίου στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς (ΑΠΚ) της Ελλάδας».
Το Μοναστηράκι (Δράνοβο) βρίσκεται στα βόρεια της μεγάλης πεδιάδας και ημιορεινού χώρου που σχηματίζεται ανάμεσα στο Παγγαίο και το Φαλακρό.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα καταγράφουν την πολιτιστική πορεία και ιστορία της Περιοχής. Η ιστοριογραφία εμπλουτίζεται με τα ευρήματα που έχουν προκύψει για την περιοχή του Μοναστηρακίου καθώς βρέθηκε στην καρδιά του χωριού προτομή ιματιοφόρου Διόνυσου.
Οι Μοναστηρακιώτες βιώνουν και συνεχίζουν να τελούν το έθιμο / δρώμενό τους, τους Αράπηδές τους αξιέπαινα μέχρι σήμερα, μάλλον από την ίδρυση της Κοινότητάς τους, η οποία ανάγεται στο πολύ μακρινό τους παρελθόν «ως έκφραση ψυχικής ανάγκης, και ως εκπλήρωση καθήκοντος προς την κοινωνική ολότητα…». «Κάνουμε τους Αράπηδες για το καλό και τη σοδειά μας … έτσι το βρήκαμε, έτσι το συνεχίζουμε…», η φράση που καταγράψαμε είναι μακρινός απόηχος, όταν προσπαθήσαμε να προσδιορίσουμε το ιστορικό παρελθόν τους.
Είναι ένα έθιμο με τη μορφή δρωμένου που οι ρίζες του μπορεί να χάνονται στα βάθη των αιώνων ή στην αχλή των μύθων, αλλά που οπωσδήποτε, έχουν αναφορά στη Διονυσιακή λατρεία, στη παράφορη έκφραση της ανθρώπινης φύσης.
Εμείς με τους Αράπηδές μας σεμνυνόμεθα ότι διασώζουμε αρχαιότατη παράδοση, σεβόμενοι την αρχέτυπη μορφή τους, που αντανακλά στο σύνολο των ήχων, του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος ως εμπειρία, γνώση και ταυτότητα.
Όταν, όμως, στις 6 Ιανουαρίου του 1976, ανήμερα των Θεοφανείων, «δεν χτύπησαν τα κουδούνια» και το χωριό «δεν γιόρτασε», επήλθε «βουβαμάρα», ήταν «σαν κηδεία». Τότε μερικοί φίλοι Μοναστηρακιώτες, αφουγκραζόμενοι τα αισθήματα των συγχωριανών, βάλαμε όρκο ζωής να σώσουμε τους «Αράπηδες», το έθιμό μας και έτσι ιδρύσαμε τον Μορφωτικό και Πολιτιστικό Σύλλογο Μοναστηρακίου, ο οποίος έχει την ευθύνη της διοργάνωσης με συναίνεση σύσσωμης της κοινότητας από τότε. Είναι γνωστή – θέλουμε να πιστεύουμε – η πολιτιστική και ιστορική παρουσία του συλλόγου μας από το 1977.
Για τους κατοίκους του Μοναστηρακίου οι Αράπηδες αποτελούν την κορυφαία κοινοτική έκφανση, συνάντηση, εκδήλωση – γιορτή, όπου συμπυκνώνεται ο τοπικός πολιτισμός τους στο διάβα του χρόνου. Οι αγωνίες των παλαιοτέρων «να μη χαθεί το έθιμο», «να σώσουμε τους Αράπηδές μας» δείχνουν ακριβώς τη σημασία που είχε και έχει στην αίσθηση της κοινής καταγωγής, της ιστορίας και της ταυτότητάς τους.
Οι παλιοί διασφάλισαν την παράδοσή μας με συνέπεια και λειτούργησαν ως «γέφυρα» με προσήλωση στις πατρογονικές μας αξίες και παραδόσεις. Τεράστια η συμβολή τους στη μεταφορά, τη μεταλαμπάδευση και διατήρηση της συνέχειάς μας αναλλοίωτα. Το πολιτιστικό αυτό «φορτίο» ως απόθεμα καλείται να το επωμιστεί η νέα γενιά, να το υπηρετήσει με αγάπη και σεβασμό και να του δώσει νέα εφόδια ώστε να το διαχειριστεί στο μέλλον με καλύτερες προϋποθέσεις.
Οι Αράπηδές μας είναι η ελπίδα και η ευνοϊκή εξέλιξη των πραγμάτων για τους κατοίκους και την κοινότητα. Είναι ευθύνη συνέχειας. Η κοινότητα του Μοναστηρακίου με το δρώμενο των Αράπηδων, τα ήθη και τα έθιμα, τη μουσική, τα τραγούδια και τους χορούς συνεχίζει την καθημερινή και την τελετουργική ζωή της, τις πρακτικές της στο χρόνο. Διαφυλάσσει έναν τρόπο ζωής και τις παραδόσεις παλαιότερων χρόνων. Βιώνει την ιστορία της. Έτσι οικοδομεί ένα αίσθημα επίγνωσης, σύνδεσης και συνοχής, που δημιουργεί μέσα στο χρόνο νέες συναρμογές.
Αν τηρήσουμε την παράδοση και βαδίσουμε σε χνάρια συνέχειας από γενιά σ’ άλλη γενιά και τα παραδώσουμε με περιεχόμενο, νόημα και ουσία, τότε θα βαδίζουμε σωστά στα βήματα που οι παλιοί θέσπισαν με τέχνη και σοφία.
Γι αυτό το λόγο η καταχώρηση των Αράπηδων με την Υ.Α. της ΥΠΠΟΑ Α.Π. 48388/07-02-2022 στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας έχει υψίστη σημασία, επειδή με αυτόν τον τρόπο διαφυλάσσεται σε Πανελλαδικό επίπεδο η μοναδικότητα και η αυθεντικότητα του δρωμένου μας, στο φυσικό του περιβάλλον και θεωρούμε ότι είναι η μεγαλύτερη ιστορική και πολιτιστική επιτυχία για την πολύπαθη και μαρτυρική περιοχή μας.
Διαισθανόμενοι και νιώθοντας τη μεγάλη αίσθηση ευθύνης για τη συνέχεια στη γενέτειρά μας πρωταγωνιστούμε με διάφορες ενέργειες και δράσεις να της δώσουμε μεγαλύτερο βάθος και διάρκεια.
Με αυτόν τον τρόπο επιλέξαμε να σας ευχηθούμε και φέτος Χρόνια Πολλά.
Σας ευχόμαστε ολόψυχα το 2025 να σας χαρίσει υγεία, ευτυχία και δημιουργικότητα.
Ο Πρόεδρος
Γιάννης Παπουτσής
Μαθήματα ιστορίας του Φεστιβάλ για αρχάριους.
Του Καθηγητή Μαργαρίτη Τζίμα
Πρώην Δημάρχου και π. Βουλευτή Δράμας
Πρώην Υπουργού Μακεδονίας-Θράκης
Ήθελαν κάποτε να πάρουν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου από τη Δράμα και να το πάνε αλλού. Δημιουργήθηκε κίνημα.
Το αντιφεστιβάλ. Άρχισε να διογκώνεται. Τότε όλοι μας, σχεδόν όλοι, στη Δράμα αντιδράσαμε. Και είπαμε όχι. Αυτός ο θεσμός, που με πολύ μεράκι έστησε η κινηματογραφική λέσχη Δράμας και ο Δήμος, ο Αλέξης Δερμετζόγλου, ο Θωμάς Γεωργόπουλος, η Ρίτσα Καβάκα και άλλοι, θα μείνει εδώ . Εδώ που γεννήθηκε. Έτσι και έγινε.
Η Δράμα κέρδισε τα συμφέροντα, που μια ζωή αντιμάχονται τη Δράμα.
Είχα την τιμή να είμαι Δήμαρχος Δράμας από το 1990 μέχρι τις αρχές του 2004. Ο λαός με τίμησε εκλογικά στο αξίωμα αυτό 4 τετραετίες. Αμέσως μετά με εξέλεξε για το αξίωμα του βουλευτή.
Διαδέχθηκα στο Δήμο ένα άξιο μαχητή Δήμαρχο. Τον Σωκράτη Δημητριάδη. Δώσαμε μαζί μάχες για το φεστιβάλ και για τους λιγνίτες.
Ναι μη σας φαίνεται παράξενο .
Σε μια εποχή έντονης κομματικής πόλωσης των δυο μεγάλων πολιτικών δυνάμεων συνεννοηθήκαμε και ενώσαμε τις δυνάμεις μας.
Δε μας νίκησε κάνεις. Κανένα συμφέρον.
- Περίμενα με χαρά και αγωνία κάθε χρόνο το Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
- Ήμουν ο οικοδεσπότης της Δράμας.
- Φορούσα τα καλά μου ρούχα, κοστούμι, γραβάτα και τους περίμενα.
- Περίμενα τους καλλιτέχνες νέους και νέες, αλλά και μεγαλύτερους δημιουργούς στο χώρο της τέχνης. Τους καλωσόριζα κάθε χρόνο.
Δεν έπεφτε καρφίτσα στα Αστέρια. Κυρίως Δραμινοί και Δραμινές παρακολουθούσαν τις ταινίες. Οι θεατές έφευγαν με αισιοδοξία από τη σκοτεινή αίθουσα
Τα επόμενα χρόνια με δική μου πρωτοβουλία, επιμονή και προσωπική μου επίβλεψη χτίστηκε το Δημοτικό Ωδείο Δράμας και έγινε η εκ βάθρων αναπαλαίωση του ιστορικού κινηματογράφου ΟΛΥΜΠΙΑ. Στις δύο αυτές αίθουσες μεταφέρθηκε το Φεστιβάλ, διότι τα ΑΣΤΕΡΙΑ έκλεισαν και έγιναν κατάστημα. Ευτυχώς είχα προνοήσει για την ύπαρξη αναγκαίας υποδομής……, όπως και για το θερινό σινέ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.
Μέσα στον κινηματογράφο παρακολουθούσα ταινίες , μαζί με τους δημιουργούς τους και αργότερα μαζί με τον άνθρωπο της ζωής μου, τη Μελίνα.
Μια χρονιά μου έδωσαν και βραβείο. Του πιο συνεπούς θεατή!!!!!!.
Οι ταινίες έκαναν υπερήφανο και εμένα και όλους, Αυτή η δίψα για το φεστιβάλ κινηματογράφου πρέπει να μείνει. Δεν πρέπει να σβήσει.
Μετά τις προβολές μαζί με τους καλλιτέχνες για ένα κρασάκι. Όλη η Δράμα μια γιορτή της τέχνης. Έχει μείνει στη μνήμη όλων, Δραμινών και προσκεκλημένων Κινηματογραφιστών, η ανατριχίλα, όταν κάθε χρόνο έμπαινε παίζοντας Μουσική από τον Κινηματογράφο πάνω σε αυτοκινητάμαξα η Φιλαρμονική του Δήμου στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Δράμας.
Ένα γλέντι του Κινηματογράφου, όπου Έλληνες και ξένοι χόρευαν και τραγουδούσαν. Εκατοντάδες οι Δραμινοί, άντρες, γυναίκες, παιδιά στις συναυλίες λήξης του Φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Δράμας. Συναυλίες του αείμνηστου Γιάννη Μαρκόπουλου στο άλλο έργο μου, το στάδιο Κραχτίδη και του Διονύση Σαββόπουλου με τον Αλέκο Φασιανό να ζωγραφίζει.
Όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί και διεθνώς βραβευμένοι του Ελληνικού κινηματογράφου έχουν περάσει από το Φεστιβάλ Δράμας, το αγάπησαν και το στήριξαν μέσα στα χρόνια. Όλοι αισθάνονται ευγνώμονες για τη Δράμα, που τους φιλοξένησε και τους έδωσε βήμα προβολής της δουλειάς τους.
- Θόδωρος Αγγελόπουλος,
- Ντίνος Κατσουρίδης,
- Λάκης Παπαστάθης,
- Γιώργος Αρβανίτης,
- Νίκος Καβουκίδης,
- Σταύρος Χασάπης,
- Πάνος Γλυκοφρύδης,
- Αχιλλέας Κυριακίδης,
- Γιάννης Γουδέλης,
- Ανδρέας Σινάνος ,
- Δημήτρης Χαρίτος,
- Δημήτρης Σοφιανόπουλος,
- Μανούσος Μανουσάκης,
- Ανδρέας Τύρος,
- Μάνος Ευστρατιάδης,
- Χάρης Παπαδόπουλος,
- Δημήτρης Σπύρου,
- Σπύρος Ταραβήρας,
- Αντώνης Κιούκας
- και και και…
Ατελείωτη σειρά ονομάτων μεγάλων προσωπικοτήτων. Η ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου, οι φίλοι της Δράμας και του Φεστιβάλ ήταν πάντα εκεί . Δεν υπήρξαν αχάριστοι……. Αναγνώριζαν το έργο και τους δρόμους, που άνοιξε τόσο η Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Φεστιβάλ, όσο και η Δημοτική Αρχή της Δράμας.
Σήμερα κάποιοι ”ανακάλυψαν τον τροχό”.
Ο σεβασμός σε όσους υπηρέτησαν το φεστιβάλ κινηματογράφου της Δράμας, με πάθος και όραμα θα πρέπει να είναι αυτονόητος.
Γνώρισα προσωπικότητες και έμαθα πολλά. Πολλά, που σημαδεύουν τη ζωή μου.
Μεγάλες μορφές του κινηματογράφου θεωρούσαν τη Δράμα δεύτερο σπίτι τους. Για μένα δε μετρούσαν οι σκοπιμότητες, ούτε οι πολιτικές θέσεις των καλεσμένων.
Για μένα και για τη Δράμα μετρούσε η ποιότητα της δουλειάς τους. Έλεγα μετά από κάθε φεστιβάλ:” Άξιζε τον κόπο και φέτος”.
Και άρχιζε αμέσως η διοργάνωση του επόμενου με τον ακούραστο και οραματιστή καλλιτεχνικό διευθυντή Αντώνη Παπαδόπουλο.
Στο Clermont Ferrand μαζί με τον Αντώνη και το Σταύρο Χασάπη κάναμε διορθώσεις στα σχέδια της μελέτης δύο κινηματογραφικών αιθουσών της καπναποθήκης Πορτοκάλογλου της οδού Περδίκα.
Και στη Δράμα ”Δήμαρχε, ευχαριστήθηκαν πολύ και φέτος” . μου έλεγε ο Αντώνης
”Τους άρεσαν οι ταινίες. Η μία καλύτερη από την άλλη”, μου έλεγε η Μελίνα μου.
Φεστιβάλ Δράμας. Ένας θεσμός, που υπηρετούσε την Τέχνη και όχι άλλες σκοπιμότητες. Ένας θεσμός, όπου κανείς δεν προσπαθούσε να επιβληθεί στον άλλον. Υπήρχε σεβασμός και συνεργασία.
Όχι μπούλιγκ bullying και θεσμικές παρεκτροπές.
Ένα ταπεινό, αλλά ελπιδοφόρο Φεστιβάλ κινηματογράφου ήταν αυτό, που εγώ υπηρέτησα.
Έτσι το 1996 δημιούργησα το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Δράμας Η μεγαλύτερη επιτυχία και το μεγαλύτερο παράθυρο επικοινωνίας της Δράμας με το παγκόσμιο κινηματογραφικό και πολιτιστικό τοπίο.
Αυτό είναι το μέλλον του φεστιβάλ. Ένα και μοναδικό. Διεθνές.
Και όσοι θέλουν ας υποβάλλουν τις ταινίες.
Η πολυδιάσπαση και υποβάθμιση του Φεστιβάλ είναι η χειρότερη υπηρεσία, που μπορεί κάποιος να προσφέρει σ αυτό τον θεσμό Πολιτισμού και Τέχνης. ”Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ.”
Όταν ήμουν ΥΜΑΘ
- θεσμοθέτησα την επιχορήγηση ταινιών, που προέβαλαν περιοχές της Μακεδονίας και Θράκης.
- Αυτό έγινε πραγματικότητα από τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη στην ταινία του ”Ψυχή βαθειά”.
- Όπως έγινε και στη ταινία του σκηνοθέτη Δημήτρη Κιτσικούδη.
- Θεσμοθέτησα βραβείο ΥΜΑΘ στο φεστιβάλ Δράμας για ταινία μικρού μήκους, που θα γυριζόταν στη Μακεδονία και Θράκη.
- Αυτό έγινε στην ταινία “Οδομαχία” του Χρήστου Κανάκη 13′
- Ειδικό Βραβείο του Υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης
- Τιμητική Διάκριση Φωτογραφίας
- Τιμητική Διάκριση Ανδρικής Ερμηνείας στον Γιάννη Βουλγαράκη
Πολλές φορές, ακόμη και όσοι υπηρετούν την Τέχνη δεν μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος και την ευθύνη, που έχουν. Και αφήνουν άλλες δυνάμεις να κυριαρχήσουν.
Σε κάποιο φεστιβάλ βράβευσα στα ΟΛΥΜΠΙΑ τον πρώην Δήμαρχο Σωκράτη Δημητριάδη χωρίς να το γνωρίζει. Παρέλαβε το βραβείο με συγκίνηση. Μετά είπε στη Μελίνα: ”Κυρία Μποτέλλη, όσο με τίμησε ο Τζίμας δε με τίμησε ούτε το ίδιο το κόμμα, που υπηρέτησα.” Σεβασμός στον προκάτοχο. Δείγμα Παιδείας και Πολιτισμού. Δείγμα Ευγένειας και Μεγαλοψυχίας.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, η αίθουσα προβολής είναι σκοτεινή, αλλά ”ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον”.
Οι σκηνοθέτες αποτελούν τους στυλοβάτες του θεσμού .
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος είχε την ευστροφία να συνεργάζεται άψογα με όλους, χωρίς αποκλεισμούς και πέτυχε το πέταγμα του Φεστιβάλ Δράμας στα υψηλά επίπεδα των Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ευρώπης και του Κόσμου. Κι αν ο ίδιος δεν μπορεί πια να υπερασπισθεί το έργο και την προσφορά του, μπορούν ακόμα οι Δραμινοί κι εγώ. Και όπως, ίσως, γνωρίζετε είμαι βροντόφωνος.
Όσοι μετά τις τελευταίες εξελίξεις νομίζουν πως θα παίξουν πολιτικά, ή αλλά παιγνίδια στις πλάτες του θεσμού, που έστησε η Δράμα και οι φορείς του κινηματογράφου, ας το ξανασκεφτούν .
Όλοι βρίσκονται υπό την κρίση και τον έλεγχο των Δραμινών πολιτών και των θεσμικών οργάνων της πολιτείας.
Ουδείς ισόβιος, ή αναντικατάστατος.
Άλλο η Δράμα και άλλο το δράμα…
Μαργαρίτης Τζίμας
Πρώην Δήμαρχος Δράμας
Με τον Αντώνη Παπαδόπουλο στην Καππαδοκία. Όταν ο Πολιτισμός γίνεται όπλο Ειρήνης.
Από δεξιά Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Γιώργος Αρβανίτης, ο υποφαινόμενος, Πάνος Γλυκοφρύδης, Τάσος Γιαννόπουλος.
Με τη Μελίνα Μποτέλλη στα ΟΛΥΜΠΙΑ. Μέρες Φεστιβάλ.
Επίσκεψη Στέφανου Κασσελάκη στη Δράμα
Σεισμός 5,2 Ρίχτερ στη Χαλκιδική, αισθητός στη Δράμα, Θεσσαλονίκη και σε Αττική
Μήνυμα του Δημάρχου Δράμας για την 28η Οκτωβρίου
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ εκλογών ΔΡΑΜΑΣ για Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ:
Νεκρός 25χρονος σε τροχαίο στο δρόμο Σέρρες-Δράμα
Η εκπροσώπηση και η ορατότητα των γυναικών στις τέχνες και τον πολιτισμό
Συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς οι προετοιμασίες της Ονειρούπολης
Η Πανηπειρωτική Ένωση για το Πολυφωνικό τραγούδι τής Ηπείρου
Βανδαλισμοί στο Δημοτικό Κήπο της Δράμας- Μήνυση του Δήμου κατά Αγνώστων
Μανούσο άκουσε με..
Δράση εμβολιασμού παιδιών σε κοινότητα Ρομά του Δήμου Δράμας
Αποτελέσματα εκλογής Συνέδρων ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. στη Δράμα
Ο Δήμαρχος Δράμας στο Ετήσιο Τακτικό Συνέδριο της ΚΕΔΕ
Κάθετα αντίθετος ο δήμαρχος Δράμας στις συγχωνεύσεις των ΔΕΥΑ
Γιάννης Σακαρίδης: Με διώχνουν. Φεστιβάλ Δράμας: Θα κάνουμε διαγωνισμό
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα για τον οδικό άξονα Δράμα – Καβάλα
Ρύθμιση οφειλών προς το Δήμος Δράμας
Διακοπή νερού σήμερα Δευτέρα 30/12 ,από τις 23:00 έως τις 06:00
Αντιδήμαρχοι και Εντεταλμένοι Σύμβουλοι στο Δήμο Δράμας για το 2025
Ημερολόγιο 2025 με θέμα τους Αράπηδες Μοναστηρακίου
Η Μελίνα Μποτέλη για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Δράμας
Η αθέατη πλευρά του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Δράμας
Ευχές του Δημάρχου Δράμας για τις ημέρες των εορτών
Γκράφιτι στο τοιχίο του Πάρκου της Αγίας Βαρβάρας
Αλλαγή στην ημέρα διεξαγωγής της Λαϊκής Αγοράς εν όψει των γιορτών
Αθώος ο Αντιδήμαρχος Αθλητισμού Παναγιώτης Γκλαβόπουλος
Παίξε & Κέρδισε Δώρα – Κάνε τα φετινά σου Χριστούγεννα πιο «πράσινα» από ποτέ
Διανομή βασιλόπιτας από τον Δήμο Δράμας
Περιστατικό κατά τη διάρκεια προπόνησης στο Αθλητικό Κέντρο Κραχτίδη στη Δράμα
Φεστιβάλ Δράμας: Ανοιχτή επιστολή προς την κινηματογραφική κοινότητα
-
ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ2 εβδομάδες agoΑντιδήμαρχοι και Εντεταλμένοι Σύμβουλοι στο Δήμο Δράμας για το 2025
-
ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ3 εβδομάδες ago
Αθώος ο Αντιδήμαρχος Αθλητισμού Παναγιώτης Γκλαβόπουλος
-
ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ2 εβδομάδες agoΔιακοπή νερού σήμερα Δευτέρα 30/12 ,από τις 23:00 έως τις 06:00
-
Πολιτιστικά3 εβδομάδες agoΗμερολόγιο 2025 με θέμα τους Αράπηδες Μοναστηρακίου
-
ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ1 εβδομάδα agoΤα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα για τον οδικό άξονα Δράμα – Καβάλα
-
ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ3 εβδομάδες agoΑλλαγή στην ημέρα διεξαγωγής της Λαϊκής Αγοράς εν όψει των γιορτών
-
Πολιτιστικά3 εβδομάδες agoΗ αθέατη πλευρά του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Δράμας
-
ΤΟΠΙΚΑ ΝΕΑ3 εβδομάδες agoΔιανομή βασιλόπιτας από τον Δήμο Δράμας